Po, në ditë të mira. Jemi mësuar ta lexojmë ndryshe. Por, megjithëse mendimi tjetër nuk është i pabazë, në kohët që kemi sjellë, duket më bindëse ideja se është në fakt ngjarja e mirë ajo që e teston mikun. Në këtë shkrim argumentoj shkurt e shqip, duke u nisur nga baza krejt të verifikueshme për çdo skeptik, se emocionet pozitive janë ato që kërkojnë një mund më të madh për t’u praktikuar sesa ato negative. Kjo shihet, pra, në disa sjellje a dukuri të zakonshme.
Së pari, gati të gjithë kemi dëgjuar për efektin e buzëqeshjes. E dimë se është mirë të buzëqeshës sepse kështu çlirohet stresi, bëhesh më i/e këndshëm/shme, vjen në humor, furnizon më mirë trurin me oksigjen, e rrjedhimisht e lehtëson më shumë gjendjen e përgjithshme qoftë psikologjike qoftë biologjike. E megjithatë sërish fare pak janë ata që e praktikojnë. Dhe interesante këtu është pikërisht se ata nuk e praktikojnë, megjithëse e dinë se do të kenë përjetim të mirë drejtpërdrejt tek vetja e tyre.
Së dyti, vetë fakti i ekzistencës së këshillave të tilla, që burojnë nga studime a nga mendime ekspertësh, tregon se në këto kohëra prirja e njerëzve drejt emocioneve negative është më e natyrshme. Prandaj nuk kërkon ndonjë përpjekje të madhe të jesh i mërzitur, i dëshpëruar, të ndihesh i pavlerësuar etj.
Së treti, vetë prirja për emocion negativ e bën më të lehtë shtirjen kur është fjala për keqardhje. Ndodh ndonjëherë që ka edhe studentë që dalin më mirë nga të gjithë në një klasë, madje edhe lavdërohen nga pedagogu, e megjithëkëtë marrin vetëm ndonjë urim tepër të shtirë. Pikërisht sepse është e vështirë të shtiresh si i gëzuar kur nuk je. Ndërsa të shtiresh si e keqardhur është ca më e lehtë, ndonëse brenda vlon nga gëzimi që përjeton. Këtu sigurisht po flasim për kategori të caktuara njerëzish, të cilët gjithsesi, për vetë faktin se ekzistojnë, na tregojnë se duhet të kujdesemi për natyrën tonë në tërësi, të asaj ‘të keqe’ në vetet tona, e cila duhet njohur e kontrolluar sa të jetë e mundur.
Si përfundim mund të thuhet se prova më e mirë për të parë se sa miq janë miqtë përbëhet nga ngjarje pozitive në jetë, të cilat kanë mundësi të shihen me cmirë a zili negative nga njerëzit në tërësi. Përderisa humorin e mirë nuk e vlerësojmë për të mirën që i bën drejtpërdrejt vetes sonë; përderisa priremi kah emocioneve negative, nuk mund të pritet veçse që të jetë e vështirë puna e shtirjes për rastet e gëzuara.
Fb
Duke lexuar diku mu duk mjaft interesante si teme ndaj dhe thash ta ndaj me ju...!
Së pari, gati të gjithë kemi dëgjuar për efektin e buzëqeshjes. E dimë se është mirë të buzëqeshës sepse kështu çlirohet stresi, bëhesh më i/e këndshëm/shme, vjen në humor, furnizon më mirë trurin me oksigjen, e rrjedhimisht e lehtëson më shumë gjendjen e përgjithshme qoftë psikologjike qoftë biologjike. E megjithatë sërish fare pak janë ata që e praktikojnë. Dhe interesante këtu është pikërisht se ata nuk e praktikojnë, megjithëse e dinë se do të kenë përjetim të mirë drejtpërdrejt tek vetja e tyre.
Së dyti, vetë fakti i ekzistencës së këshillave të tilla, që burojnë nga studime a nga mendime ekspertësh, tregon se në këto kohëra prirja e njerëzve drejt emocioneve negative është më e natyrshme. Prandaj nuk kërkon ndonjë përpjekje të madhe të jesh i mërzitur, i dëshpëruar, të ndihesh i pavlerësuar etj.
Së treti, vetë prirja për emocion negativ e bën më të lehtë shtirjen kur është fjala për keqardhje. Ndodh ndonjëherë që ka edhe studentë që dalin më mirë nga të gjithë në një klasë, madje edhe lavdërohen nga pedagogu, e megjithëkëtë marrin vetëm ndonjë urim tepër të shtirë. Pikërisht sepse është e vështirë të shtiresh si i gëzuar kur nuk je. Ndërsa të shtiresh si e keqardhur është ca më e lehtë, ndonëse brenda vlon nga gëzimi që përjeton. Këtu sigurisht po flasim për kategori të caktuara njerëzish, të cilët gjithsesi, për vetë faktin se ekzistojnë, na tregojnë se duhet të kujdesemi për natyrën tonë në tërësi, të asaj ‘të keqe’ në vetet tona, e cila duhet njohur e kontrolluar sa të jetë e mundur.
Si përfundim mund të thuhet se prova më e mirë për të parë se sa miq janë miqtë përbëhet nga ngjarje pozitive në jetë, të cilat kanë mundësi të shihen me cmirë a zili negative nga njerëzit në tërësi. Përderisa humorin e mirë nuk e vlerësojmë për të mirën që i bën drejtpërdrejt vetes sonë; përderisa priremi kah emocioneve negative, nuk mund të pritet veçse që të jetë e vështirë puna e shtirjes për rastet e gëzuara.
Fb
Duke lexuar diku mu duk mjaft interesante si teme ndaj dhe thash ta ndaj me ju...!
