Vargjet ku gjeni veten ne keto momente!

"Jam i lumtur që nuk duhet të përpiqemi të vrasim yjet. Imagjinoni nëse çdo ditë një burrë duhet të përpiqet të vrasë hënën. Hëna ikën. Por imagjinoni nëse një burrë çdo ditë duhet të përpiqet të vrasë diellin? Kemi lindur me fat. Po, kemi lindur me fat. "
---Plaku dhe deti, Ernest Hemingway

Shpesh kam mall, te shkoj prane detit
E ti flas per ty, qe si diell po me vjen
Por aq sa here, mendoj fjale te shprehem
Zemra, me teper më ndjen

gjume endrrash
vertitet ne kete vorbull jete
te zhurmshme,
te lodhshme...
rraskapitese

Dil nga koka jote
dhe në zemrën tënde.
Ti nuk ke ngecur.
Kurrë nuk mund të kthehesh në fillim.
Çdo gjë që të ka ndodhur,
ka,
në fakt,
ndodhi për një arsye.
Dhe ndoshta kjo arsye nuk është materializuar ende plotësisht.
Ndoshta refuzimi ishte dhuratë
që ende duhet ta hapësh dhe ta pranosh.
Ndoshta dëmi i shkaktuar mbi ju
kishte për qëllim të provonte vullnetin tënd.
Çfarë ke mësuar?
Çfarë traume keni përjetuar në jetë
që ende po punoni?
Cila pjesë e historisë tënde ia vlen të ndahet,
dhe pse nuk po e bërtet më fort?
Çdo gjë që ke mbijetuar,
ka,
në fakt,
i dha kuptim të ri jetës.
Dhe ndoshta ky kuptim nuk ka ende kuptim.
Ndoshta dhimbja ishte qëllimi gjatë gjithë kohës.
Ndoshta aty ku je tani
ju bën të pozicionuar në mënyrë perfekte për të jetuar një akoma më të bukur
dhe jetë të rëndësishme.
Bëje.
Jetoje atë.
Bërtit atë.
Shperndaje.
Spirancat janë zhdukur.
Nuk ka asgjë që të ngadalëson.
Asgjë nuk të pengon.
Dil nga koka jote
dhe në zemrën tënde.
Ti nuk ke vdekur.
Jeni gati për rifillimin.
Xh. Raymond

"Por ne kurrë nuk ishim të vetmuar dhe kurrë të frikësuar kur ishim bashkë. E di se nata nuk është e njëjtë me ditën: se të gjitha gjërat janë ndryshe, se gjërat e natës nuk shpjegohen ditën, sepse ato nuk ekzistojnë atëherë, dhe nata mund të jetë një kohë e tmerrshme për njerëzit e vetmuar dikur vetmia e tyre ka filloi. Por me Katerinën nuk kishte pothuajse asnjë ndryshim në natë përveç se ishte një kohë edhe më e mirë. Nëse njerëzit sjellin kaq shumë guxim në këtë botë bota duhet t'i vrasë për t'i thyer, kështu që sigurisht i vret. Bota i thyen të gjithë dhe më pas shumë janë të fortë në vendet e thyera. "
E.Hemingway

Gjyshja ime më dha një herë një këshillë:
Ne kohe te veshtira ecen perpara me hapa te vegjel.
Bëj atë që duhet të bësh, por pak nga pak.
Mos mendo për të ardhmen, ose atë që mund të ndodhë nesër.
Laj enët.
Hiqni pluhurin.
Shkruaj një letër.
Bëj një supë.
E sheh?
Ju po avanconi hap pas hapi.
Bëj një hap dhe ndalo.
Pusho pak.
Lavdëroni veten.
Bëj një hap tjetër.
Pastaj një tjetër.
Ju nuk do ta vini re, por hapat tuaj do të rriten gjithnjë e më shumë.
Dhe do të vijë koha kur mund të mendosh për të ardhmen pa qarë.
Gëzuar kopshtarinë dimërore .

Edhe kur kujtesa!
Edhe kur kujtesa ime e lodhur
Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës
Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë,
Une ty s'do të harroj.
Do të kujtoj
Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu,
Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim
Si një dëborë e pashkundshme.
Ndarja erdhi
Po iki larg teje...
Asgjë e jashtëzakonshme,
Veç ndonjë nate
Gishtat e dikujt do të mpleksen në flokët e tu
Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë...
I.Kadare.

Lutje
O Zot që fatet tona në dorë i mban!
Na ruaj nga shëndeti trashaman
na ruaj nga orekset e Sanço Pançës,
na ruaj nga hija e rëndë e famës,
na ruaj nga faqeputhjet helmuese të
Judës,
na ruaj nga orteku rrëmintar i turmës,
na ruaj nga prejardhja prej shimpanzesë
na ruaj nga thyerja e timonit të kresë
na ruaj nga putra pushtetore e Njëshit
na ruaj nga engjëjt, na ruaj nga dreqërit,
na ruaj përditë nga ftohjet e miqësive,
na ruaj, o Zot, secilin prej të gjithëve!
Ndoc Gjetja

What goes around,comes around

Kur ikja larg, drejt teje vija
Kur vija afër, ikja larg
Për dreq më trembte largësia
Dhe afërsia bëhej çark

as e kuptoja si te desha
nje mjegull pus nje cmenduri
si nje poet qe shkruan vjersha
dhe ndez nje shkrepse dhe i ben hi


Vazhdon

Gjithmonë e kam refuzuar të më kuptojnë. Të kuptohesh është të prostituosh veten.
Preferoj të më marrin seriozisht për atë që nuk jam, duke mbetur i panjohur njerëzisht, me natyralitetin dhe gjithë respektin.
Asgjë nuk do të më shqetësonte më shumë sesa nëse do të më gjenin të çuditshëm në zyrë. Më pëlqen të zbuloj ironinë se nuk më duken aspak të çuditshme. Më pëlqen këmisha e flokëve kur konsiderohem prej tyre si i barabartë. Më pëlqen kryqëzimi i të qenit i konsideruar jo ndryshe. Ka martirdoma më delikate se ato të regjistruara për shenjtorët dhe eremitët. Ka torturime të vetëdijes sonë mendore pasi ka për trupin dhe dëshirën. Dhe në të parën, si në të fundit, ka një sensualitet të caktuar.
~Fernando Pessoa

E shtrova tryezën me meze e pije,
Megjithëse miq në shtëpi nuk prisja,
U ulëm unë e një hije,
S’do mend që kjo hije ish imja.

U dehëm hija dhe unë,
Doemos me raki e me verë;
Pastaj të dy me hijen u zumë
Dhe shamë botën e ligë e të mjerë

Dritëro Agolli

E sa kam deshire te pres
Kur ke se ke te presesh
Ke nje enderr, ke nje shprese


E dua dhe pres dike te vij,
Me deren pa trokitur
Te mos mbetet asnjeri


Ti eja, nje mik te me trokas
Te trembi heshtjen time
Vetem s'dua ta humbas


E dua nje dore qe ta shtrengoj,
Ta mbaj ne doren time
Dhe te them se po jetoj

NoMaD said:

Ti eja, nje mik te me trokas
Te trembi heshtjen time
Vetem s'dua ta humbas

Click to expand...

Pse lexoj?
Unë thjesht nuk mund të përmbahem.
Lexoj për të mësuar dhe për t'u rritur, për të qeshur
dhe të motivohesh.
Lexoj për të kuptuar gjëra që kurrë nuk i kam
qenë të ekspozuar.
Lexoj kur jam gaforre, kur thjesht
tha monumentalisht gjëra memece për
njerëzit që i dua.
Lexoj për forcë për të më ndihmuar kur unë
ndiheni të thyer, të dekurajuar dhe të frikësuar.
Lexoj kur jam i zemëruar në tërësi
botë.
Lexoj kur gjithçka shkon siç duhet.
Lexoj për të gjetur shpresë.
Lexoj sepse jam i përbërë jo vetëm nga
lëkura dhe kockat, të shikimeve, ndjenjave,
dhe nevoja e thellë për çokollatë, por unë jam
gjithashtu i përbërë nga fjalë.
Fjalët përshkruajnë mendimet e mia dhe çfarë është
fshehur në zemrën time.
Fjalët janë të gjalla - kur kam gjetur një
histori që e dua, e lexova përsëri dhe
përsëri, si të luash një këngë të preferuar
përsëri dhe përsëri.
Leximi nuk është pasiv - Unë hyj në
histori me personazhet, merr frymë
ajri i tyre, ndjejnë frustrimet e tyre,
bërtas atyre që të ndalojnë kur janë
për të bërë diçka budallallëk, qaj me
ata, qesh me ta.
Leximi për mua, është të kalosh kohë me një
shok.
Libri është një mik.
Asnjëherë nuk mund të kesh shumë.
~Gary Paulsen

Me kalimin e kohës,
Do ta lirosh kapjen në atë shkëmb,
Ai që gjithmonë mendoje se ishte shtëpia,
Dhe do ta kuptosh se shtëpia nuk është një vend,
Është një gjendje shpirtërore.
Lëre të shkojë.
Me kalimin e kohës,
Do të mësosh ta shohësh veten më qartë,
Vajza që ishte gjithmonë shumë për një gjë,
Dhe shumë pak nga një tjetër, ishte në fakt
Gjithçka që ajo duhej të ishte.
Lëre të dalë.
Me kalimin e kohës,
Do t'i lësh gjërat e thjeshta të bëhen të mëdha,
Dhe ju do të lejoni që gjërat e mëdha të bëhen të thjeshta,
Dhe ai rregullim do të jetë,
Dita kur fillon vërtet të jetosh,
Le të jetë.
Me kalimin e kohës,
Do të detyrohesh të thuash lamtumirë shumë herë,
Dhe zemra jote e vogël e butë do të thyhet por,
Prapë do të rrahë dhe kjo do të të sjellë,
te gjithë qëllimi që te nevojitet.
Lëre të rrahë.
Me kalimin e kohës,
Ju do të ndaloni së zgjedhuri pasurinë në vend të paqes,
Ju do të ndaloni së zgjedhuri paratë me kalimin e kohës,
Dhe do të shohësh se thesaret që të duhen,
Janë në buzëqeshje dhe të qeshura.
Lëri të hyjnë.
Me kalimin e kohës,
Momentet që kujtohen kur jeta juaj flakë të kaluarën,
Nuk janë kurrë kujtimet e tmerrshme miku im, është gëzimi,
Netët e verës, ditët e lazdruara me njerëzit e dashur,
Bisedat e mesnatës dhe përqafimet e mëngjesit,
Le të ndodhin.
Le të ndodhin të gjitha.
Donna Ashworth

Bëhu i butë.
Mos lejo që bota të të bëjë të vështirë.
Mos lejo që dhimbja të të bëjë të urresh.
Mos lejo që hidhërimi të të vjedhë ëmbëlsinë.
Krenohuni që edhe pse pjesa tjetër e botës mund të mos pajtohet,
akoma beson se është një vend i bukur.
~Iain Thomas