Ania
Antarë i Respektuar
E vështrova me admirim por edhe me dhimbje fytyrën e tij.
Per mua ajo fytyre ishte me e bukura ne bote.
E dija se ai ishte përhumbur me sytë drejt dallgëve qe e gerryenin, por jo me shume se mendimet per jeten.
Drejt hirizontit qe digjej zemra e tij bisedonte me diellin.
Nuk i shkohej ne shtepi, pasi boshesia e saj ja merrte frymen.
-Çfarë po i kërkon jetës? -e pyeta, pa ia ndarë vështrimin nga syte e tij qe i trazoheshin me tymin e cigares.
Pse nuk flet me tha?
Sonte dua vetem te shikoj ja ktheva, e permallur dhe syte e mbushur plot me lot qe ndoshta ai nuk kishte me shpirt ti shikonte.
Ai mori frymë thellë e dukej sikur thoshte : Dikë që të më falë pak qetësi dhe kur te bisedoj me te, te gjej veten.
Një femër që të më dojë me shpirt por dhe të më respektojë më shumë, te me kujdese me shume.
Që të më lexojë dhimbjet e shpirtit e jo të më shikojë si nje pronë, apo nje subjekt ku mund te mbushe duart me kartmonedha qe ti prishe pa u menduar dy here, per lodhjen time.
Unë nuk di të tradhëtoj, por ama do jem deri sa të vdes një shpirt i lirë.
Këtë dua të dojë tek unë, asgjë tjetër.
Ai se lëvizi vështrimin nga dallgët e detit.
Vetem shikonte diellin.
Por, une vazhdoja ta shikoja, sepse Ai ishte dielli zemres time.
Por ku ta shihte permbytur ne aq hidherim.
Dallova një lot të notonte në shpirtin e tij të terur dhe krejt instinktivisht mu mbushën edhe mua sytë me helm nga helmi loteve te dhimbjes
"Sa mizore është ndonjëherë jeta me njerëzit e mirë" mendova duke fshirë lotët.
Sepse une e kuptoja
Nje fjali ose nje fragment me fjale zemre per dike qe ka mbetur i perjetshem ne ndjenjat, kujtimet dhe jeten tuaj?
Per mua ajo fytyre ishte me e bukura ne bote.
E dija se ai ishte përhumbur me sytë drejt dallgëve qe e gerryenin, por jo me shume se mendimet per jeten.
Drejt hirizontit qe digjej zemra e tij bisedonte me diellin.
Nuk i shkohej ne shtepi, pasi boshesia e saj ja merrte frymen.
-Çfarë po i kërkon jetës? -e pyeta, pa ia ndarë vështrimin nga syte e tij qe i trazoheshin me tymin e cigares.
Pse nuk flet me tha?
Sonte dua vetem te shikoj ja ktheva, e permallur dhe syte e mbushur plot me lot qe ndoshta ai nuk kishte me shpirt ti shikonte.
Ai mori frymë thellë e dukej sikur thoshte : Dikë që të më falë pak qetësi dhe kur te bisedoj me te, te gjej veten.
Një femër që të më dojë me shpirt por dhe të më respektojë më shumë, te me kujdese me shume.
Që të më lexojë dhimbjet e shpirtit e jo të më shikojë si nje pronë, apo nje subjekt ku mund te mbushe duart me kartmonedha qe ti prishe pa u menduar dy here, per lodhjen time.
Unë nuk di të tradhëtoj, por ama do jem deri sa të vdes një shpirt i lirë.
Këtë dua të dojë tek unë, asgjë tjetër.
Ai se lëvizi vështrimin nga dallgët e detit.
Vetem shikonte diellin.
Por, une vazhdoja ta shikoja, sepse Ai ishte dielli zemres time.
Por ku ta shihte permbytur ne aq hidherim.
Dallova një lot të notonte në shpirtin e tij të terur dhe krejt instinktivisht mu mbushën edhe mua sytë me helm nga helmi loteve te dhimbjes
"Sa mizore është ndonjëherë jeta me njerëzit e mirë" mendova duke fshirë lotët.
Sepse une e kuptoja
Nje fjali ose nje fragment me fjale zemre per dike qe ka mbetur i perjetshem ne ndjenjat, kujtimet dhe jeten tuaj?
