Mençuria është ilaçi i zemrës, është bartëse e atyre që janë të përkushtuar
në arritjen e saj, është gjëja përmes së cilës fitohet ahireti, është kurorë e
besimtarit në këtë botë dhe armë në fatkeqësi. Kurse atij që i mungon
mençuria, nuk do t’i jepet lavdi, e pasuria nuk do t’ia ngritë statusin shoqërorë.
Nuk është i mençur ai i cili jepet pas kënaqësive të kësaj bote përpara ahiretit.
Ashtu siç injoranca është sëmundja më e rëndë, ashtu edhe mungesa e
mençurisë është varfëria më e rëndë.
(Kopshti)