Lauri
Anunnak
Manuel Kant
Kanti hodhi poshtë metodën dogmatike të njohjes dhe besoi se në vend të saj duhet të merret si bazë metoda e filozofisë kritike, thelbi i së cilës është të studiojë vetë mendjen, kufijtë që një person mund të arrijë me arsyen, dhe të studiojë mënyra individuale të njohjes njerëzore.Puna kryesore filozofike e Kantit është Një Kritikë e Arsyes së Pastër. Problemi fillestar për Kant është pyetja "Si është e mundur njohja e pastër?" Para së gjithash, kjo ka të bëjë me mundësinë e matematikës së pastër dhe shkencës së pastër natyrore ("e pastër" do të thotë "jo-empirike", a priori, ose pa përvojë). Kant e formuloi këtë pyetje në kuptimin e dallimit midis propozimeve analitike dhe sintetike - "Si janë të mundshme predispozitat sintetike a priori?" Me gjykime “sintetike”, Kant i kuptoi gjykimet me një rritje të përmbajtjes në krahasim me përmbajtjen e koncepteve të përfshira në gjykim. Kanti i dalloi këto gjykime nga gjykimet analitike duke zbuluar kuptimin e koncepteve. Gjykimet analitike dhe sintetike ndryshojnë nëse përmbajtja e kallëzuesit të gjykimit vijon nga përmbajtja e subjektit të saj (të tilla janë gjykime analitike) ose, përkundrazi, i shtohet asaj "nga jashtë" (të tilla janë gjykime sintetike). Shprehja "a priori" do të thotë "jashtë përvojës", në krahasim me termin "a posteriori" - "nga përvoja". Pra, ka katër tituj:
Gjykimet analitike janë gjithnjë apriori: përvoja nuk është e nevojshme për ta, prandaj, nuk ka gjykime analitike posteri. Në përputhje me rrethanat, gjykimet eksperimentale (posteriore) janë gjithmonë sintetike, sepse predikatet e tyre rrjedhin nga përmbajtja e përvojës që nuk ishte në lëndën e gjykimit. Për sa i përket një propozime sintetike priori, atëherë, sipas Kantit, ato janë pjesë e matematikës dhe shkencës. Për shkak të apriori, këto gjykime përmbajnë njohuri universale dhe të nevojshme, domethënë atë që nuk mund të mësohet nga përvoja; falë sintetikës, gjykime të tilla ofrojnë një rritje të njohurive. : 30 - 37
Njeriu është vlera më e lartë, ky është një person. Vetëdija e një personi krijon egoizëm si një pronë natyrore e një personi. Një njeri nuk e manifeston atë vetëm kur ai konsideron "Unë" e tij jo si gjithë botën, por vetëm si pjesë e tij. Shtë e nevojshme të frenohet egoizmi, të kontrollohen manifestimet mendore të personalitetit.
Një person mund të ketë përfaqësime të pavetëdijshme - "të errëta". Procesi i lindjes së ideve krijuese mund të zhvillohet në errësirë, për të cilën një person mund të dijë vetëm në nivelin e ndjesive.
Kant iu nënshtrua një koncepti të tillë si gjeni. "Talenti për shpikje quhet gjeni".
/Hkls
) e me jepte lenden: Teorite Sociale. Por do me thote: Ku e ke pas mendjen kur kemi fol per Kantin. 
?