Të dashur miq të tempullit.
Ne vazhdojmë rrugëtimin tonë drejt realizimit të plotë të ndjenjës së vëllazërisë universale, të frymëzuar nga idealet më të larta të mirësisë, ideale të përbashkëta nga çdo grup etnik, kulturë dhe fe në planet. Siç e dimë, çdo kult në fakt është i frymëzuar nga i njëjti burim që mund ta përmbledhim duke e quajtur "Dashuri". Kjo forcë e pamatshme dhe e palodhshme që ne e quajmë "Dashuri" është edhe Alfa edhe Omega, pasi na çon në botë duke u bërë në të njëjtën kohë qëllimi drejt të cilit ne të gjithë priremi, ndonëse shpesh pa e ditur.
Megjithatë, është e nevojshme të dallojmë "Dashurinë" e vërtetë nga ato emocione të zhdukura që nuk janë asgjë më shumë se përgjigja ndaj stimujve të shqisave. Dashuria, ajo që "lëviz Diellin dhe yjet e tjerë", siç tha Dante, është vetë motori i jetës dhe krijimit, është ajo Energji që me kaq bujari shfaqet në çdo formë, në çdo parfum, në çdo ngjyrë, në çdo tingull.
Nëse shikojmë nga afër jetën tonë, do të kuptojmë se çdo zgjedhje e rëndësishme që kemi bërë është diktuar nga kjo forcë misterioze. Dashuria që na ka munguar duke na shtyrë të kërkojmë një person ose një vend që mund të na lejojë ta takojmë. Dashuria që shpërtheu brenda nesh dhe mezi prisnim të derdhim mbi dikë apo diçka për të na bërë të ndiheshim të gjallë. Dashuria për jetën që ndonjëherë na ka çuar larg për të zbuluar botën, e më pas na ka kthyer në shtëpi, ku gjithçka është kthyer në një kuptim të ri dhe më të thellë. Dhe, pas njëmijë peripecish, zbulojmë se Dashuria është ajo dritë që shkëlqen brenda nesh dhe dëshiron vetëm të kthehet në Burimin e vet. Thuhet se nga ne do të mbeten vetëm e mira dhe dashuria që kemi mundur të japim gjatë jetës sonë, ky është mendimi që duhet të frymëzojë veprimet tona, jetën tonë të përditshme. Për të bërë mirë dhe për të mbjellë dashuri, nuk është e nevojshme të largohemi, të ndryshojmë punë ose familje, në vend të kësaj mjafton të heqim dorë nga krenaria dhe të mësojmë t'i shprehim ndjenjat tona me guxim dhe përulësi, të mësojmë të përqafojmë të dashurit tanë dhe t'i shikojmë ata thellë në sytë. Sa prej nesh e shikojnë burrin ose gruan në sy, me pranim dhe pa gjykim? Ndaloni, shikoni larg ekranit për të parë përsëri nxënësit tanë, këtë duhet të kujtojmë ta bëjmë çdo ditë, sepse ndërsa lëvizim gishtat në celularët inertë, fëmijët tanë rriten dhe distancohemi gjithnjë e më shumë nga ajo që ka vërtet rëndësi. , nga realiteti i tryezës së shtruar për një vakt të përbashkët, i cili duhet të jetë një moment në të cilin mund të tregojmë se çfarë ndodh brenda nesh dhe çfarë na frymëzon në jetë. Anthony De Mello thotë:
“Jeta është ajo gjë që na ndodh ndërsa jemi të zënë duke bërë plane të tjera. Ne synojmë t'u lëmë përshtypje të tjerëve. Jemi të zënë për të fituar Olimpiadën, për të qenë të suksesshëm. Dhe jeta na rrëshqet nga duart.”
(Marrë nga, Udhëzime fluturimi për shqiponjat dhe pulat)
Sot po ndodh diçka më e keqe: “jeta është ajo gjë që na ndodh mes një postimi dhe një komenti”.
Tani, fik celularin, shko te gruaja ose burri ose djali, babai ose nëna jote dhe përqafoji, shiko në sy dhe thuaju se i do.
Jo nesër, tani!
(Tempulli universal)
Në shqip by Lauri