Të gjithë e kërkojnë lumturinë, por disa e ngatërrojnë me kënaqësinë”

.

Ka ca good Ted talks mbi lumturine qe po i degjoja se fundmi.

Lumturia e vërtetë është e qëndrueshme
Eshte nje kauz e perditshme te synosh pikreisht qetesine dhe qendrushmerine brenda shpirtit tend.
Lum ai/ajo qe tenton ,dhe ben perpjekje cdo dite per ta arritur dhe jetuar. )

Perceptimi im, je i/e lumtur në ato momente kur dhe kënaqësia minimale të mjafton e të përmbush çdo qelizë. Është qetësi shpirtërore, ashtu si e tha edhe @NeVertiti ?
Kënaqësia është posesive. Një joshje që të hudh në humnerë si pasojë e pangopshmërisë.

Nje menyre per te qene e lumtur eshte lidhja e zemres me ate qe Nuk vdes, nuk largohet, nuk shuhet, nuk te zhgenjen, te pret me duar hapur edhe pas cdo gabimi. Ne momentin qe njeriu lidh zemren me Zotin, e kupton se cdo gje qe posedon(familja, shendeti, fiziku, pasionet, e cdo gje tjeter) eshte dhurate nga Ai dhe se te gjitha keto jane mjete per te qene i lumtur. Jane elemente qe ty ta shtojne dozen e lumturise apo kenaqesise quajeni cte doni. Ne jete kam patur ups and downs si cdo kush. Ka momente ku trishtohem, ama nuk eshte se me largohet lumturia apo paqja e zemres. Une per vete kete e lidh me besimin qe kam. Besimi me ndihmon qe te shoh dhe te merrem me driten ne fund te tunelit, ne vend qe te ankohem per erresiren brenda tij. Falenderoj Zotin qe me ka hapur syte per te kerkuar lumturine ne ate cfare kam. Te mos lakmoj as pasuri e as pozite te tjetrit. Mendoj se dashuria e te afermve, zemra e paster nga ndjenjat negative, dhe mendimi se pas keasj jete ka nje tjeter qe na pret, te jep force dhe te fal lumturi ne cdo sekond.