Shetitje e embel ne pyllin tropikal, te nderthurura me mallrat e hapura plot ngjyra, per t'i shijuar. Nje udhetim ne xhungel. Duke ecur permes tregjeve dhe plantacioneve per te zbuluar traditat e vjetra tajlandeze. Ne Tajlande thuhet se asnje nuk vdes kurre nga uria.Ta besosh kete nuk eshte e veshtire, fruta dhe perime, mish dhe prodhime deti te mbushura me ngjyra dhe erera qe pushtojne rruget e qytetit dhe kosto e jeteses eshte shume me e lire se sa pjesa perendimore mesatare.
Shumllojshmeria e produkteve eshte e jashtezakonshme dhe nuk merzitesh kurre se qeni kurioz neper varkat lundruese te tregjeve, ku eshte e mundur te shijosh specialitetet vendase, te gatuar direkt nga varka, vertete unike ne tregun e Mae Klong. Kjo, me kalimin e kohes eshte bere nje atraksion i vertete per turistet, qe nisen nga stacioni i Ban Nakwang dhe arrisin me tren ne qytetin e vogel te provinces se Samut Songkhram.
Shtepite e mbushura me fruta dhe ereza, perime dhe lule, ndersa tenda te medha qe i mbrojne nga dielli strehojne shitesit e tregjeve.
Kater here ne dite, panorama e kesaj qe duket si njeqind tregjet e tjere transformohet, tregtaret qe tashme nuk kane me nevoje te shohin oren mund te llogarisin me sekonda ardhjen e trenit, me pak levizje me pas dhe me ndihmen e karreleve te ndertuara per kete rast, i mbledhin tendat dhe mund ta shtyjne per pak centimetra deri tek sallat e tyre.
Kur treni kalon neper salla, mund te shkrepesh nje foto duke pare kaq shume turiste, te gatshem per nje udhetim rreth dy ore nga Bangkok, per te qene ne kete spektakel te vecante. Pas disa minutash, gjithcka kthehet si me pare dhe qetesia tradicionale e ketij populli paqesor dhe mikprites pershkon perseri atmosferen e perditeshme. Lule dhe bime, mish dhe peshk, ereza dhe embelsira. Por, edhe sheqer-kokosi dhe kripe-palme.
Ne rrethin e Amphawa, gjithmone ne provincen e Samut Songkharm, meriton nje vizite nje prej plantracioneve te shumta te kokosit te zones, vecanerisht nese eshte e pajisur me nje prej 300 furrave per prodhimin tradicional te sheqerit. Procesi-identik me ate te perdorur per sheqerin e palmes, eshte i gjate dhe kerkon nje doze te mire durimi nga ana e kultivuesve.
Sheqeri i kokosit, qe sebashku me qumeshtin e ketij plantacioni, eshte prezente ne 90% te kuzhines tajlandeze, si per realizimin e supave dhe sallatave, si per te pergatitur embelsira, nxirren duke mbledhur lulet nga uji i kokosit. Nje here filtrim dhe i zier, uji shnderrohet ne komposto te perbere, qe shitet ne tregje dhe perdoret ne qindra receta. Ashtu sic ndodh kur mblidhet uji nga lulet e palmes, punetoret duhet te veprojne nje here ne dite mbi bimet e larta dhe te vendosin gota bambu.
Lulet e palmes nxjerrin nje sasi te vogel uji ne krahasim me ate te kokosit, per shkak te kesaj sheqeri qe nxirret kushton sa dyfishi dhe gjendet me veshtiresi. Palmat ne fakt rriten ngado dhe si keto bime, ne Tajlande, nuk hidhet asje, nga lulja si edhe u tha merret uji, pastaj perdoren ne shume menyra, qe per dekorimin dhe realizimin e objekteve artizanale,per mbulimin e kasolleve, fruti, i embel, eshte shume i shijshem dhe nxjerr nje ngjyre qe perdoret per ngjyrosjen e pelhurave.
infoal
