ViktoriA~
*Histori*
Me siguri ekziston një person që na la duke shkaktuar një zbrazëti të thellë në veten tonë të brendshme. Gjithashtu jo të gjithë njerëzit largohen në të njëjtën mënyrë. A është “më e lehtë” të përpunosh humbjen e një të dashuri që e pret prej disa kohësh apo të dikujt që largohet befas?
Nje pyetje që vështirë t’i përgjigjesh. Supozojmë se është e lehtë, kur flasim për tema kaq delikate, por padyshim që asgjë nuk është e lehtë. Të dish që një person po largohet ngadalë, na jep mundësinë të racionalizojmë humbjen e tij. Është shumë e keqe të flasim në terma të caktuar, por truri ynë duhet të kërkojë strehim përballë tragjedive.
Sidoqoftë, shumë shpesh, ata që na lanë pa pasur mundësi të themi lamtumirë, na ngarkojnë një detyrë edhe më të vështirë. Plotësimi i një boshllëku për të cilin nuk ishim gati mund të jetë rraskapitës. Shumë shpesh kjo ndjenjë e pafuqisë shoqërohet me keqardhje të mëdha. Një ankth për gjërat e pashprehura, fjalët e mbajtura brenda. Mungesa e mundësisë për t’i thënë lamtumirë atyre që duam. E gjithë kjo është rraskapitëse.
Në fund të fundit, me kohën, gjithçka do të kalojë. Koha është një ilaç që shëron dhimbjen tonë, e cila do të zbehet pa e kuptuar. Nuk do të jetë e lehtë, aq më pak e shpejtë.
Çfarë mund të bëjmë për të luftuar dhimbjen?
Gjëja e parë që duhet bërë është që të mos kapemi pas gjërave të pashprehura. Duke provuar që të rigjejmë momentet e bukura të kaluara së bashku, ato që na bënë të ndihemi mirë dhe të buzëqeshnim.
Qëndroni pranë të dashurve që ndajnë dhimbje me ju. Mos e fajësoni veten për gjëra të pashprehura. Personi që na la, me siguri e dinte sa e donim atë dhe na ktheu ndjenjën tonë të shkëlqyeshme. Le të mos e harrojmë. Le ta nderojmë me kujtimet tona më të ëmbla dhe ky person do të jetojë përgjithmonë brenda zemrës sonë.
Revista Psikologji.
