braziljania
Anëtar i Nderuar
Sëmundja e Alzheimerit, ose ndryshe siç njihet më shpesh, humbja e kujtesës, lind pas moshës 65-vjeçare. Përqindja e popullsisë që preket në këtë moshë është rreth 10 %. Pas kësaj moshe përqindja e popullsisë që preket rritet 2% çdo vit, për të arritur rreth 50% në moshën 85-vjeçare. Sipas specialistëve, sëmundja ka raste që lind edhe para moshës 65-vjeçare, por këto raste janë të rralla dhe karakterizohen nga histori të veçanta. Psh, pacienti mund të jetë me sindromën Down. Probabiliteti i këtyre pacientëve me Down, për t’u sëmurë edhe me Alzheimer pas moshës 40-vjeçare rritet shumë. Sindroma e Alzheimerit nuk varet nga vendi ku personi jeton. Përqindjet e popullsisë që kap janë të njëjta pothuajse në gjithë botën. Prandaj në Shqipëri këta pacientë janë në proporcion me popullsinë tonë, po aq sa janë në Itali, USA etj.
Simptomat
Simptoma me e njohur e kësaj sëmundjeje është harresa, por simptomat janë të shumta. Zakonisht sëmundja fillon me harresa gjithmonë e më të mëdha, të cilat në fillim kanë karakter minimal dhe me kalimin e kohës bëhen gjithmonë e me shqetësuese. Duhet patur kujdes të mos ngatërrohen harresat normale me ato harresa që përbëjnë sëmundje. Psh është harresë normale të mos mbash mend ku ke parkuar makinën në parkingun e supermarketit, por është një harresë patologjike të kthehesh në shtëpi pa makinë, sepse ke harruar që kishe shkuar me makinë. Të sëmurët me Alzheimer kanë një karakteristikë që e bën më të vështirë diagnostikimin e tyre. Në përgjithësi nuk e pranojnë kurrë se janë sëmurë. Prandaj pacientë të tillë zakonisht vijnë të shoqëruar nga ndonjë familjar. Bëjnë batuta për të zhvlerësuar pse janë në spital dhe i duket e çuditshme sesi psh gruaja, është fiksuar që ai ka probleme. Pra ndihen tërësisht në rregull në vetvete. Vetëm testet e ndryshme (të cilat në Shqipëri me siguri janë në lindje e sipër) mund të nxjerrin në pah deficitin e madh. Simptoma e dytë interesante e kësaj sëmundje është anomia, pra mos gjetja e emrave dhe fjalëve gjatë diskutimeve. Kjo simptomë, në fakt, përbën simptomën e dytë kryesore me të cilën Alzheimeri mund të lindë. Në ato pak raste që sëmundja nuk fillon me harresa, ajo më së shumti fillon me probleme gjuhësore. Sëmundja bën që me kalimin e kohës pacienti të evitojë gjithmonë e më shumë fjalët që nuk i gjen dot dhe të përdorë sinonime dhe përshkrime të gjata për gjëra që kanë fjalën e vetë. Simptoma e tretë është çorientimi kohor dhe hapësinor. Ndodh që kur pyet pacientë si këta në çfarë muaji jemi, mund t’ia fusë kot fare. Simptoma të tjera janë: Humbja e kapacitetit të gjykimit logjik, ndryshime të çuditshme të humorit, ndryshim i personalitetit (këtë e ve re mirë kush ka shume vite që jeton me personin), humbje e dëshirës dhe iniciativës për të bërë shumë gjëra. Nuk duhet ngatërruar me rënien e aktivitetit të moshës së plakur. ثshtë krejt anormale që një i moshuar të humbasë interesin për çdo gjë.
Të gjitha këto simptoma lindin në periudha të ndryshme kohore dhe nuk kanë një prridhë të caktuar kohore. Ajo që është më e vazhdueshme në të gjithë rastet e sëmundjes, është fillimi me harresa, me probleme gjuhësore ose me probleme të detyrave të thjeshta motore (zbërthim i këmishës etj).
Shenjat e semundjes
1-Memoria humbet çdo ditë e më shumë
2-Personi ka probleme gjuhësore (harron fjalët përkatëse dhe përdor të tjera në vend të falës së duhur)
3-Pjesën më të madhe të kohës është konfuz
4- Gjërat e reja i mban mend më shumë vështirësi
5-Mund të ketë konfiguracione (nuk di të bëjë llogaritë)
6-Nuk arrin të shkruajë normal
7-Mezi lexon
8-Ka vështirësi në veshjen e rrobave të trupit
9- Me kalimin e kohës pacienti humbet interesin në gjërat që e rrethojnë dhe bëhet tërësisht konfuz.
10-Mund të ketë dhe alucinacione, probleme me urinimin dhe jashtëqitjen (inkontinencë).
11-Në fund fare pacienti humbet edhe kontrollin e trupit të vetë thuajse në çdo aspekt.
Simptomat
Simptoma me e njohur e kësaj sëmundjeje është harresa, por simptomat janë të shumta. Zakonisht sëmundja fillon me harresa gjithmonë e më të mëdha, të cilat në fillim kanë karakter minimal dhe me kalimin e kohës bëhen gjithmonë e me shqetësuese. Duhet patur kujdes të mos ngatërrohen harresat normale me ato harresa që përbëjnë sëmundje. Psh është harresë normale të mos mbash mend ku ke parkuar makinën në parkingun e supermarketit, por është një harresë patologjike të kthehesh në shtëpi pa makinë, sepse ke harruar që kishe shkuar me makinë. Të sëmurët me Alzheimer kanë një karakteristikë që e bën më të vështirë diagnostikimin e tyre. Në përgjithësi nuk e pranojnë kurrë se janë sëmurë. Prandaj pacientë të tillë zakonisht vijnë të shoqëruar nga ndonjë familjar. Bëjnë batuta për të zhvlerësuar pse janë në spital dhe i duket e çuditshme sesi psh gruaja, është fiksuar që ai ka probleme. Pra ndihen tërësisht në rregull në vetvete. Vetëm testet e ndryshme (të cilat në Shqipëri me siguri janë në lindje e sipër) mund të nxjerrin në pah deficitin e madh. Simptoma e dytë interesante e kësaj sëmundje është anomia, pra mos gjetja e emrave dhe fjalëve gjatë diskutimeve. Kjo simptomë, në fakt, përbën simptomën e dytë kryesore me të cilën Alzheimeri mund të lindë. Në ato pak raste që sëmundja nuk fillon me harresa, ajo më së shumti fillon me probleme gjuhësore. Sëmundja bën që me kalimin e kohës pacienti të evitojë gjithmonë e më shumë fjalët që nuk i gjen dot dhe të përdorë sinonime dhe përshkrime të gjata për gjëra që kanë fjalën e vetë. Simptoma e tretë është çorientimi kohor dhe hapësinor. Ndodh që kur pyet pacientë si këta në çfarë muaji jemi, mund t’ia fusë kot fare. Simptoma të tjera janë: Humbja e kapacitetit të gjykimit logjik, ndryshime të çuditshme të humorit, ndryshim i personalitetit (këtë e ve re mirë kush ka shume vite që jeton me personin), humbje e dëshirës dhe iniciativës për të bërë shumë gjëra. Nuk duhet ngatërruar me rënien e aktivitetit të moshës së plakur. ثshtë krejt anormale që një i moshuar të humbasë interesin për çdo gjë.
Të gjitha këto simptoma lindin në periudha të ndryshme kohore dhe nuk kanë një prridhë të caktuar kohore. Ajo që është më e vazhdueshme në të gjithë rastet e sëmundjes, është fillimi me harresa, me probleme gjuhësore ose me probleme të detyrave të thjeshta motore (zbërthim i këmishës etj).
Shenjat e semundjes
1-Memoria humbet çdo ditë e më shumë
2-Personi ka probleme gjuhësore (harron fjalët përkatëse dhe përdor të tjera në vend të falës së duhur)
3-Pjesën më të madhe të kohës është konfuz
4- Gjërat e reja i mban mend më shumë vështirësi
5-Mund të ketë konfiguracione (nuk di të bëjë llogaritë)
6-Nuk arrin të shkruajë normal
7-Mezi lexon
8-Ka vështirësi në veshjen e rrobave të trupit
9- Me kalimin e kohës pacienti humbet interesin në gjërat që e rrethojnë dhe bëhet tërësisht konfuz.
10-Mund të ketë dhe alucinacione, probleme me urinimin dhe jashtëqitjen (inkontinencë).
11-Në fund fare pacienti humbet edhe kontrollin e trupit të vetë thuajse në çdo aspekt.
Last edited by a moderator:
