Lauri
Anunnak
Sekreti i dashurisë së vërtetë.
Njëherë e një kohë ishte një princeshë me emrin Arik. Arik ishte shumë bukur, inteligjent dhe me mendje e shpirt fisnik. Të gjithë burrat e mbretërisë së saj kishin humbur kokën plr Arik dhe dëshironin të martoheshin me të. Arik, megjithatë, ishte i pakënaqur. Edhe pse të gjithë e donin atë, ajo nuk ndihej vërtetë "e dashur". Ajo ishte e fiksuar pas kërkimit të "sekretit të dashurisë së vërtetë". Ajo vendosi të dilte nga nje mbretëri në tjetrën, duke kërkuar dikë që ta ndihmojë të zbulojë këtë sekret.
Ajo arriti në mbretërinë e burrave luftëtarë, ku u prit me adhurim nga mbreti i tyre. Mbreti ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të, sapo e pa.
"Unë të dua", tha mbreti, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Sepse ti me do mua?" Pyeti Arik
"Sepse bukuria juaj është një dritë, më e mirë se ajo e të gjitha yjeve të qiellit", tha mbreti
"Dhe kur do të zbehet bukuria ime?" Pyet Arik
Por mbreti luftëtar nuk mundi t'i përgjigjej. Ariku u trishtua dhe filloi udhëtimin e saje. Ajo arriti në mbreterine e burrave të virtytshëm, ku u prit nga nje mbret filozof. Edhe mbreti filozof ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të.
"Unë të dua ty, princesha Arik" pëshpëriti mbreti, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Pse ti me do mua?" Pyeti Arik
"Sepse," tha mbreti, "përveç të qenit e bukur, ju jeni me nje shpirt fisnik. Unë do të bëja perëndeshën time të dashur ”.
"Dhe nëse do të zgjohesh i mërzitur një mëngjes dhe të shfaqësh një anë të errët të shpirtit tim, a do të më doni akoma mua?" Pyeti Arik..
Por mbreti filozof nuk mund t'i përgjigjej. Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e saje perseri. Dhe kështu, nga mbretëria në mbretëri. Kudo që të shkonte të gjithë, ajo e dinte këtë, ishte e pamundur të mos ndjenin dashuri për të, por gjithnjë ishte një dashuri "e kushtëzuar" nga diçka, e cila në çdo moment mund të zhdukej, dhe Arik kurrë nuk e ndjeu veten "vërtetë" të dashur. Ajo u dekurajua gjithnjë e më shumë dhe e dëshpëruar për të gjetur "sekretin e dashurisë së vërtetë".
Duke u endur tani pa qëllim ajo mbërriti në një rajon të largët të quajtur "mbretëria e paprekshmërisë". Në atë vend nuk kishte mbret, nuk kishte nevojë, ata pak burra që ishin atje jetonin në harmoni me "Ligjet".
Arik u fut dhe takoj nje prej tyre. Burri kishte një buzëqeshje të çuditshme, dhe pse e pa bukurine e saje vazhdoj punët e tij.
Arik iu afrua, për ta pyetur për informacion. Burri u ndal, iu përgjigj me edukatë, pastaj u kthye perseri me koke poshte dhe vazhdoj punen. Ariku u mahnit. Të gjithë burrat që ajo takoi ishin "rrëmbyer" menjëherë prej saj, e mbushnin me komplimente, e bënin atë të ndjehej "e rëndësishme". Ai njeri me buzëqeshjen e çuditshme, përkundrazi ......nuk la asnje shenje.
"Më thuaj, o njeri ", tha Arik, "të gjithë e vërejnë bukurinë time. Ndoshta ty nuk më pëlqej? "
"Ju jeni shumë e bukur", tha burri
"Unë jam konsideruar gjithashtu e virtytshme dhe me mendje fisnike," insistoi Arik.
"E di," u përgjigj burri, "e lexova në sytë tua"
"A nuk jam e denjë për dashurinë tuaj?" Arik pëshpëriti me zë të ulët ...
Burri, duke mbajtur buzëqeshjen e tij të pa shqetësueshme, e vështroi atë në sy ... "Të dua shumë, Princesha Arik"
"Dhe ... pse më doni?", Pyeti Arik duke u dridhur, "mbase sepse jam e bukur, ose e pasur, apo e virtytshme?"
"Ju jeni Arik, ju i keni të gjitha këto dhe shumë më tepër", u përgjigj burri, "ju jeni e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik, ju jeni e virtytshëme. Ato janë të gjitha cilësi të shkëlqyera, por ato nuk janë të mjaftueshme për t'ju dashur. Në çdo moment dashuria ime mund të tërhiqej nga një anë e errët që manifestohet në ju "
"Pra, njeri i paepur," insistoi Arik, "pse më do?"
"Unë të dua sepse" ...burri psherëtiu thellë ... "sepse nuk kam nevojë për ty".
Atëherë Arik më në fund e kuptoi, dhe nga ai moment asgjë nuk ishte e njëjtë si me pare per te. Trishtimi që kishte jetuar gjithmonë tek ajo u tret. Ajo më në fund ishte e gatshme të dashurohej dhe të ishte "e vërtetë" e dashur. Ajo kishte zbuluar sekretin e dashurisë së vërtetë. ❤
By Lauri anunnak.
Njëherë e një kohë ishte një princeshë me emrin Arik. Arik ishte shumë bukur, inteligjent dhe me mendje e shpirt fisnik. Të gjithë burrat e mbretërisë së saj kishin humbur kokën plr Arik dhe dëshironin të martoheshin me të. Arik, megjithatë, ishte i pakënaqur. Edhe pse të gjithë e donin atë, ajo nuk ndihej vërtetë "e dashur". Ajo ishte e fiksuar pas kërkimit të "sekretit të dashurisë së vërtetë". Ajo vendosi të dilte nga nje mbretëri në tjetrën, duke kërkuar dikë që ta ndihmojë të zbulojë këtë sekret.
Ajo arriti në mbretërinë e burrave luftëtarë, ku u prit me adhurim nga mbreti i tyre. Mbreti ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të, sapo e pa.
"Unë të dua", tha mbreti, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Sepse ti me do mua?" Pyeti Arik
"Sepse bukuria juaj është një dritë, më e mirë se ajo e të gjitha yjeve të qiellit", tha mbreti
"Dhe kur do të zbehet bukuria ime?" Pyet Arik
Por mbreti luftëtar nuk mundi t'i përgjigjej. Ariku u trishtua dhe filloi udhëtimin e saje. Ajo arriti në mbreterine e burrave të virtytshëm, ku u prit nga nje mbret filozof. Edhe mbreti filozof ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të.
"Unë të dua ty, princesha Arik" pëshpëriti mbreti, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Pse ti me do mua?" Pyeti Arik
"Sepse," tha mbreti, "përveç të qenit e bukur, ju jeni me nje shpirt fisnik. Unë do të bëja perëndeshën time të dashur ”.
"Dhe nëse do të zgjohesh i mërzitur një mëngjes dhe të shfaqësh një anë të errët të shpirtit tim, a do të më doni akoma mua?" Pyeti Arik..
Por mbreti filozof nuk mund t'i përgjigjej. Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e saje perseri. Dhe kështu, nga mbretëria në mbretëri. Kudo që të shkonte të gjithë, ajo e dinte këtë, ishte e pamundur të mos ndjenin dashuri për të, por gjithnjë ishte një dashuri "e kushtëzuar" nga diçka, e cila në çdo moment mund të zhdukej, dhe Arik kurrë nuk e ndjeu veten "vërtetë" të dashur. Ajo u dekurajua gjithnjë e më shumë dhe e dëshpëruar për të gjetur "sekretin e dashurisë së vërtetë".
Duke u endur tani pa qëllim ajo mbërriti në një rajon të largët të quajtur "mbretëria e paprekshmërisë". Në atë vend nuk kishte mbret, nuk kishte nevojë, ata pak burra që ishin atje jetonin në harmoni me "Ligjet".
Arik u fut dhe takoj nje prej tyre. Burri kishte një buzëqeshje të çuditshme, dhe pse e pa bukurine e saje vazhdoj punët e tij.
Arik iu afrua, për ta pyetur për informacion. Burri u ndal, iu përgjigj me edukatë, pastaj u kthye perseri me koke poshte dhe vazhdoj punen. Ariku u mahnit. Të gjithë burrat që ajo takoi ishin "rrëmbyer" menjëherë prej saj, e mbushnin me komplimente, e bënin atë të ndjehej "e rëndësishme". Ai njeri me buzëqeshjen e çuditshme, përkundrazi ......nuk la asnje shenje.
"Më thuaj, o njeri ", tha Arik, "të gjithë e vërejnë bukurinë time. Ndoshta ty nuk më pëlqej? "
"Ju jeni shumë e bukur", tha burri
"Unë jam konsideruar gjithashtu e virtytshme dhe me mendje fisnike," insistoi Arik.
"E di," u përgjigj burri, "e lexova në sytë tua"
"A nuk jam e denjë për dashurinë tuaj?" Arik pëshpëriti me zë të ulët ...
Burri, duke mbajtur buzëqeshjen e tij të pa shqetësueshme, e vështroi atë në sy ... "Të dua shumë, Princesha Arik"
"Dhe ... pse më doni?", Pyeti Arik duke u dridhur, "mbase sepse jam e bukur, ose e pasur, apo e virtytshme?"
"Ju jeni Arik, ju i keni të gjitha këto dhe shumë më tepër", u përgjigj burri, "ju jeni e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik, ju jeni e virtytshëme. Ato janë të gjitha cilësi të shkëlqyera, por ato nuk janë të mjaftueshme për t'ju dashur. Në çdo moment dashuria ime mund të tërhiqej nga një anë e errët që manifestohet në ju "
"Pra, njeri i paepur," insistoi Arik, "pse më do?"
"Unë të dua sepse" ...burri psherëtiu thellë ... "sepse nuk kam nevojë për ty".
Atëherë Arik më në fund e kuptoi, dhe nga ai moment asgjë nuk ishte e njëjtë si me pare per te. Trishtimi që kishte jetuar gjithmonë tek ajo u tret. Ajo më në fund ishte e gatshme të dashurohej dhe të ishte "e vërtetë" e dashur. Ajo kishte zbuluar sekretin e dashurisë së vërtetë. ❤
By Lauri anunnak.
Redaktimi i fundit: