Love
βeℓℓe â๓e
Bëhet fjalë për skenarin më ogurzi të realizuar ndonjëherë ndaj një kombi. اdo gjë u ndërpre me 1999 falë ndërhyrjes amerikane kundër Serbise. Akoma nuk është e qartë përse SHBA ndërhyri në konfliktin kosovar, ndërsa kishte qëndruar indiferente gjatë gjithë luftës në ish-Jugosllavi...
Ashtu siç dihet tashmë, më 1991 Ramiz Alia krijoi PD-n, në kuadër të pluralizmit fiktiv që parashikonte "Perestrojka" e Gorbaçovit. Por problemi qe s'mundi të parashikonte Alia ishte suporti i madh popullor ndaj një partie opozitare në vend, turmat gjigande të njerëzve për "liri - demokraci", elementë këto që e kthyen PD-n nga fiktive në reale. Pikërisht në këtë fazë mund të ketë ndërhyrë UDB për të kapur kreun e PD-s (Jugosllavia ishte caktuar nga Perëndimi të kujdesej për lëvizjet demokratike në Shqipëri e Rumani), dhe menaxhuar potencialin e madh njerëzor, potencial të cilin e ka parë me frikë edhe si destabilizues të mundshëm për situatën e brishtë në Kosovë.
Hapur fare (shqeto, ditën për diell), UDB vendosi në krye të PD-s njeriun e saj, burrin e Svoboda Ramoviçit (Liri Berishës), daja e së cilës (vëllai i Milicës) ishte zyrtar i rëndësishëm në qendrën e spiunazhit serb në Beograd. Ndryshe nga Rumania, në Shqipëri u aplikua tjetër standart, ai i shovinizmit tradicional serb.
Dhe këtu fillon ora e zezë për Shqipërinë. Synimi i vetëm i UDB-s ishte zbrazja e territorit shqiptarë nga potenciali i madh njerëzorë, dhe pengimi i investimeve perëndimore. Objektivi: Të përgatitej terreni për dëbimin masiv të kosovarëve (siç parashikohej me hollësi në memorandumin e akademikut serb اubrilloviç), të cilët do vendoseshin në hapësirat e braktisura nga shqiptarët e Shqipërisë, pas eksodit që do organizohej në vitet në vijim nga Sali Berisha.
Dhe fill pas marrjes së kreut të PD-s më 1991 (e paparë - dhëndri i Serbisë dhe një nomenklaturë e lartë komuniste si Sali Berisha do drejtonte partinë e parë opozitare), në Shqipëri filloi shkatërimi dhe djegia edhe e atyre pak bizneseve të amortizuara shtetërore, që njerëzit të humbisnin edhe ato pak vende pune të mbetura, dhe të dëshpëruar të shikonin kurbetin si të vetmin opsion. Menjëherë shfaqen në ekrane pelegrinazhet biblike të emigrantëve (si në asnjë vend tjetër të botës), nga toka në drejtim të Greqisë dhe deti (me vaporë të super-mbushur) në drejtim të Italisë. Filloi kështu zbrazja më e madhe e vendit që nga koha e pushtimit osman (pas vdekjes së Skënderbeut). Eksodi gjigand i krahut të punës, që nënkuptonte gjithashtu se investimet perëndimore kurre s'do arrinin Shqipërinë - imazhi tashmë ishte dëmtuar përfundimisht.
Sa hap e mbyll sytë, çdo optimizëm për zhvillim u vyshk e ra, dhe Shqipëria u shndërua në një stacion gjigand udhëtarësh që prisnin me ankth mjetin më të afërt të transportit (nga toka, deti, ajri) për tu larguar sa më pare nga vendi. I vetmi opsion progresi ishte arratija tashmë. اdo gjë tjetër brenda ishte një ferr. ثndrra për një Shqipëri demokratike dhe ekonomikisht të zhvilluar kishte marrë fund, ishte thërmuar si një cope e brishtë qelqi...
Me të marrë pushtetin më 1992, Sali Berisha ja kushtoi gjithë energjinë e tij ngritjës së një infrastrukture "moderne" informale dëbimi të shqiptarëve. Mijra skafe filluan punë, mijra sekserë pasaportash e vizash mbijnë si "kërpurdhat pas shiu", mijra tregje shkëmbimi valute mbushën rrugët dhe sheshet e qendrave urbane, mijra lënie shtetësie shqiptare dekretoheshin çdo muaj nga presidenti Sali Berisha. Kurse në opozitë me këtë, kosovarëve u jipej shtetësia shqiptare, një veprim tërësisht a-llogjik që nxiste zbrazjen e Kosovës të pushtuar tashmë nga Millosheviçi.
Nga ana tjetër, asnjë investim në ekonomi. Asnjë industri punësimi nuk u krijua në vend, asnjë perspektivë zhvillimi nuk u projektua, asnjë biznes serioz perëndimorë nuk erdhi në Shqipëri. Mesazhi ishte i qarte: Ikni, mbathjani, largohuni, shporruni, qërrohuni...
Mbi 1 milion njerëz braktisën vendin që në mandatin e tij të parë. Për të përshpejtuar dëbimin u krijuan gjithashtu edhe firmat piramidale, që të asgjësonin kursimet e shqiptarëve, të cilët pastaj me gisht në gojë t'i drejtoheshin emigrimit si i vetmi oposion i mbetur. Dhe kolapsi erdhi shpejt. Bashkë me humbjen e parave ndodhi edhe një valë gjigande eksodi, një tjetër zbrazje biblike e territorit të Shqipërisë.
Por çfarë nuk ishte parashikuar (me çduket) nga zyrtarët e Danubit ishte fakti se bashkë me kolapsin ra edhe njeriu i tyre në Tiranë, Sali Berisha.
Gjithsesi, terreni tashmë ishte mëse gati për të përmbushur dëbimin më të madh të kosovarëve në drejtim të Shqipërisë së boshatisur - falë punës së "shkëlqyer" të "007" Sali Berisha. Shqipëria jo vetëm që kishte gjysëm popullate më pak, dhe hapësirë të mjaftueshme për të strehuar të dëbuarit nga Kosova, por zotëronte gjithashtu edhe një infrastrukturë perfekte emigrimi (nga uji, toka e ajri), opsion ky që do joshte mijrat e kosovarëve që nuk do preferonin Shqipërinë e rrënuar.
Burimi: Kritika
Ashtu siç dihet tashmë, më 1991 Ramiz Alia krijoi PD-n, në kuadër të pluralizmit fiktiv që parashikonte "Perestrojka" e Gorbaçovit. Por problemi qe s'mundi të parashikonte Alia ishte suporti i madh popullor ndaj një partie opozitare në vend, turmat gjigande të njerëzve për "liri - demokraci", elementë këto që e kthyen PD-n nga fiktive në reale. Pikërisht në këtë fazë mund të ketë ndërhyrë UDB për të kapur kreun e PD-s (Jugosllavia ishte caktuar nga Perëndimi të kujdesej për lëvizjet demokratike në Shqipëri e Rumani), dhe menaxhuar potencialin e madh njerëzor, potencial të cilin e ka parë me frikë edhe si destabilizues të mundshëm për situatën e brishtë në Kosovë.
Hapur fare (shqeto, ditën për diell), UDB vendosi në krye të PD-s njeriun e saj, burrin e Svoboda Ramoviçit (Liri Berishës), daja e së cilës (vëllai i Milicës) ishte zyrtar i rëndësishëm në qendrën e spiunazhit serb në Beograd. Ndryshe nga Rumania, në Shqipëri u aplikua tjetër standart, ai i shovinizmit tradicional serb.
Dhe këtu fillon ora e zezë për Shqipërinë. Synimi i vetëm i UDB-s ishte zbrazja e territorit shqiptarë nga potenciali i madh njerëzorë, dhe pengimi i investimeve perëndimore. Objektivi: Të përgatitej terreni për dëbimin masiv të kosovarëve (siç parashikohej me hollësi në memorandumin e akademikut serb اubrilloviç), të cilët do vendoseshin në hapësirat e braktisura nga shqiptarët e Shqipërisë, pas eksodit që do organizohej në vitet në vijim nga Sali Berisha.
Dhe fill pas marrjes së kreut të PD-s më 1991 (e paparë - dhëndri i Serbisë dhe një nomenklaturë e lartë komuniste si Sali Berisha do drejtonte partinë e parë opozitare), në Shqipëri filloi shkatërimi dhe djegia edhe e atyre pak bizneseve të amortizuara shtetërore, që njerëzit të humbisnin edhe ato pak vende pune të mbetura, dhe të dëshpëruar të shikonin kurbetin si të vetmin opsion. Menjëherë shfaqen në ekrane pelegrinazhet biblike të emigrantëve (si në asnjë vend tjetër të botës), nga toka në drejtim të Greqisë dhe deti (me vaporë të super-mbushur) në drejtim të Italisë. Filloi kështu zbrazja më e madhe e vendit që nga koha e pushtimit osman (pas vdekjes së Skënderbeut). Eksodi gjigand i krahut të punës, që nënkuptonte gjithashtu se investimet perëndimore kurre s'do arrinin Shqipërinë - imazhi tashmë ishte dëmtuar përfundimisht.
Sa hap e mbyll sytë, çdo optimizëm për zhvillim u vyshk e ra, dhe Shqipëria u shndërua në një stacion gjigand udhëtarësh që prisnin me ankth mjetin më të afërt të transportit (nga toka, deti, ajri) për tu larguar sa më pare nga vendi. I vetmi opsion progresi ishte arratija tashmë. اdo gjë tjetër brenda ishte një ferr. ثndrra për një Shqipëri demokratike dhe ekonomikisht të zhvilluar kishte marrë fund, ishte thërmuar si një cope e brishtë qelqi...
Me të marrë pushtetin më 1992, Sali Berisha ja kushtoi gjithë energjinë e tij ngritjës së një infrastrukture "moderne" informale dëbimi të shqiptarëve. Mijra skafe filluan punë, mijra sekserë pasaportash e vizash mbijnë si "kërpurdhat pas shiu", mijra tregje shkëmbimi valute mbushën rrugët dhe sheshet e qendrave urbane, mijra lënie shtetësie shqiptare dekretoheshin çdo muaj nga presidenti Sali Berisha. Kurse në opozitë me këtë, kosovarëve u jipej shtetësia shqiptare, një veprim tërësisht a-llogjik që nxiste zbrazjen e Kosovës të pushtuar tashmë nga Millosheviçi.
Nga ana tjetër, asnjë investim në ekonomi. Asnjë industri punësimi nuk u krijua në vend, asnjë perspektivë zhvillimi nuk u projektua, asnjë biznes serioz perëndimorë nuk erdhi në Shqipëri. Mesazhi ishte i qarte: Ikni, mbathjani, largohuni, shporruni, qërrohuni...
Mbi 1 milion njerëz braktisën vendin që në mandatin e tij të parë. Për të përshpejtuar dëbimin u krijuan gjithashtu edhe firmat piramidale, që të asgjësonin kursimet e shqiptarëve, të cilët pastaj me gisht në gojë t'i drejtoheshin emigrimit si i vetmi oposion i mbetur. Dhe kolapsi erdhi shpejt. Bashkë me humbjen e parave ndodhi edhe një valë gjigande eksodi, një tjetër zbrazje biblike e territorit të Shqipërisë.
Por çfarë nuk ishte parashikuar (me çduket) nga zyrtarët e Danubit ishte fakti se bashkë me kolapsin ra edhe njeriu i tyre në Tiranë, Sali Berisha.
Gjithsesi, terreni tashmë ishte mëse gati për të përmbushur dëbimin më të madh të kosovarëve në drejtim të Shqipërisë së boshatisur - falë punës së "shkëlqyer" të "007" Sali Berisha. Shqipëria jo vetëm që kishte gjysëm popullate më pak, dhe hapësirë të mjaftueshme për të strehuar të dëbuarit nga Kosova, por zotëronte gjithashtu edhe një infrastrukturë perfekte emigrimi (nga uji, toka e ajri), opsion ky që do joshte mijrat e kosovarëve që nuk do preferonin Shqipërinë e rrënuar.
Burimi: Kritika
