Kështu e dëshirojmë. ??????????? Dëshiroj të shpresoj përsëri.
Jam i(e) edukuar sipas principeve të përgjithshme morale:
Kur isha i;e vogël: prindërit, profesorët, gjyshërit, të afërmit, fqinjët.... ishin njerëz të denjë për t'i nderuar.
Sa më të afërt që ishin ose më të moshuar, aq më shumë na jepnin keshilla e ndjenja te ngrohta.
Ishte jashtëzakonisht sjellje jo e mirë për tua kthyer fjalën të moshuarve, mësuesve ose të panjohurve me te vjeter....
KISHA RESPEKT.
Kishim besim tek ata që ishin më të vjetër sepse ishin prindërit, nënat ose të afërmit e të gjithë fëmijëve, qofshin të grupit të lagjes ose të qytetit....
Frikësoheshim vetëm nga errësira, gogolët, shtrigat dhe nga filmat e frikshëm.
Sot jam pa masë e pikëlluar për çdo gjë që kemi humbur, për të gjitha ato nga të cilat nipërit e mijë do të jenë një ditë të frikësuar nga frika në shikimin e fëmijëve, të rinjve të rriturve dhe të vjetërve.
Të drejtat e njeriut për kriminelet...?
Të drejtat e pakufizuara për qytetaret e ndershëm...?
Pagesat e faturave, kthimi i borxheve dhe je i marrë...?
Amnisti për mashtruesit...?
Të ndershmit janë budallenj...?
Mos shfrytëzimi i përparësisë dhe del se je budalla...?
اfarë është duke na ndodhur kështu ???
Profesorët e rrahur nëpër shkolla!
Tregtarët iu kërcënohen ekonomistëve!
Grilat nëpër dritare tona!
Secili i mbyllur në botën e vetë!
اfarë vlera janë këto?
Automobili që vlen më shumë se përqafimi,
fëmijët që kërkojnë shpërblim për të kryer një vit shkollor.
Celularët në çantat e fëmijëve që posa kanë dalë nga pelenat.
اfarë kërkon në këmbim për një përqafim?
Më shumë vlen një Armani se sa diploma.
Më shumë vlen një ekran i madh se sa një bisedë.
Më shumë vlen një makijazh i shtrenjtë se sa një akullore e përbashkët.
Më shumë vlen DUKJA se QENJA.
Kur ndodhi kjo kështu që të gjitha të zhduken ose të duken qesharake?
Dua që ti heq grilat nga dritaret që të mund në to t'i vej lulet!
Dëshiroj të ulem jashtë në lagjen time dhe t'i lë dyert e hapura gjatë netëve verore....
Dua ndershmërinë si nxitje të krenarisë.
Dua karakter të shëndosh, faqen e bardhë dhe shikimin drejtë në sy.
Dua turpërimin dhe solidaritetin.
Dua shpresë, gëzim, mirëbesim...
Dua t'i kthehem jetës së vërtetë, të thjeshtë porsi shiu, të pastër si qielli i prillit, të lehtë si puhiza në agim.
Poshtë "KAM"
Rroftë "JAM"
E çmoj jetën e përbashkët the të thjeshtë; të bazuar në Dashuri, Dhembshuri dhe Solidaritet.
Neveri kundrejt mungesës së etikës, moralit dhe respektit....
Të kthehemi për të qenë "NJERثZ",
Për të ndërtuar një botë më të mirë, më të drejtë, ku njeriu e respekton njeriun....
Utopi...? Jo...? Po...? Ndoshta...?
Të provojmë të molepsim boten duke e përhapur këtë mesazh.
Fëmijët tanë këtë e meritojnë, kurse nipat tanë për këtë do të na falënderojnë.
Ua dërgoni këtë miqve tuaj, dhe do të shihni se sa shumë jemi që kështu mendojmë dhe këtë e dëshirojmë.
Jam i(e) edukuar sipas principeve të përgjithshme morale:
Kur isha i;e vogël: prindërit, profesorët, gjyshërit, të afërmit, fqinjët.... ishin njerëz të denjë për t'i nderuar.
Sa më të afërt që ishin ose më të moshuar, aq më shumë na jepnin keshilla e ndjenja te ngrohta.
Ishte jashtëzakonisht sjellje jo e mirë për tua kthyer fjalën të moshuarve, mësuesve ose të panjohurve me te vjeter....
KISHA RESPEKT.
Kishim besim tek ata që ishin më të vjetër sepse ishin prindërit, nënat ose të afërmit e të gjithë fëmijëve, qofshin të grupit të lagjes ose të qytetit....
Frikësoheshim vetëm nga errësira, gogolët, shtrigat dhe nga filmat e frikshëm.
Sot jam pa masë e pikëlluar për çdo gjë që kemi humbur, për të gjitha ato nga të cilat nipërit e mijë do të jenë një ditë të frikësuar nga frika në shikimin e fëmijëve, të rinjve të rriturve dhe të vjetërve.
Të drejtat e njeriut për kriminelet...?
Të drejtat e pakufizuara për qytetaret e ndershëm...?
Pagesat e faturave, kthimi i borxheve dhe je i marrë...?
Amnisti për mashtruesit...?
Të ndershmit janë budallenj...?
Mos shfrytëzimi i përparësisë dhe del se je budalla...?
اfarë është duke na ndodhur kështu ???
Profesorët e rrahur nëpër shkolla!
Tregtarët iu kërcënohen ekonomistëve!
Grilat nëpër dritare tona!
Secili i mbyllur në botën e vetë!
اfarë vlera janë këto?
Automobili që vlen më shumë se përqafimi,
fëmijët që kërkojnë shpërblim për të kryer një vit shkollor.
Celularët në çantat e fëmijëve që posa kanë dalë nga pelenat.
اfarë kërkon në këmbim për një përqafim?
Më shumë vlen një Armani se sa diploma.
Më shumë vlen një ekran i madh se sa një bisedë.
Më shumë vlen një makijazh i shtrenjtë se sa një akullore e përbashkët.
Më shumë vlen DUKJA se QENJA.
Kur ndodhi kjo kështu që të gjitha të zhduken ose të duken qesharake?
Dua që ti heq grilat nga dritaret që të mund në to t'i vej lulet!
Dëshiroj të ulem jashtë në lagjen time dhe t'i lë dyert e hapura gjatë netëve verore....
Dua ndershmërinë si nxitje të krenarisë.
Dua karakter të shëndosh, faqen e bardhë dhe shikimin drejtë në sy.
Dua turpërimin dhe solidaritetin.
Dua shpresë, gëzim, mirëbesim...
Dua t'i kthehem jetës së vërtetë, të thjeshtë porsi shiu, të pastër si qielli i prillit, të lehtë si puhiza në agim.
Poshtë "KAM"
Rroftë "JAM"
E çmoj jetën e përbashkët the të thjeshtë; të bazuar në Dashuri, Dhembshuri dhe Solidaritet.
Neveri kundrejt mungesës së etikës, moralit dhe respektit....
Të kthehemi për të qenë "NJERثZ",
Për të ndërtuar një botë më të mirë, më të drejtë, ku njeriu e respekton njeriun....
Utopi...? Jo...? Po...? Ndoshta...?
Të provojmë të molepsim boten duke e përhapur këtë mesazh.
Fëmijët tanë këtë e meritojnë, kurse nipat tanë për këtë do të na falënderojnë.
Ua dërgoni këtë miqve tuaj, dhe do të shihni se sa shumë jemi që kështu mendojmë dhe këtë e dëshirojmë.