Shfletimi si vizitorë është i kufizuar
- Ju do të keni një numër të limituar për të shfletuar në FV.AL
- 0 Shfletime si vizitor të mbetura
- Regjistrohu tani për të hequr këtë kufizim
Poezi te ndryshme
- Hapësi i temës fcbesia
- Start date
Paulina
Antarë i Respektuar
Dhe un IPhone e kam ,por video qe kishe cuar e hapa.
GRUA E JUGUT – Poezi nga PETRIT RUKA
September 4, 2021
Jemi dashur tërë jetën e s’e paskemi ditur,
deri ditën kur u ulëm në atë kafe
Grua e Jugut,
duke pirë deri në fund gllënjkë pas gllënke.,
njeri- tjetrin
me etjen e deveve shtatzana pranë muzgut?!…
Në këmbë të prita,
siç pritet një Zonjë e Madhe Jete,
në jetë,
i bindur se aty isha ngulur
që nga dita e fundit e maturës,
me vjershën e parë të dashurisë në xhep.
I paske mbledhur Ti në stacionet e humbura
gjithë pritjet për gratë,
që humba pa faj,
ku qenke fshehur të vish kaq beftë
si gazi në vaj?!
Kur u ulëm, mulliri që bluan kafen,
filloi të rrotullohej vetëvetiu,
sa kamarieri i skuqur prej turpit,
vrapoi ta fikte e ai s’fikej për mua…
Lere, duhet t’i thoshja, lere, s’ke ç’i bën, bir,
nuk pushon pa bluar shtatë mijë kafet e papira
me këtë grua.
Ti nuk e vure dot re
si u veshën me avull tej e tej xhamat,
se si u ndërrua vetë në sidiplejer muzika,
si ra pastaj heshtja,
që të dëgjohej fjala e madhe: të dua!
dhe flluckat e ajrit të pëlcisnin pas mureve,
fanepsur nga ngjethja…
Po unë nuk fola. As ti nuk fole…
Nuk flasin, vetëm qeshin gratë e Jugut,
me pak turp në mollza
si kuqëlim flamuri,
qeshin dhe pjekin në gjinjtë e tyre një portokalle,
për çdo vështrim burri.
Nuk dija ç’ti bëja sytë…si hala peshku i futa
në vrimat e komçës që qante
mbi gjinjtë e kyçur në këmishën tënde,
Ti me siguri po luteshe: “Këputu, moj komçë!
se unë jam dorëzuar tek ky burrë
mendje më mendje.”
Dhe qeshe prapë me një krua gurgullimash,
që rrotulloi tërë kokat e grave nga ne
si lule dielli të nxehta,
atëhere pashë ajrin që dridhej,
në plasje tollumbacesh purpur
nga orgazmat e tyre të fshehta.
E ndjeva. Ti ishje e pritura e ëndrrave të thella
i kishje brenda të gjitha
fill e për pe,
deri tek buka e grunjtë, loti dhe kripa,
pafund si një Fe…
Oh, Grua e Jugut, moj Grua e Jugut,
qenke shoku dhe malli për motrën e vdekur,
perëndim i rubintë në qiell Çamërie,
supi i nënës, qepa,djathi, oxhaku i ndezur,
bishti i ketrit
edhe shall fëmije.
Pastaj të pashë nëpër grykë si rridhte
Uji i Ftohtë i Tepelenës,
pas dashurisë deri në shkalafitjen e krevatit,
pashë Lotin tim për Viktorin, shokun e rinisë,
që iku se kish një vrimë në zemër të Fatit…
Po hesht tani… Se nuk i numuroj dot të gjitha
deri tek brryli i Vjosës, ku qan akoma
një dashuri e humbur pa lotë,…
Kam frikë t’i them
se më tremben kujtimet
e mbetem vetëm në botë.
Qenkeshim dashur tërë jetën dhe s’e paskemi ditur,
o grua e Jugut!
Ulërima ime,
tani bëhu gati mirë e mirë ta pjekim ngadalë
nën dritën e njëmijë hënave
këtë dashuri sublime…
te lutem, flm ty qe me njohe me kete poezi.
Vvetoni
Antarë i Respektuar
Kam shumë dëshira të pamundura,
të rritura bashkë me mua.
por e kam të pamundur ti realizoj,
përderisa banoj në këtë trup…
E para prej tyre, ta shoh veten, diku, të gjallë
jo në një foto, as në një video të regjistruar:
Për shëmbull, të dal nga vetja dhe të qëndroj në një qoshkë,
prej ku të ndjek veten duke bërë pazar,
me një shitës,
për çmimin e këpucëve…
Do doja të di,
nëse do të isha po ai që jam
dhe do ta pranoja me ndrojë,
çmimin e parë që më ofron shitësi
edhe pse e di që kushtojnë shumë më pak!
Dua të shoh veten teksa qëndroj shkujdesshëm pranë dritares së autobuzit
ose ndërkohë që shihem në pasqyrë
me fytyrë gjithë nerva dhe të zbehtë
siç jam në të vërtetë
pa qenë prezent para saj.
Sa ëndërroj ti ndjek lëvizjet e mia të pavullnetshme, teksa më kot, luftoj kruarjen e akneve në faqe…
ta shoh tensionin tim të bollshëm që më kaplon, sa herë shoh ndeshjet e Liverpulit…
sa herë zhytem në leximin e një libri.
Vallë si dukem…
kur orvatem të kontrolloj një buzëqeshje që shfaqet në vendin e gabuar.
Kam dëshirë edhe të dëgjoj zërin tim
teksa sokëllij, qesh, apo flas gjithë pasion
Pa e hapur gojën fare,
e dëgjoj të thotë diçka…
Dua ta di si është zëri im
nëse të tjerët e kanë të lehtë ta dallojnë lehtësisht
mes një morie zërash të tjerë…
A mendojnë dhe ata si unë, që gjithçka përngjan me simotrat e saj… fytyrat, shpirtrat, shikimet, por jo zërat…
Ata nuk mund të jenë kurrë njësoj…
Dua ta shoh nëse konfuzioni dhe sikleti shfaqen dukshëm në mënyrën si flas dhe në zërin e ngjirur?
Kam dëshirë që ta vëzhgoj veten sa herë gaboj në një lëvizje, fjalë apo sjellje… a më vështrojnë të gjithë?
Apo bëhem gjithë nerva dhe jetën e përshkoj në majë të gishtave, pa nxjerrë zë… ashtu kot?!
Sa dua të dal nga vetja, qoftë dhe përkohësisht
Më mjafton dhe një çast, të hap dritaren dhe të kundroj veten
teksa çapitem kokëlartë, pa parë këmbët…
me hapa të sigurt
hapëroj derisa
humb në horizont
Omar Muhamed Al Amoudi, poet nga Jemeni
Perktheu: Elmaz Fida
të rritura bashkë me mua.
por e kam të pamundur ti realizoj,
përderisa banoj në këtë trup…
E para prej tyre, ta shoh veten, diku, të gjallë
jo në një foto, as në një video të regjistruar:
Për shëmbull, të dal nga vetja dhe të qëndroj në një qoshkë,
prej ku të ndjek veten duke bërë pazar,
me një shitës,
për çmimin e këpucëve…
Do doja të di,
nëse do të isha po ai që jam
dhe do ta pranoja me ndrojë,
çmimin e parë që më ofron shitësi
edhe pse e di që kushtojnë shumë më pak!
Dua të shoh veten teksa qëndroj shkujdesshëm pranë dritares së autobuzit
ose ndërkohë që shihem në pasqyrë
me fytyrë gjithë nerva dhe të zbehtë
siç jam në të vërtetë
pa qenë prezent para saj.
Sa ëndërroj ti ndjek lëvizjet e mia të pavullnetshme, teksa më kot, luftoj kruarjen e akneve në faqe…
ta shoh tensionin tim të bollshëm që më kaplon, sa herë shoh ndeshjet e Liverpulit…
sa herë zhytem në leximin e një libri.
Vallë si dukem…
kur orvatem të kontrolloj një buzëqeshje që shfaqet në vendin e gabuar.
Kam dëshirë edhe të dëgjoj zërin tim
teksa sokëllij, qesh, apo flas gjithë pasion
Pa e hapur gojën fare,
e dëgjoj të thotë diçka…
Dua ta di si është zëri im
nëse të tjerët e kanë të lehtë ta dallojnë lehtësisht
mes një morie zërash të tjerë…
A mendojnë dhe ata si unë, që gjithçka përngjan me simotrat e saj… fytyrat, shpirtrat, shikimet, por jo zërat…
Ata nuk mund të jenë kurrë njësoj…
Dua ta shoh nëse konfuzioni dhe sikleti shfaqen dukshëm në mënyrën si flas dhe në zërin e ngjirur?
Kam dëshirë që ta vëzhgoj veten sa herë gaboj në një lëvizje, fjalë apo sjellje… a më vështrojnë të gjithë?
Apo bëhem gjithë nerva dhe jetën e përshkoj në majë të gishtave, pa nxjerrë zë… ashtu kot?!
Sa dua të dal nga vetja, qoftë dhe përkohësisht
Më mjafton dhe një çast, të hap dritaren dhe të kundroj veten
teksa çapitem kokëlartë, pa parë këmbët…
me hapa të sigurt
hapëroj derisa
humb në horizont
Omar Muhamed Al Amoudi, poet nga Jemeni
Perktheu: Elmaz Fida
Julio Cortázar, “Il futuro”
E so molto bene che non ci sarai.Non ci sarai nella strada,
non nel mormorio che sgorga di notte
dai pali che la illuminano,
neppure nel gesto di scegliere il menù,
o nel sorriso che alleggerisce il “tutto completo” delle sotterranee,
nei libri prestati e nell’arrivederci a domani.
Nei miei sogni non ci sarai,
nel destino originale delle parole,
nè ci sarai in un numero di telefono
o nel colore di un paio di guanti, di una blusa.
Mi infurierò, amor mio, e non sarà per te,
e non per te comprerò dolci,
all’angolo della strada mi fermerò,
a quell’angolo a cui non svolterai,
e dirò le parole che si dicono
e mangerò le cose che si mangiano
e sognerò i sogni che si sognano
e so molto bene che non ci sarai,
nè qui dentro, il carcere dove ancora ti detengo,
nè la fuori, in quel fiume di strade e di ponti.
Non ci sarai per niente, non sarai neppure ricordo,
e quando ti penserò, penserò un pensiero
che oscuramente cerca di ricordarsi di te.
Eugenio Montale
Dhe e di shumë mirë që nuk do të jesh atje.
Nuk do të jesh atje në rrugë,
jo në murmuritjen që rrjedh natën
nga polet që e ndriçojnë,
as në gjestin e zgjedhjes së menusë,
ose në buzëqeshjen që ndriçon "tërësinë e plotë" të nëntokës,
në libra të huazuar dhe shihemi nesër.
Nuk do të jesh aty në ëndrrat e mia
në fatin origjinal të fjalëve,
as nuk do të jeni në një numër telefoni
ose në ngjyrën e një palë dorezash, të një bluze.
Do të zemërohem, dashuria ime, dhe nuk do të jetë për ty,
dhe jo për ty bleva ëmbëlsira,
në cep të rrugës do të ndalem,
në atë cep nuk do të kthehesh,
dhe do të them fjalët që thuhen
dhe do të ha gjërat që hahen
dhe unë do të ëndërroj ëndrrat që janë ëndërruar
dhe e di shumë mirë që nuk do të jesh aty,
as këtu, burgun ku ende të mbaj,
as atje jashtë, në atë lumë rrugësh e urash.
Nuk do të jesh fare aty, nuk do të jesh as një kujtim,
dhe kur të mendoj për ty, do të mendoj një mendim
që përpiqet në mënyrë të errët të të kujtojë.
nuk ju kujton " kur te jesh merzitur shume" te D.A!
Punk1
Antarë i Respektuar
AuuuuAi qesh kot n fakt
Punk1
Antarë i Respektuar
Ti ca kuptove o gjumash ?
Kresha
A pretty face can never trick me
Kur lotët s’do t’i mbajë më zemra, do të të shfaqen në sy
Atëherë do t’i kujtosh zemrat që kanë qarë për ty
Edhe po t’i pish krejt lotët që të ndahen nga vetja
Për mallin e takimit me Njëshin, kurrë nuk të shuhet etja
Secili që erdhi në jetën tënde është një Frymë Hyjnore
Secili vlen aq sa ta hoqi nga zemra baltën tokësore
Disa nuk vijnë për ty, por vetminë e tyre për ta vrarë
Ca të tjerë do të ikin, por jo nga ti për t’u ndarë
Secili është një copëz që Njëshi për ty ka shpalosur
Dikush të bëhet ilaç, mbasi të të ketë plagosur
Kështu është qëndisur dynjaja, pranoje me të gjitha ngjyrat
Ti s’je për t’i shkruar fatet, por për t’i lexuar mënyrat
Ti s’je për t’i përudhur zemrat, je vetëm për t’i dashur
Udhën vetë dashuria secilit ka për t’ia hapur
Kush mund të dojë pa lënduar, edhe atëherë kur lëndohet
Një herë do të bjerë, një mijë herë do lartësohet. ~ Fatmir Muja "Fjalët e një kalorësi"
Atëherë do t’i kujtosh zemrat që kanë qarë për ty
Edhe po t’i pish krejt lotët që të ndahen nga vetja
Për mallin e takimit me Njëshin, kurrë nuk të shuhet etja
Secili që erdhi në jetën tënde është një Frymë Hyjnore
Secili vlen aq sa ta hoqi nga zemra baltën tokësore
Disa nuk vijnë për ty, por vetminë e tyre për ta vrarë
Ca të tjerë do të ikin, por jo nga ti për t’u ndarë
Secili është një copëz që Njëshi për ty ka shpalosur
Dikush të bëhet ilaç, mbasi të të ketë plagosur
Kështu është qëndisur dynjaja, pranoje me të gjitha ngjyrat
Ti s’je për t’i shkruar fatet, por për t’i lexuar mënyrat
Ti s’je për t’i përudhur zemrat, je vetëm për t’i dashur
Udhën vetë dashuria secilit ka për t’ia hapur
Kush mund të dojë pa lënduar, edhe atëherë kur lëndohet
Një herë do të bjerë, një mijë herë do lartësohet. ~ Fatmir Muja "Fjalët e një kalorësi"
Paulina
Antarë i Respektuar
Nuk jam filozofe
As nuk jam shkrimtar
Thjesht po flas për disa të vërteta
Që me sy i kam pare…
Flasim për dashurin
Sikur është kafe mëngjesi
Kur të gjithë fort e mirë e dimë
Që mbizotëron interesi…
Sa cifte jan martuar
Pa pasur aspak dashuri
Thjesht e pranojn fatin
Si të jetonin në skllaveri..
Thjesht zgjedhin të lehtën
Se skan kurajo të jetojnë të vërtetën
Ne zemër tjetër person kan
Po në krevat me tjetër jan
E pranojnë të jetojnë pa dashurinë e vërtet..
Por harrojnë dicka jetojnë vetëm një jetë
Gjatë natës mendojnë për atë që dashuruan..
Po për dashurin e vërtetë kurr nuk luftuan…
As nuk jam shkrimtar
Thjesht po flas për disa të vërteta
Që me sy i kam pare…
Flasim për dashurin
Sikur është kafe mëngjesi
Kur të gjithë fort e mirë e dimë
Që mbizotëron interesi…
Sa cifte jan martuar
Pa pasur aspak dashuri
Thjesht e pranojn fatin
Si të jetonin në skllaveri..
Thjesht zgjedhin të lehtën
Se skan kurajo të jetojnë të vërtetën
Ne zemër tjetër person kan
Po në krevat me tjetër jan
E pranojnë të jetojnë pa dashurinë e vërtet..
Por harrojnë dicka jetojnë vetëm një jetë
Gjatë natës mendojnë për atë që dashuruan..
Po për dashurin e vërtetë kurr nuk luftuan…
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
ღஐღ
Ka vënde, ku dërgova zemrën,
Por dhe shpirti, diku shkoi vetë.
Aq sa malli, më shëtiti mëndjen,
E dashuria, m'u bë oaz në jetë.
Ka momente, në vetmi mendohem,
(Se kjo botë, është një mitër shterpë).
Ku ndoshta lind, një dashuri të bukur
( Por e vret pa rritur, që në djep ).
Ka kujtime, që tê vjedhin vetminë,
Dhe belbêzojnê, si fêmija në zgjim.
E pasi zhurmon, flladi i erës,
Shpërndahen, në shpirtin tim.
Më pas, jeta më pyet:
Ç' ke, pse mërzitesh kaherê?
Nuk i përgjigjem unë, por malli
Na ishte një herë...!
| Fleta Snalla |
Ka vënde, ku dërgova zemrën,
Por dhe shpirti, diku shkoi vetë.
Aq sa malli, më shëtiti mëndjen,
E dashuria, m'u bë oaz në jetë.
Ka momente, në vetmi mendohem,
(Se kjo botë, është një mitër shterpë).
Ku ndoshta lind, një dashuri të bukur
( Por e vret pa rritur, që në djep ).
Ka kujtime, që tê vjedhin vetminë,
Dhe belbêzojnê, si fêmija në zgjim.
E pasi zhurmon, flladi i erës,
Shpërndahen, në shpirtin tim.
Më pas, jeta më pyet:
Ç' ke, pse mërzitesh kaherê?
Nuk i përgjigjem unë, por malli
Na ishte një herë...!
| Fleta Snalla |
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
ღஐღ
TRISHTIM HËNOR
Të mirat gra, që kur doni një burrë,
Fisnikërisht, e ktheni atë në baba.
Ndodhë që dhe u godasin me gurë,
Ju godasin, burrat që keni në krah.
Të mirat gra që zbrisni yjet poshtë,
T'i ndizni në shtrat kur jepni veten.
Ndodhë t'ju tundin në dorë si gotë,
E pastaj ju flakin, sa shuajnë etjen.
Të mirat gra, që vraponi me ngutë,
Kur pritja ju drithërohet në mjekër.
Ndodhë që u përdhosin
rostitutë,
Prisje mua në portë, apo një tjetër!?
Të mirat gra që lini pas dhe mëritë,
E prapë jepeni duke mbytur inatin.
Ndodhë që dhe në shtrat zënë pritë,
Pasi zgërlaqen, me plumb u vrasin.
Të mira nëna, mos harroni, së pari,
Kur të shihni djalin që u burrërua.
T'i thoni se do ngriheni nga varri,
Që ta pështyni, nëse vret një grua.
| Sokrat Habilaj |
Pikturë nga Edgar Degas ( Përdhunimi )
TRISHTIM HËNOR
Të mirat gra, që kur doni një burrë,
Fisnikërisht, e ktheni atë në baba.
Ndodhë që dhe u godasin me gurë,
Ju godasin, burrat që keni në krah.
Të mirat gra që zbrisni yjet poshtë,
T'i ndizni në shtrat kur jepni veten.
Ndodhë t'ju tundin në dorë si gotë,
E pastaj ju flakin, sa shuajnë etjen.
Të mirat gra, që vraponi me ngutë,
Kur pritja ju drithërohet në mjekër.
Ndodhë që u përdhosin
rostitutë,Prisje mua në portë, apo një tjetër!?
Të mirat gra që lini pas dhe mëritë,
E prapë jepeni duke mbytur inatin.
Ndodhë që dhe në shtrat zënë pritë,
Pasi zgërlaqen, me plumb u vrasin.
Të mira nëna, mos harroni, së pari,
Kur të shihni djalin që u burrërua.
T'i thoni se do ngriheni nga varri,
Që ta pështyni, nëse vret një grua.
| Sokrat Habilaj |
Pikturë nga Edgar Degas ( Përdhunimi )
Do të vijë një ditë
Do të vijë një ditë që nuk do të kemi më asgjë për të thënë.
Do të ulemi përballë dhe do të shihemi në sy.
Heshtja ime do të thotë: 'Sa e bukur je!'
por nuk do të gjej mënyrë tjetër të ta them.
Do të udhëtojmë diku kështu nga mërzitja,
ose që të themi se edhe ne udhëtuam.
Bota kërkon gjithë jetën të gjejë dashurinë
por nuk gjen asgjë.
Shpesh mendoj se jeta është kaq e vogël
saqë nuk ia vlen ta fillojë dikush.
Nga Athina do të shkoj në Montevideo
ndoshta edhe në Shangai.
Diçka është edhe kjo, nuk mund ta vësh në dyshim.
Pimë - kujtohu - cigare të pambarimta një mbrëmje
duke biseduar - harroj për çfarë - dhe është mëkat
sepse ishte kaq interesante.
Një ditë, mundet të iki larg teje
por edhe atje do të vish të më kërkosh.
Nuk mundet, Zot!, të ikë dikush asnjëherë vetëm.
Manolis Anagnostakis
Do të vijë një ditë që nuk do të kemi më asgjë për të thënë.
Do të ulemi përballë dhe do të shihemi në sy.
Heshtja ime do të thotë: 'Sa e bukur je!'
por nuk do të gjej mënyrë tjetër të ta them.
Do të udhëtojmë diku kështu nga mërzitja,
ose që të themi se edhe ne udhëtuam.
Bota kërkon gjithë jetën të gjejë dashurinë
por nuk gjen asgjë.
Shpesh mendoj se jeta është kaq e vogël
saqë nuk ia vlen ta fillojë dikush.
Nga Athina do të shkoj në Montevideo
ndoshta edhe në Shangai.
Diçka është edhe kjo, nuk mund ta vësh në dyshim.
Pimë - kujtohu - cigare të pambarimta një mbrëmje
duke biseduar - harroj për çfarë - dhe është mëkat
sepse ishte kaq interesante.
Një ditë, mundet të iki larg teje
por edhe atje do të vish të më kërkosh.
Nuk mundet, Zot!, të ikë dikush asnjëherë vetëm.
Manolis Anagnostakis
Muzgut, rri në pararojë,e ti ;në prapavijë shpirtin m’a ngroh !Të gjitha ikin ,veç gjethet e verdha ,si zilka përshëndesin perëndimet !.Me dheun e freskët në shputat e këmbëve ,me një përemër zgjedhur me kujdes,ngjyej fjalën dhëmbëve ,e pres...Trajta e luhatshme e natës përcjell ndonjë kumt ,më duhet kohë ta dëshifroj...ja;je këtu !.Sytë e tu;lumë që ngushtohen e bëhen përrenj ,pastaj rrëke -rrëke mbushin shikime ndjenjash,e çojnë mendjen time në një ujë të qetë ,batica premtimesh e dallgë parandjenjash ...Kemi zaptuar errësirën ...edhe pak ...edhe pak të zgjasë ky takim erëmirë gjetheverdhash !
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Me ty kam enderuar qiellin kete nate,
enderuar dhe detin ,
oqeanin ne persosmeri,
sapo na afrohej ,dallga te na merrte,
Tornado ,zgjaste krahet te na ndante perseri...
Te kam enderuar kete nate,
tek Hena e plote shihte ne qetesi,
vallzonte, vallzonte si e marr,
e une ,psheretija ,perseri e perseri,..
Ne agimet qe zbrisnin, perhere te kerkoja...
dhe kur dielli token e pushtonte,
te kerkoja ne tendin ze,
ne rrjedhen e gjakut tik -tak,
sapo te ndjeja , erresira te largonte,
e une mbetesha e pafjale...
Te kerkova perhere ne netet pa mbarim,
ne ditet qe zgjasnin aq pak,
te sillja prane vetes tek te enderoja,
ti ikje me te shpejt ,si tingull i harpt...
Ne heshtjen e neteve, qe vrisnin akullnaje,
te kerkova ne cdo kostelacion,
kur yjet vallzonin dhe hena pergjonte
vertitesha neper dhome e nata s'mbaronte...
Te kerkova kudo,
kurdo te enderova,
heshtja me mbeshtillte te mund te ndjeja ngroht,
antarktida e erresires, cponte si stalakmid,
kur zgjohesha nga endra ,serish ndjeja ftohte...
Te kerkova,
kerkoj,
nuk di sa...
nuk di si,
ne netet qe smbarojne ,
ne ditet e thata,
minutat jane plumb ne gjak,
oret dhe ditet behen shtrengata...
heshtja e endres akullezuar....
Linda Fejzaj
enderuar dhe detin ,
oqeanin ne persosmeri,
sapo na afrohej ,dallga te na merrte,
Tornado ,zgjaste krahet te na ndante perseri...
Te kam enderuar kete nate,
tek Hena e plote shihte ne qetesi,
vallzonte, vallzonte si e marr,
e une ,psheretija ,perseri e perseri,..
Ne agimet qe zbrisnin, perhere te kerkoja...
dhe kur dielli token e pushtonte,
te kerkoja ne tendin ze,
ne rrjedhen e gjakut tik -tak,
sapo te ndjeja , erresira te largonte,
e une mbetesha e pafjale...
Te kerkova perhere ne netet pa mbarim,
ne ditet qe zgjasnin aq pak,
te sillja prane vetes tek te enderoja,
ti ikje me te shpejt ,si tingull i harpt...
Ne heshtjen e neteve, qe vrisnin akullnaje,
te kerkova ne cdo kostelacion,
kur yjet vallzonin dhe hena pergjonte
vertitesha neper dhome e nata s'mbaronte...
Te kerkova kudo,
kurdo te enderova,
heshtja me mbeshtillte te mund te ndjeja ngroht,
antarktida e erresires, cponte si stalakmid,
kur zgjohesha nga endra ,serish ndjeja ftohte...
Te kerkova,
kerkoj,
nuk di sa...
nuk di si,
ne netet qe smbarojne ,
ne ditet e thata,
minutat jane plumb ne gjak,
oret dhe ditet behen shtrengata...
heshtja e endres akullezuar....
Linda Fejzaj
Lauri
Anunnak
Oj nruje ime, oj dashni
Ç'ke në mëndje jo s'po di
A po don zemren më ma shkri
Bëje për mua një poezi
Hmmm
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
O burrë i dashur unë nuk di të shkruaj poezi...une jam adhuruese e sajOj nruje ime, oj dashni
Ç'ke në mëndje jo s'po di
A po don zemren më ma shkri
Bëje për mua një poezi
Hmmm
I pranon ti keshtu ti shkruaj dikush tjeter.. E unë ti postoj per ty? Hëm
Lauri
Anunnak
Shprehje me qira thua tiO burrë i dashur unë nuk di të shkruaj poezi...une jam adhuruese e saj
I pranon ti keshtu ti shkruaj dikush tjeter.. E unë ti postoj per ty? Hëm
Jo .. dua fjalët e tua, në qofshin edhe ashtu...kuturu
Futja fjalve si të vijnë..
me t'futme dalin më bukur hmmm
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
@Lauri burri..e kerkova nuk lash vend per të gjetur një poezi për ty...
Vlerso faktin qe une e postova..s'ka rendesi kush e ka shkruar ok
Ti je piktura me e bukur, ndaj edhe une hesht,
pikture e gjalle ne art,ndaj trembem aq keq...
te shoh ,dhe syte i ferkoj nga habia,
zbehen dritat ,eshte asgje magjia...
Ti je vargu i shkruar,
i thene dhe i pathene,
je poezi, e embel
poezi qe cmend cdo kend...
Ti je skulptura,
skulptura me e arrire,
cdo kompozision,per art ne delir...
Ne agimet e flladta ti je pika e veses,
dielli i dites,
ajri i shpreses...
Ti je mesdita , ne notin e harpt
je feshferima e Himalajeve,
Antarktida e mjaltte...
Ti je...
Cfare je..?
me thuaj pse hesht...
une s'gjej dot fjale,
kur ti buzeqesh...
Kur buzeqesh ti zbret dielli ne toke,
heshtin oqeanet,
heshtin edhe zogjt...
ngrihen pemet ne valsin e luleve,
ulen baladat, si ujvarrat pa funde...
Sapo zbret mbremja ti je dritherim,
je dehja e yjeve,
qe nuk njeh flijim...
Shume here pyes veten .
je art a njeri...?
je engjell, a magji...?
je legjende a poezi...?
Linda Fejzaj
Vlerso faktin qe une e postova..s'ka rendesi kush e ka shkruar ok
Ti je piktura me e bukur, ndaj edhe une hesht,
pikture e gjalle ne art,ndaj trembem aq keq...
te shoh ,dhe syte i ferkoj nga habia,
zbehen dritat ,eshte asgje magjia...
Ti je vargu i shkruar,
i thene dhe i pathene,
je poezi, e embel
poezi qe cmend cdo kend...
Ti je skulptura,
skulptura me e arrire,
cdo kompozision,per art ne delir...
Ne agimet e flladta ti je pika e veses,
dielli i dites,
ajri i shpreses...
Ti je mesdita , ne notin e harpt
je feshferima e Himalajeve,
Antarktida e mjaltte...
Ti je...
Cfare je..?
me thuaj pse hesht...
une s'gjej dot fjale,
kur ti buzeqesh...
Kur buzeqesh ti zbret dielli ne toke,
heshtin oqeanet,
heshtin edhe zogjt...
ngrihen pemet ne valsin e luleve,
ulen baladat, si ujvarrat pa funde...
Sapo zbret mbremja ti je dritherim,
je dehja e yjeve,
qe nuk njeh flijim...
Shume here pyes veten .
je art a njeri...?
je engjell, a magji...?
je legjende a poezi...?
Linda Fejzaj