Poezi Per Atdheun Tim

Titulli: Poezi Per Atdheun Tim

ا'u mbush mali me dëborë,
ا'u mbush deti me pamporë,
Seç u mbush e shkreta Vlorë,
Plot me krushq e me dasmorë:
S'janë krushq edhe dasmorë,
Janë Toskë-e Malësorë,
Janë Toskë-e Malësorë,
Me flamur' të kuq në dorë,
Si dhëndurë me kurorë.


ا'u zbardhë malet, ç'u zbardhë:
Nga çdo anë seç na ardhë,
Shqipëtarët gunë-bardhë.
Seç na ardhë palë-palë,
Duke rrotulluar male
Kush me këmb' e kush me kalë,
Kush me shpejt, kush më ngadalë:
Kush i lum e kush i gjorë
Kanë zbritur mu në Vlorë,
Mu në Vlorën e lirisë,
N'atë thelb të Shqipërisë

kush e shkroi kete poezi? cili eshte autori i vertet i kesaj poezie?
 
Titulli: Poezi Per Atdheun Tim

ا'u mbush mali me dëborë,
ا'u mbush deti me pamporë,
Seç u mbush e shkreta Vlorë,
Plot me krushq e me dasmorë:
S'janë krushq edhe dasmorë,
Janë Toskë-e Malësorë,
Janë Toskë-e Malësorë,
Me flamur' të kuq në dorë,
Si dhëndurë me kurorë.


ا'u zbardhë malet, ç'u zbardhë:
Nga çdo anë seç na ardhë,
Shqipëtarët gunë-bardhë.
Seç na ardhë palë-palë,
Duke rrotulluar male
Kush me këmb' e kush me kalë,
Kush me shpejt, kush më ngadalë:
Kush i lum e kush i gjorë
Kanë zbritur mu në Vlorë,
Mu në Vlorën e lirisë,
N'atë thelb të Shqipërisë

kush e shkroi kete poezi? cili eshte autori i vertet i kesaj poezie?

Eshte kenge e vjeter per flamurin e si e tille ska nje autor.

Ndryshe e thene rapsodi popullore.

Nga nje kerkim tjeter qe bera, ne forme te shkruar e ka sjelle Poradeci.

Gjithmone nese sgaboj :)
 
Redaktimi i fundit:
Titulli: Poezi Per Atdheun Tim

Durimi

Ma thonë emrin Asim Qerim
mbetur jetim
që në vogëli.
Jam si më sheh
e si më njeh:
kësulëbardhë e kryelidhë,
kryelidhë me një shami,
me tri shami:
për trimëri!
Jam eshtërmadh
i vrazhdët jam
e bojalli-
dhe sytë e mi:
janë plot shkëndi,
si batërdi.
Dhe kam uri
si s’ka njeri
për Drejtësi
e për Liri
si gjithë asimët
e gjithë qerimët
e Vendit tim.
Ma thonë emrin Asim Qerim,
mbetur jetim
që në vogëli.
Se babën tim ma vranë
naçallnikët,
podporuçnikët.
Ma vranë,
se urdhër dha Vojvoda
e Krali- vetë:
Të vritet.
Se ish Kosovar!
Dhe se ish zot
mbi këtë Dhe!
Dhe tokën që kisha nga Baba
nga gjyshi
rrënjë pas rrënje
prej qindra vjet,
prej mijëra vjet
ma muar.
Ah!
Ma muar Vatanin
që e desha
si xhanin!
Ma muar
me armë në duar
me gjak nëpër duar
Agrarët!
Xhandarët
Tuxharët!
Të gjithë tok
u bënë shok:
si sorrat!
për kërme.
Oborrin ma muar
deri në shtëpi
dhe ngrehe për vete shtëpi
në sytë e mi.
Dhe unë,
ja, unë!
që isha zot
që qëmot:
mbeta pa dhe,
bujk pa dhe
bari pa kope
këtu,
në dherin tim.
Dhe plori m’u ndryshk,
Hambari m’u myshk…
Po shpresa s’m’u vyshk!
Durova,
durova,
Sa nuk duron njeri,
as Perëndi!
Më thanë të shkruhem vojnik
e mynafik
i kombit tim.
Më dhanë armë të vras
vëllanë,
sipas kanunit
të gjakut…
Po s’desha!
Dhe në e bëra ma falni,
se jam gjaknxehtë.
Më thanë të ngrihem të ik
ku qielli puthet me dhenë;
Stamboll,
Anadoll,
e më tej.
Se vetëm andej
paska për ne
popull pa zot –
vend boll…
Po malli i tokës s’më la,
po malli i fushës s’më la,
as gjaku i babës s’më la.
Dhe mbeta këtu,
i huaj,
si qen,
në vendin tim,
të babës tim…
Mbeta rajل,
e ndër rajل,
si për hatل;
në uri,
në qesëndi,
në skllavëri
të shqaut të zi.
Më thanë të ik në Allbani,
vatan i ri
i kombit tim,
si shkoi Selmani,
Hasani
e Dani.
Po dot nga toka s’u ndava
dhe mbeta të jem
ku jam
e ku do të jem.
Më thanë të shkoj në sheher
të shqahut të madh,
me sharrën në krah,
me kryet përdhé,
jaban
e beter;
portë më portë,
derë më derë,
i mjerë
e zemër sterrë,
për një kotherrë
bukë.
Po malli i vendit s’më la.
Ah, malli i gjakut s’më la
e mbeta këtu,
rajل.
ndënë raja
të ha një bukë – zehër
lagur me lot,
njomur me vrer
dhe të pres, po të pres!
Një tjatër mëngjes.
E dit për dit,
E net për net, e vjet pas vjet
rrojta
e vojta
kaba
ndënë shkjah:
raja
ndënë raja,
si në hata
si tjatër s’ka!
Po prita
Dhe prita
Të vijë dhe për mua
Drita!
Tani
Tani,
Liri!

Mitrush Kuteli
 
SHQIPثRIA IME


Vëndi im! Në zëmrë time thahesh e mbin i gjelbër e i ri,
E unë mbetem tokë pjellore
Për dashurinë e urrejtjen, virtutet e veset e tua,
Por malli u bë erë e kërkon të kthehet atje, tek ti,
Ndaj pritmë me ajër e dritë e ngrohtësi dhe mua.


Ai s’e di se barërat që u kujdesa me përkushtim
Janë tharë, e barërat e rinj s’më njohin më asnjëçikë,
E atje jam i papunë,i pabukë,anonim,
Në punë janë vetëm ata që meren me politikë!


Po malli do të kthehet, t’i marrë erë tokës
Si fëmija që s’jeton dot pa erën e nënës së vet,
Pa prehërin e saj, pa ia përkëdhelur fytyrën
Dhe pse e rrudhur, e plakur nga hallet, është tok’ e shkretë.


...Ai s’e di, se shokët atje u ngjajnë kuajve të bukur e fisnikë,
Që duan t’i kashaisësh me kujdes e nge,
E t’ua krehësh bishtin duke ua përkëdhelur me kashai
E thënë: -Oh,sa bisht të bukur që ke!


Por po t’u kërkosh të bëjnë një nder të thonë:
-S’kam kohë të bëhem shërbëtor i një poeti!
Dhe vrapojnë pas thesit të tagjisë si gjithmonë,
E bëhen shërbëtorë të një shteti...!


Po ata që tërhoqën zvarrë diktatorin e vdekur,
Përgjërohen për një deftesë, a dekoratë
Si ato që jepte diktatori kur qe gjallë dhe i hekurt,
Një lavdëratë, a qytetar nderi i x qyteti filozof!


Ka të tjerë që shkojnë më tej në absurditet,
Kërkojnë të bëhen të pavdekshëm,perëndi,
Megjithse janë thjesh qytetar, shkrimtarë a poet,
Duan patjetër të jenë qiellor si zoti, si ai


Po malli do të kthehet... dhe pse vëndi im
I ngjan një molle të kuqe, të bukur
Me goxha krimb brënda që i ha tulin,shpirtin,
Dhe në të i qetë qëndron i strukur...!


Dhe pse cmira, zilia e keqja është futur tek ne
Si në trup e shpirtë gjarpëri,
E kafshon pas shpinës me dhëmbët plot hellm
E pa të helmuar si del inati,


E njerëzit u ngjajnë deteve,
Kanë krijuar kufi,
Nuk mund të bashkohen me ujërat e njëri-tjetrit,
Se janë në dy të ndryshme parti!


Mbi gjëmbat e tua e atë pak lumturi
Do vij ta shpoj e ta mbush trupin, shpirtin,
Në kërkim të një rruge për të nesërmen,
E me muret e diellit tënd të bëj varrin tim.


Vëndi im!
Në zemrë time thahesh e mbin,i gjelbër e i ri,
E unë mbetem tokë pjellore në përkushtim,
Për dashurinë e urrejtjen,virtutet e veset e tua,
Por malli u bë erë e kërkon të kthehet atje, tek ti,
Ndaj falmë ngrohtësi,ajër e dritë dhe mua.


Miltiad Davidi, 2013
 
SHQIPثRIA IME


Më thuaj Ti
Shqipëria ime
Sa vite e shekuj
Flasim shqip.


Më thuaj Ti
Sa ëndrra i mbolla
Në zemrën time.

Sa dëshira shpirti
I ruaja për Ty.


Më thuaj Ti
Shqipëria ime
Sa luftëra e dyluftime
Me djallët i bëra.

Sa herë edhe i krisur
Vetëm për Ty
U bëra
Feniks.


Eh,me Ty
Udhëtova
Dymijë vjet
Shqip.

Rrugës Via Egnatia
Denbabaden.

Edhe sot
Rrugës se kombit tim
Drejt lirisë.

Para Evropës
Isha Shqipëri
Isha Evropa vetë.

Fisi im
Para Ilir.



Pellazg më thonë
Për emrin e bukur Agim.

Si zjarr Prekazi
Trëndafil me aromë.



Më thuaj Ti
Shqipëria ime
Sa fjalë e bukur
Je.


Ke zemrën e secilit
Shqiptar.

Dashuri e liri
E emrit tim.
Më dhe nder
Gjithëçka shqip.

Brezave
U pagëzuam
Me shqipet
Fluturim.


Më thuaj Ti
Shqipëria ime
Në vargun tim
Sa bukur më rri.

Sebashku me Ylberin
Krijohet pejsazh.


Tek Drini poetik
Me gotën
Ngritim dolli vere.


Jetë e përqafim miqesh
Për Ty
Shqipëria ime.


Tokë e Dardanisë


Këtë tokë
Zoti e krijoj
Për shqipet.

Për Shqipërinë
tokë e Dardanisë
cep me cep e Ilirisë.


me plisa në ballë
me shalla të bardhë
me djemë Kastriota
vajza si zana
të bukur kanë lindur
për Atdhe
I rritë nëna.


Kjo tokë
Ka Zot
Ka Adema
E Kastriot.

Falë uratën
Nga përendia
Sy e zemër
ثshtë Shqipëria.


Agim Desku
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top