A kishe imagjinuar se sa mund te dhimbte nje buzqeshje e sforcuar?
1... 2... 3 merr frym dhe
ULERIT
Si nje zog i corientuar qe perplas koken kunder xhamit duke e ditur qe asgje ska per te ndryshuar pervec dhimbjes qe do ti shtohet ne cdo goditje.
1... 2... 3... merr frym dhe
ULERIT
Sepse smund ta ndalosh thiken qe te eshte ngulitur ne kraharor dhe aq me teper te tentosh ta heqesh sepse do te shkly akoma me keq...
Mbijeto dhe buzqesh.
Tento te kujtosh kush je nderkoh qe perjeton si nje loop i pafund dhimbjen qe kurr nuk zhduket kudo qe tenton te mcifesh... sepse ne cfare do lloj kujtimi te bukur ku ngulit thonjt, monstra do te perplasi pertok dhe do te marri zvarr ne ferrin tend personal.
1... 2...3 merr frym dhe
PERQAFO VETEN
Duke kujtuar vitet e para te jetes dhe sa shum digjte kripa ne ato faqe te kuqe kur te thonin se duhet te kishe lindur mashkull... qe qeshje shum, qe qaje shum, qe flisje shum, qe gezoje shum, qe duhet te shikoje hesapin tend dhe mos te ndihmoje kedo te dilte perpara, qe duhet te ecje drejt dhe jo ne majat e gishtave, qe duhet te uleshe mire ne karrike dhe jo te grisje getat e reja sepse kishe hypur ne majt te fikut. Dhe ti kurr nuk i degjove...
Mesove c'eshte vetmia perpara se te kuptoje si te hidhje hapat e para.
Perqafoheshe dhe ledhatoheshe sepse e dije qe askush do ta bente... Te pakten jo aq fort sa kishe nevoj.
"He se ti je e fort, nuk te gjen gje"
"Kur ke kaluar aq shum perpara, do te kaloj dhe kjo periudh" te thone nderkoh qe te mbeshtesin nje dore te supi dhe kthejn kurrizin per tju rikthyer jetes tyre.
Dhurove dhe sakrifikove cdo gje ne emer te dashurise sepse e dije qe jeta pa te eshte si luleshtrydhja pa panna.
Por per ty kush mendoi pasi te perpine dhe te perthane?
A nuk eshte cmenduri ti ulerasesh dhimbjen nje shurdhi?
1... 2... 3... merr frym dhe
QA PLAS
Sepse nuk e din me se cfare do te thot te jesh e lumtur sepse ke kaluar gjith jeten duke u bere e fort. Sikur me qen shkemb i pathyeshem ku cdo kush mund te shkeli pa lene gjurma.
Por kur thyhesh nuk ndihesh me njeri.
Dhe sa do qe tenton te ndihesh normale, zhurma brenda kokes erreson cdo nuance te ylberit.
Te merret fryma, te plas zemra dhe kerkon nje cep ku te qash pa ze ose banjon me te afert per te vjell gjith helmin e mbledhur.
Don te ndjesh prap dashuri dhe kenaqesi kur rrezet e djellit te ledhatojne fytyren por ajo gropa e pafund perpin cdo shprese bashk me imazhin tend para pasqyres. E urren.
Dhe ne vend te luftosh mostrat posht krevatit, krijon te tjere me shpresen qe te marrin frymen e fundit.
"Pse nuk kerkon ndihm" sepse ti ske nevoj per princin e kalter por te pranohesh pa te etiketuar si difektoze per zemren endrrimtare...
Dhe nderkoh koha ndalon dhe jeta vazhdon... pa ty.
"Me duket se ti po vuan" kur ke me shum se nje vit qe ke vdekur.
1... 2... 3 merr frym dhe
ULERIT
Si nje zog i corientuar qe perplas koken kunder xhamit duke e ditur qe asgje ska per te ndryshuar pervec dhimbjes qe do ti shtohet ne cdo goditje.
1... 2... 3... merr frym dhe
ULERIT
Sepse smund ta ndalosh thiken qe te eshte ngulitur ne kraharor dhe aq me teper te tentosh ta heqesh sepse do te shkly akoma me keq...
Mbijeto dhe buzqesh.
Tento te kujtosh kush je nderkoh qe perjeton si nje loop i pafund dhimbjen qe kurr nuk zhduket kudo qe tenton te mcifesh... sepse ne cfare do lloj kujtimi te bukur ku ngulit thonjt, monstra do te perplasi pertok dhe do te marri zvarr ne ferrin tend personal.
1... 2...3 merr frym dhe
PERQAFO VETEN
Duke kujtuar vitet e para te jetes dhe sa shum digjte kripa ne ato faqe te kuqe kur te thonin se duhet te kishe lindur mashkull... qe qeshje shum, qe qaje shum, qe flisje shum, qe gezoje shum, qe duhet te shikoje hesapin tend dhe mos te ndihmoje kedo te dilte perpara, qe duhet te ecje drejt dhe jo ne majat e gishtave, qe duhet te uleshe mire ne karrike dhe jo te grisje getat e reja sepse kishe hypur ne majt te fikut. Dhe ti kurr nuk i degjove...
Mesove c'eshte vetmia perpara se te kuptoje si te hidhje hapat e para.
Perqafoheshe dhe ledhatoheshe sepse e dije qe askush do ta bente... Te pakten jo aq fort sa kishe nevoj.
"He se ti je e fort, nuk te gjen gje"
"Kur ke kaluar aq shum perpara, do te kaloj dhe kjo periudh" te thone nderkoh qe te mbeshtesin nje dore te supi dhe kthejn kurrizin per tju rikthyer jetes tyre.
Dhurove dhe sakrifikove cdo gje ne emer te dashurise sepse e dije qe jeta pa te eshte si luleshtrydhja pa panna.
Por per ty kush mendoi pasi te perpine dhe te perthane?
A nuk eshte cmenduri ti ulerasesh dhimbjen nje shurdhi?
1... 2... 3... merr frym dhe
QA PLAS
Sepse nuk e din me se cfare do te thot te jesh e lumtur sepse ke kaluar gjith jeten duke u bere e fort. Sikur me qen shkemb i pathyeshem ku cdo kush mund te shkeli pa lene gjurma.
Por kur thyhesh nuk ndihesh me njeri.
Dhe sa do qe tenton te ndihesh normale, zhurma brenda kokes erreson cdo nuance te ylberit.
Te merret fryma, te plas zemra dhe kerkon nje cep ku te qash pa ze ose banjon me te afert per te vjell gjith helmin e mbledhur.
Don te ndjesh prap dashuri dhe kenaqesi kur rrezet e djellit te ledhatojne fytyren por ajo gropa e pafund perpin cdo shprese bashk me imazhin tend para pasqyres. E urren.
Dhe ne vend te luftosh mostrat posht krevatit, krijon te tjere me shpresen qe te marrin frymen e fundit.
"Pse nuk kerkon ndihm" sepse ti ske nevoj per princin e kalter por te pranohesh pa te etiketuar si difektoze per zemren endrrimtare...
Dhe nderkoh koha ndalon dhe jeta vazhdon... pa ty.
"Me duket se ti po vuan" kur ke me shum se nje vit qe ke vdekur.
?
