Nuk do t'i lodh buzët e tua

“Nuk do të lodh buzët e tua duke i mbushur: teprica do t'i bëjë ata më të pangopur.
Do t'i bëj të skuqen dhe të zbehen në mënyra gjithmonë të reja; dhjetë puthje do të jetë një puthje, një puthje njëzet. Është aq e shkurtër sa një orë në një ditë vere nëse shpenzohet në këto lojëra, më magjepsëse”.
(William Shakespeare, "Venus dhe Adonis", 1593)




Adonis dhe Venus, 1794, Antonio Canova, Musée d'Art et d'Histoire of Geneva

Anemone, një lule e brishtë dhe jetëshkurtër. Miti rrëfehet nga Ovidi, i cili, në librin e tij të dhjetë, tregon për Adonisin, të riun e bukur të dashur nga Venusi, i cili u vra gjatë një udhëtimi gjuetie. Nga gjaku i derdhur nga Adonisi lindi një lule e bukur e kuqe, simbol i dhimbjes dhe i vdekjes.
By anunnak

Sa te pafajshem.

Megjithatë kur diçka e trishtë ka outcome diçka të bukur si lulja në fjalë, të jep arsye të mendosh vetëm për gjëra pozitive.

Mua më magjeps mitologjia që gjindet gjithkund dhe në çdo gjë. Që nga krijimi i universit, në shkencë, filozofi, psikologji, art, kulturore,gjuhë, natyrë.... gjithkund... gjithkund.

Në rastin konkret, patjetër që Ovidi për t'i dhënë një emër kësaj lule shumë të bukur por jetëshkurtër. Ka krijuar një histori të vogël trishtuese. Adonis i bukur, dhe i dashuruar, por nuk zgjat shumë, pasi ndodh një aksident në pyllë gjatë një gjuetie..
Ndaj këtë bukuri dhe dashuri jetëshkurtër, e paralelizon duke e mishëruar me jetën e shkurtër të kësajë luleje duke i dhënë emrin Adonis.
Artistët pastaj e plazmojnë mitologjinë në mermer, art e kulturore...

Opo plemtoj se sdo ti lodhi, vetem sa ti preki

SunFIower said:

Opo plemtoj se sdo ti lodhi, vetem sa ti preki

Click to expand...

Nuk ja lodhi jo, kjo ishte e fundit. Adonis nuk u kthye më i gjallë..