Disi e veshtir te flasesh apo te analizosh veten.
Jo sepse nuk mundesh ta trajtosh veten si nje i trete, perkundrazi ti e njeh ndjenjen ne ty me mire se askush tjeter.
Por sepse ne shoqerine tone te flasesh per veten edhe sot eshte tabu.
Eshte egocentrike si sjellje e ketu e ka zanafillen edhe paragjykimi.
Guxojme te japim nje mendim si shohim te tjeret por per veten tone shpesh na thuhet nga jashte ,: jo , ju nuk jeni keshtu !
Jam ndjere qe e vogel e vetmuar, jo sepse kjo eshte nje mangesi jo, por sepse te gjith me thonin ti duhesh te besh shoqe.
Shpesh e gjeja veten ne cepin e bankes apo tek oborri i shkolles te menjanuar nga e gjith cka ndodhte perreth.
Ndjesia e vetmise si gje negative , kurre sme ka trishtuar.
E me kohe doja te dija psene!
Menjanimi i vetdijshem vjen nga brendesia i gjithsecilit.
Deshira per tu pershtatur apo mundesia per tu pershtatur eshte gati null.
Ushqehemi te jemi vetvetja , e kur jemi askush sna pranon .
Fillojne manipulimet, duan te ndryshojne boten tende qe ti me kaq fanatizem e mbron sepse pikerisht je vetvetja.
Si rrjedhoje te behet e ditur qe ti sje e pershtatshme ,,e shoqerueshme ,,,madje madje arrogante,
Mbaj mend femije, te filloja te shkruaja ishte dicka shume e veshtire per mua ... jo sepse nuk do dija te mbaja formen e penes
Por sepse e dija qe boja do bente pis ato rrjeshta te ndare kaq bukur ne fletore.
Ishte nje lufte me parimet e mija ne koke dhe ate cka pritej nga mua.
Me parimet eshte nje far luftet e perhershme, do apo sdo do besh ate cka shoqeria nga ty do .
Nuk kam ndonje dhunti te vecante se kam shume kureshtje per cdo gje te re , te bukur, apo interesante per shijet e mija.
Cka nuk e shoh interesante , e le menjeane, ose nuk e vej re fare nese nuk me terheq me te paren.
Nese me terheq , pastaj marr kohe , mendime ,, e zberthej ne detaj cdo gje ,, kjo ndryshe ne gjuhen e tokesoreve, quhet pasjon.
Pra pasjonin e paguaj shpesh me te qenurit vetem , si kushtezim i te qenurit ne balance me veten.
Por shpesh kam hasur ne probleme goxha te medha, sepse njerezit nuk te kuptojne pasjonin tend.
Bota po jeton kaq shpejt sa te qenurit vetem eshte luksus. Ti duhet te pershtatesh ne nje kohe sa me te shkurter.
Te buzeqeshesh me pervujtje per gjera qe tashme i di.
Te surprizohesh madje te besh pikcuditje ne fytyre sa her te degjosh dicka "te re ", sepse ndryshe sje e mire pritur.
E sa do e "perkryer " te jesh ,vetja nuk te mjafton .
Me kohe mesova se shpesh jemi te vetmuar mes nje turme me njerez ,, e te jem e vetpermbushur ne mes nje honi pa kembe njeriu .
Bera kompromis, kam vene kaq shume maska sepse eshte e lodhshme te shpjegohesh, kur e di qe nuk kuptohesh !
Ndaj shpesh jam ketu e tek tuk hedh ndonje mendim ,,, jo per tu lexuar, vleresuar apo per tju influencuar.
Por eshte padyshim pasjoni qe me shtyn ne vetmine time te jem vetvetja..
Jo sepse nuk mundesh ta trajtosh veten si nje i trete, perkundrazi ti e njeh ndjenjen ne ty me mire se askush tjeter.
Por sepse ne shoqerine tone te flasesh per veten edhe sot eshte tabu.
Eshte egocentrike si sjellje e ketu e ka zanafillen edhe paragjykimi.
Guxojme te japim nje mendim si shohim te tjeret por per veten tone shpesh na thuhet nga jashte ,: jo , ju nuk jeni keshtu !
Jam ndjere qe e vogel e vetmuar, jo sepse kjo eshte nje mangesi jo, por sepse te gjith me thonin ti duhesh te besh shoqe.
Shpesh e gjeja veten ne cepin e bankes apo tek oborri i shkolles te menjanuar nga e gjith cka ndodhte perreth.
Ndjesia e vetmise si gje negative , kurre sme ka trishtuar.
E me kohe doja te dija psene!
Menjanimi i vetdijshem vjen nga brendesia i gjithsecilit.
Deshira per tu pershtatur apo mundesia per tu pershtatur eshte gati null.
Ushqehemi te jemi vetvetja , e kur jemi askush sna pranon .
Fillojne manipulimet, duan te ndryshojne boten tende qe ti me kaq fanatizem e mbron sepse pikerisht je vetvetja.
Si rrjedhoje te behet e ditur qe ti sje e pershtatshme ,,e shoqerueshme ,,,madje madje arrogante,
Mbaj mend femije, te filloja te shkruaja ishte dicka shume e veshtire per mua ... jo sepse nuk do dija te mbaja formen e penes
Por sepse e dija qe boja do bente pis ato rrjeshta te ndare kaq bukur ne fletore.
Ishte nje lufte me parimet e mija ne koke dhe ate cka pritej nga mua.
Me parimet eshte nje far luftet e perhershme, do apo sdo do besh ate cka shoqeria nga ty do .
Nuk kam ndonje dhunti te vecante se kam shume kureshtje per cdo gje te re , te bukur, apo interesante per shijet e mija.
Cka nuk e shoh interesante , e le menjeane, ose nuk e vej re fare nese nuk me terheq me te paren.
Nese me terheq , pastaj marr kohe , mendime ,, e zberthej ne detaj cdo gje ,, kjo ndryshe ne gjuhen e tokesoreve, quhet pasjon.
Pra pasjonin e paguaj shpesh me te qenurit vetem , si kushtezim i te qenurit ne balance me veten.
Por shpesh kam hasur ne probleme goxha te medha, sepse njerezit nuk te kuptojne pasjonin tend.
Bota po jeton kaq shpejt sa te qenurit vetem eshte luksus. Ti duhet te pershtatesh ne nje kohe sa me te shkurter.
Te buzeqeshesh me pervujtje per gjera qe tashme i di.
Te surprizohesh madje te besh pikcuditje ne fytyre sa her te degjosh dicka "te re ", sepse ndryshe sje e mire pritur.
E sa do e "perkryer " te jesh ,vetja nuk te mjafton .
Me kohe mesova se shpesh jemi te vetmuar mes nje turme me njerez ,, e te jem e vetpermbushur ne mes nje honi pa kembe njeriu .
Bera kompromis, kam vene kaq shume maska sepse eshte e lodhshme te shpjegohesh, kur e di qe nuk kuptohesh !
Ndaj shpesh jam ketu e tek tuk hedh ndonje mendim ,,, jo per tu lexuar, vleresuar apo per tju influencuar.
Por eshte padyshim pasjoni qe me shtyn ne vetmine time te jem vetvetja..
Te perqafoj shpirtmire!
