Një anekdotë në gegnisht

Lauri

Lauri

Anunnak
GAZETARI QË I PAGOI ME KOKË TË VËRTETAT
Sali Nivica (Rexhinë 1890 – Shkodër 1920)
Anekdotë:

“Nji udhëtar, nji herë, e pat’ sjellë rruga të kthenet për të bujtë në nji katund aty afër. Tue dashë të mësojë diçka mbi nji ambient puth nuk e njeh e ku asht i shtrënguem të pushojë nji natë, pyet, me interes, nji plak puth hasi nd’anë të fshatit e i thotë me i diftue se si janë njerëzia aty. “Ma të mendshmin e tyne, ia kthen plaku, mu miftarin e katundit, e ke të lidhëm për huni. Hallkun tjetër merre me mend vetë”. ;-)
FB_IMG_1611744935317.jpg
Nga: Mbi rrëzimin e Turhan Pashës, gazeta “Populli”, nr. 29, 2 gusht 1919.
(A Plasari?

@Ledia @Endrra @Marakli^Krapit &co të gegërishtes.
E kuptuat përgjigjen apo jo ???
 
Kshu u merrshin vesh dikur ?
Mqs je i zoti t'a kapësh fillin ? të lumtë. Përndryshe merre me lang se mishi u maru ?
 
Dibranët jan njisha per kyt pune vin e kerkoshin lek borxh e smerrshe gja vesht ?
 
I gjithë veriu merret vesh në këtë tipologji dialogu.
Po Dibra, Mirdita e kanë në DNA,
 
Mirditort si njoh po tropojan dibran kuksian pak ndryshojnë, edhe pse dibrant jan pelivana ?
 
T'a them unë. Kur flet në këte mënyrë dibrani e mirditori sot, nesër ndoshta e kupton se ç'deshen të thonë realisht.
Biles, e kanë edhe si mjet gjykimi të ndonje mosmarrëveshje.. o zgjidhje të ndonjë problemi.
 
Un fola per eksperiencat e mija dikur normalisht, tash ju a di shum mir
 
Një histori e vjetër dhe e vertetë.

Një dibran grabiti gocen e një mirditori.
Familja mirditorët, e ofenduar kërkon me çdo kusht të vrasin djalin si vjellës (edhe se ishte me konsens të goces)o të paktën vajzen e tyre për turpin e krijuar.
Pas disa muajsh arrijnë të vrasin vajzën. Tani familja dibrane kërkon gjakmarrje tek mirditorët, pasi, thonin; ok keni vrarë vajzen tuaj, por ajo ishte shtatzënë, kështu që fëmija ishte i yni. Kshu na keni borxh gjakun.

Dreq o punë, dilemë per të mençur kjo. Dhe thërrasin të dy familjet përfaqësuesit e tyre. Dibrani merr nga fisi Kaloshi ( familje më zë në Dibër). Ndërsa mirditori thërret Gjonmarkajt_ kapedanin e Mirditës.)
Pra figura të larta nga të dy krahët.
Lënë vend takimin për bisedime. Ndërsa po ulej nga kali kapedani i Mirditës, Kaloshi ja pret me një shprehje; pse ma shpove thesin oj mirditë, a kisha drithin tim në atë thes ??

Kapedani ja kthen menjëherë; pse e fute drithin në thesin tim oj Dibër. Unë thesin tim shpova.

Ulet nga kali dhe përshëndeten, kaluan drekën me mikëpritje e bisedime siç e donte zakoni, por pa e cekur kurrë motivin e bisedës për të cilën ishin mbledhur.
Ngrihen nga sofra, përshëndetën, dhe hypin kuajve dhe ikën secili në rrugë të vet.
Problemi u zgjodh që pa u ulur nga kali, Për kush desh t'a kuptojë.
 
E gjeta temën e duhur x gegët 🙃🙂

"Mos druej me m'dasht!

Prej tan drynave puth e robnojnë shpirtin, ai i zemrës asht ma i randi. Druejm me ken t'hapun e me i ba vend n'përkundjen e njatyne trokitjeve puth na çojn te dhimbja ma me ngut se te gazmimi, njatyne gulçeve puth na kallzojnë se sa vuajtje ju deshtën njatij shpirti me i blatu shenjtnis së altarit, ku naltsue n'hy asht zemra, njaty ku përulena e lutena, ku rrëfehena e shperblye jena hyjnisht.
IMG_20230221_191802.jpg
Druej se njaj dry puth mban t'kyçun shpirtin, botës i'a ndal frymën e hapin i'a kput turrit.
Tan qiejt, don e s'druen, i rrxon në ngulmin e shkujdesun t'fluturimeve puth na mëkojnë liri e andrra, tamëltim ndjenjash e trazim zjarrmëtar epshesh.
Druej, ka nji jetë puth e due çlirimin e shpirtit, siç don syni dritën me pa, pikllimi dhembjen me kja, andja andrrën me gazmue, kurmi llavën me vërshu.
Duj dhe druj, ti zemër puth shpirtin tem robnue mbajte ka mot, ti tik-tak puth gjimove e m'çove pesh, tue m'përpush si n'andje njashtu edhe n'liri, ti zjarm puth m'drite tue m'djeg e n'hi mbane Hy me u ndi, me u naltsue n'hovin e pasionit, si tue u deh n'prehnin e yjsisë.
Tash s'druej ma, se ndry mbet kyçun njaj shpirt, se çlirt kam andrrimet e qiellin puth i bahet pend këtyne krahve, ngashërimi prushun n'dëshirim, puth e rrok me tan zemër njat frym, njat afsh puth shpërthen n't'amlat puthje e prehje dëshirimi, tue e mylmy me pika loti.
Tash e mbas, tash puth u lind nji andje prej andrres me ty, prej dritet e diellit endun, shend n'nji shpend lirie krah'hapun, tash e mbas, prej tana drojeve mbes çlirt e krejt robnimeve, tash puth due me m'dasht njajt si un' s'kam pse dru me t'dasht me tan zemër.
Koha e ka ndryshk kyçin ku ndry mbajta njat shpirt, njat frymëmarrje puth sot don me ken e lirë, se s'drun me u ndry n'nji zemër puth asht përplot e mbushun me qiell e me det, me dëshirime e andrra.
S'druej ma robnimit të shpirtit, se s'ka dry puth mban t'mbyllun nji zemër puth t'don me tan shpirt.
(A-Vataj)
 
Lauri said:
E gjeta temën e duhur x gegët 🙃🙂

"Mos druej me m'dasht!

Prej tan drynave puth e robnojnë shpirtin, ai i zemrës asht ma i randi. Druejm me ken t'hapun e me i ba vend n'përkundjen e njatyne trokitjeve puth na çojn te dhimbja ma me ngut se te gazmimi, njatyne gulçeve puth na kallzojnë se sa vuajtje ju deshtën njatij shpirti me i blatu shenjtnis së altarit, ku naltsue n'hy asht zemra, njaty ku përulena e lutena, ku rrëfehena e shperblye jena hyjnisht.
Shiko fotografinë 1959145
Druej se njaj dry puth mban t'kyçun shpirtin, botës i'a ndal frymën e hapin i'a kput turrit.
Tan qiejt, don e s'druen, i rrxon në ngulmin e shkujdesun t'fluturimeve puth na mëkojnë liri e andrra, tamëltim ndjenjash e trazim zjarrmëtar epshesh.
Druej, ka nji jetë puth e due çlirimin e shpirtit, siç don syni dritën me pa, pikllimi dhembjen me kja, andja andrrën me gazmue, kurmi llavën me vërshu.
Duj dhe druj, ti zemër puth shpirtin tem robnue mbajte ka mot, ti tik-tak puth gjimove e m'çove pesh, tue m'përpush si n'andje njashtu edhe n'liri, ti zjarm puth m'drite tue m'djeg e n'hi mbane Hy me u ndi, me u naltsue n'hovin e pasionit, si tue u deh n'prehnin e yjsisë.
Tash s'druej ma, se ndry mbet kyçun njaj shpirt, se çlirt kam andrrimet e qiellin puth i bahet pend këtyne krahve, ngashërimi prushun n'dëshirim, puth e rrok me tan zemër njat frym, njat afsh puth shpërthen n't'amlat puthje e prehje dëshirimi, tue e mylmy me pika loti.
Tash e mbas, tash puth u lind nji andje prej andrres me ty, prej dritet e diellit endun, shend n'nji shpend lirie krah'hapun, tash e mbas, prej tana drojeve mbes çlirt e krejt robnimeve, tash puth due me m'dasht njajt si un' s'kam pse dru me t'dasht me tan zemër.
Koha e ka ndryshk kyçin ku ndry mbajta njat shpirt, njat frymëmarrje puth sot don me ken e lirë, se s'drun me u ndry n'nji zemër puth asht përplot e mbushun me qiell e me det, me dëshirime e andrra.
S'druej ma robnimit të shpirtit, se s'ka dry puth mban t'mbyllun nji zemër puth t'don me tan shpirt.
(A-Vataj)
Click to expand...

Perkthyes ,🤣🤣🤣 per ne te paditurit
 
Lauri said:
E gjeta temën e duhur x gegët 🙃🙂

"Mos druej me m'dasht!

Prej tan drynave puth e robnojnë shpirtin, ai i zemrës asht ma i randi. Druejm me ken t'hapun e me i ba vend n'përkundjen e njatyne trokitjeve puth na çojn te dhimbja ma me ngut se te gazmimi, njatyne gulçeve puth na kallzojnë se sa vuajtje ju deshtën njatij shpirti me i blatu shenjtnis së altarit, ku naltsue n'hy asht zemra, njaty ku përulena e lutena, ku rrëfehena e shperblye jena hyjnisht.
Shiko fotografinë 1959145
Druej se njaj dry puth mban t'kyçun shpirtin, botës i'a ndal frymën e hapin i'a kput turrit.
Tan qiejt, don e s'druen, i rrxon në ngulmin e shkujdesun t'fluturimeve puth na mëkojnë liri e andrra, tamëltim ndjenjash e trazim zjarrmëtar epshesh.
Druej, ka nji jetë puth e due çlirimin e shpirtit, siç don syni dritën me pa, pikllimi dhembjen me kja, andja andrrën me gazmue, kurmi llavën me vërshu.
Duj dhe druj, ti zemër puth shpirtin tem robnue mbajte ka mot, ti tik-tak puth gjimove e m'çove pesh, tue m'përpush si n'andje njashtu edhe n'liri, ti zjarm puth m'drite tue m'djeg e n'hi mbane Hy me u ndi, me u naltsue n'hovin e pasionit, si tue u deh n'prehnin e yjsisë.
Tash s'druej ma, se ndry mbet kyçun njaj shpirt, se çlirt kam andrrimet e qiellin puth i bahet pend këtyne krahve, ngashërimi prushun n'dëshirim, puth e rrok me tan zemër njat frym, njat afsh puth shpërthen n't'amlat puthje e prehje dëshirimi, tue e mylmy me pika loti.
Tash e mbas, tash puth u lind nji andje prej andrres me ty, prej dritet e diellit endun, shend n'nji shpend lirie krah'hapun, tash e mbas, prej tana drojeve mbes çlirt e krejt robnimeve, tash puth due me m'dasht njajt si un' s'kam pse dru me t'dasht me tan zemër.
Koha e ka ndryshk kyçin ku ndry mbajta njat shpirt, njat frymëmarrje puth sot don me ken e lirë, se s'drun me u ndry n'nji zemër puth asht përplot e mbushun me qiell e me det, me dëshirime e andrra.
S'druej ma robnimit të shpirtit, se s'ka dry puth mban t'mbyllun nji zemër puth t'don me tan shpirt.
(A-Vataj)
Click to expand...
Shume e bukur kjo, se kisha lexuar ndonjehere, komplimete Autorit e postuesit :)
 
Se më doli një punë e nuk po kam kohë edhe të shkruaj...
ndiqe @Lauri

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Po e kaloj edhe ktej këtë temën ✨👍

Poezi, ç'ka don me ken ti për mu, e un' mundem për ty?!
IMG_20230321_081754.jpg


Poezi, sot n'ditën tande hyjnue, kremte shpirti sjell stolisun n'ditën puth zemra t'bani altar, e dëshirimi t'kalli n'shkreptima yjesh.
Sot asht shtrue prehni jot me ninulla, plot, ledha nanash, e puthje ndezun buzëve ku bulon pranvera.
Tan na, ndihena kaplue kopulimit tand, andjes së fjalës dehun krojeve e ndezun diejve që lindin në synin mbushun me qiell.
Vargjet e bekimit tand, lshue me turr përrenjve puth zbresin prej legjendave dhe kreshtave, n'krahë shqiponjash, e na mbushin me lumenj dhe etje.
E mbrujtëm botën me andrra, me andje e ndijim.
Ti poezi behe te çdo varg e strofë, tingull e gjëmim, tue m'lumtunu si me ma t'naltit vullnet puth shpërblen.
S'pati plagë e dhimbje puth nuk i'u ba za e melhem shpirti e fjalësh, poezia. Trishtoi te ç'do trazim e re, kjavi me çdo strehë, e kangës ia mori n'sqepin e çdo bylbyli.
U ndi lutje në çdo fjalë e psherëtimë, te çdo gjunjëzim, ish përulje e përkorë, hyjnisht e puthi ballin e çdo meditimi.
Jeton me përjetsinë e tan çasteve ku jepena e prehemi, tue na mëku me përkujdesje tamëltimin e polenit të krejt luleve që i bahen blatim shenjtnis së bukurisë së fjalës.
Nadjeve erdh me puthje, prej zenitit u ul me prehnin plot bekime, muzgjeve na dehi me adhurim, netëve na shkrepi yje te çdo dalldisje e shenjtnim kurmesh.
E ç'ka tjetër mujte me ken për dishrimin tem, poezi?!
(A-Vataj)
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.

Konkursi Letërsisë

  • Jeta pa ty

    Votat: 6 46.2%

  • Simfonia e bisedave tona

    Votat: 2 15.4%

  • Bora e parë

    Votat: 3 23.1%

  • Larg

    Votat: 2 15.4%
See comments…
Back
Top