bledikorcari
Anëtar i Nderuar
Nje nene i shkruan djalit te saj ne mergim qe e kishte harruar nenen e tij duke u mashtruar pas nje vajze ne nje vend te huaj.
Me dorën që më dridhet po të shkruaj këto rreshta. Eh, sa vjet kisha pa shkruar! Por dashuria për fëmijën kthen edhe malet përmbys. اdo shkronjë e kësaj letre peshon një mal malli. Jam nëna jote bir, të cilën me përkëdhelje thërrisje dikur “mamush”, e rendje të më puthje me dashuri në faqe duke thënë me zërin e ëmbël: “Ti je nëna më e mirë në botë”.
Ku je ?
Ku je ti ëndërr e mërguar
në ç’skuta ke ndaluar vallë
A gjete dot ç’kishe kërkuar
atje ku je a ndjehet mall?
Me krahët e shpresës fluturove
zemra e vuajtur nuk njohu frikë
Lotin dhe syrit s’ia tregove
Dhimbja në shpirt filloj të mbij.
Kaloi një vit, dy, tre, sot katër
E minuti i pritjes kaq ngadalë shkon
Nëna që le të re, të qeshur
Mbi flokët e saj sot ka rënë borë.
اdo dallëndyshe që shikon
ثshtë syri im bir, të kërkon
اdo pikë shiu që bie mbi qerpik
ثshtë loti i mallit që më zhurit.
Ku je ti lulja e gëzimit
Ku je, o prehja e shpirtit tim
Sa larg ke shkuar që dot s’më flet
Vetëm një fjalë qoftë keq a mirë?!
Në ke gabuar e sot ndien turp
E dot s’ma thua jeta ime
Dije se pritja pa përgjigje
Rëndon sa bota mbi zemrën time.
Gjithë pasuria e kësaj bote
Nuk vlen për zemrën e një nëne
Gjithçka që kisha do ta shpenzoja
Të shihja një herë fytyrën tënde.
Të puthja duart, ball, sy e gushë
Të përkëdhelja flokët e zez,
Të ngopem një herë me erën tënde
Të të ndiej pranë pastaj të vdes!
Nëna të pret dhe me stinët plaket. E nëse një ditë do të kthehesh e nuk do të më gjesh, dije se në çdo lule është buzëqeshja ime për ty e në çdo rreze dielli janë duart e mia që të përkëdhelin.
Të puth me mall:
Nëna jote.
Me dorën që më dridhet po të shkruaj këto rreshta. Eh, sa vjet kisha pa shkruar! Por dashuria për fëmijën kthen edhe malet përmbys. اdo shkronjë e kësaj letre peshon një mal malli. Jam nëna jote bir, të cilën me përkëdhelje thërrisje dikur “mamush”, e rendje të më puthje me dashuri në faqe duke thënë me zërin e ëmbël: “Ti je nëna më e mirë në botë”.
Ku je ?
Ku je ti ëndërr e mërguar
në ç’skuta ke ndaluar vallë
A gjete dot ç’kishe kërkuar
atje ku je a ndjehet mall?
Me krahët e shpresës fluturove
zemra e vuajtur nuk njohu frikë
Lotin dhe syrit s’ia tregove
Dhimbja në shpirt filloj të mbij.
Kaloi një vit, dy, tre, sot katër
E minuti i pritjes kaq ngadalë shkon
Nëna që le të re, të qeshur
Mbi flokët e saj sot ka rënë borë.
اdo dallëndyshe që shikon
ثshtë syri im bir, të kërkon
اdo pikë shiu që bie mbi qerpik
ثshtë loti i mallit që më zhurit.
Ku je ti lulja e gëzimit
Ku je, o prehja e shpirtit tim
Sa larg ke shkuar që dot s’më flet
Vetëm një fjalë qoftë keq a mirë?!
Në ke gabuar e sot ndien turp
E dot s’ma thua jeta ime
Dije se pritja pa përgjigje
Rëndon sa bota mbi zemrën time.
Gjithë pasuria e kësaj bote
Nuk vlen për zemrën e një nëne
Gjithçka që kisha do ta shpenzoja
Të shihja një herë fytyrën tënde.
Të puthja duart, ball, sy e gushë
Të përkëdhelja flokët e zez,
Të ngopem një herë me erën tënde
Të të ndiej pranë pastaj të vdes!
Nëna të pret dhe me stinët plaket. E nëse një ditë do të kthehesh e nuk do të më gjesh, dije se në çdo lule është buzëqeshja ime për ty e në çdo rreze dielli janë duart e mia që të përkëdhelin.
Të puth me mall:
Nëna jote.
shume prekse
