Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Sa doja të shkruaja në këto momente ,por mendimet i kam të trazuara .Ik të fle më mirë me mendimet e mija ....

Ad un certo punto della vita capisci che neanche le lacrime ti servono più...
Non hai più bisogno di sfogarti perché ormai quel fiume ha già straripato così tante volte che non è mai più tornato come prima. Non saranno di certo due gocce a fare la differenza.
E allora aspetti che le acque si calmino... per poter finalmente riposare su un cuscino che ti permette ancora di sognare.

Udhëkryq


Dhe ja ku jam me 1001 kujtimet dhe premtimet e thyera .Ja ku jam në një udhëkryq me zemrën e copëtuar .Këtu qëndroj me lotët rebesh sa përmendet emri yt .Pikërisht aty në mes të kaosit që shkaktuam bashkë.Jam nisur një rruge pa kthim, ashtu e plagosur .Nga mërzia jam gati t'a shkul zemrën e ta flak tej .Se di më kush jam dhe çfarë kërkoj,se di fare madje as drejtimin se ku po shkoj .Nuk qesh as qaj më .Kam ngrirë e gjitha në çdo qelizë .Trupin e kam akull dhe ndjenjat i kam bosh .Sikur një fjalë asgjë më shumë të më thuash e fort të bërtasësh "stop" ,dhe direkt errësira do më zhduket ....e nëse jo jam e humbur përgjithmonë.

Proelium

Përplasuni ndjenja, përplasuni si valë,
Rrotullohuni si retë ne shtrëngatë,
Heshtni, mbytuni, flisni…me dhe pa fjalë
Veç mos lëngoni, mos lëngoni në shtrat!


Kacavirruni emocione si kërcejte e një peme,
Zhytuni me thellë se kandili kuq i detit,
Ripërtërihuni, rilindni si këmbët e një amebe,
Ngjyrosuni, shkëlqeni si diademë kurore e mbretit!


Sfidomëni mendime, përleshuni me mua,
Vërtetë pandehni se ju druhem vallë?
Për sa kohë më mundoni, dua apo nuk dua,
Jam ende në jetë, ndjehem akoma i gjallë!

Kam frikë të besoj përsëri tek njerëzit
Kam frikë të besoj që askush nuk ka qëllime të këqija
Kam frikë të sillem serioze
Kam frikë të shprehem lirshëm
Kam frikë të tregohem e ndjeshme
Kam frikë të bëj miq
Kam frikë të hesht se mos më nëpërkëmbin.
Kam frikë sepse kështu më kanë bërë.

Në rrugën time të gjatë, kam përjetuar zhgënjimet që vijnë nga njerëzit. Ndonjëherë, sytë e mi kanë shkundur lotë për shkak të tradhtive të fshehura dhe premtimeve të thyera. Në këtë botë të trazuar, shpesh herë drita e sinqertë hunbet mes hijeshisë së maskave të njerëzve.

Në fillim, unë kërkoja mirësinë e thellë në secilin shpirt dhe besoja në një mirëkuptim reciprok. Megjithatë, përvojat e mia më kanë detyruar të mësoj se jo gjithmonë shfaqet drita që presim. Ka momente kur njerëzit, të cilët duken si engjëj, shndërrohen në hije që na lënë të zhgënjehemi.

Përvojat e zhgënjimit më kanë bërë të kuptoj se ka një bukuri të fshehur në vuajtjet që na sjellin njerëzit. Këto zhgënjime janë një pjesë e rrugës sime, një udhëtim i pasigurt ku gjej dritë në ndriçimin e vetvetes. Ndoshta është e vështirë të besosh se ndonjëherë errësira mund të krijojë një peisazh të bukur, por kjo është një pjesë e misterit të jetës.

Përtej zhgënjimeve dhe lotëve, kam vendosur të rritem dhe të forcohem. Këto momente më kanë bërë më të fortë dhe më të durueshëm. Në vend që të më nxirrnin nga rruga, zhgënjimet kanë qenë një udhërrëfyes për një udhëtim më të thellë drejt vetvetes.

Pra, duke e shikuar zhgënjimin si një mësim dhe duke kërkuar dritë në errësirën e njerëzve, unë vazhdoj rrugën time me shpresë dhe guxim. Nëse dikush më zhgënjen, unë zgjohem më i fuqishëm dhe gati për të kapur dritën që vjen nga brenda.

Donese frika e ben momentin te shijohet me bukur...

Pikat e shiut binin mbi xhamat e makines,cdo pike shkonte me rrahjet e zemres.

Kafshimi i buzes u be me i forte,deri sa mo nuk e ndjeja mo,dhe papritmas u gjendem perballe njerit-tjetrit...

Me kalimin e kohës, kam mësuar të dashuroj veten time me çdo përvojë të jetës. Ato janë rrëfimet e mia, si një libër i hapur me faqe të shtrembëruara, ku çdo fjalë ka një domethënie të fshehur në thellësinë e saj. Unë jam autorja kësaj vepre, e cila kam shkruar përmes veprimeve dhe ndjenjave të mia, duke lënë një gjurmë të personaliteti tim në historinë e kohës.

Në valën e kohës, jeta shkëlqen si një pikë drite në errësirën e universit. Është si një përrallë e pazakontë, e shkruar me grimca të bukura dhe sfida që formojnë karakterin tonë. Në çdo hap të rrugës së saj, jeta na kujton se bukuria e saj është në ato momente të vogla, të cilat shpesh i injorojmë.
Jeto me zemër të hapur ndaj emocioneve dhe aventurave. Kthe çdo ditë në një kapitull të ri të kësaj vepre jetësore të paharrueshme. Ndoshta ka ulje të herë pas hershme, por ajo është pjesë e rritjes dhe ti ringrihesh më i fort . Ndonjëherë, hija e skajshme e errësirës së jetës mund të jetë sfida jonë, por mos harro ekziston shpresa që dielli do të dal përsëri .
Çfarë është jeta?!
Jeta është një rrugë e pakuptimtë, me shumë kthesa,por çdo kthesë sjell me vete një mënyrë për të njohur veten dhe botën që të rrethon. Të jetosh është bukur por shpesh na ndodh që vetëm të frymojmë duke kushtëzuar veten e duke humbur çastet më të bukura tona vetëm sepse një opinion të rëndon më shumë se peshat më të rënda fizike mbartur në kurriz.Harrojmë që bukuria më e thellë e të jetuarit ndodhet në mënyrën se si e përjetojmë çdo emocion që ndjejmë duke e lënë veten të lirë e të zhveshur nga opinionet e varfëra. Jeto o njeri,jeto me intensitetin dhe dashurinë që i përket një vepre të paharrueshme, duke lënë gjurmë që do të mbeten përjetë,mos u frikëso.Jeto sikur e nesërmja të ishte dita jote e fundit .

Në skenën e tyre të përditshme, njerëzit e shtirur shfaqen me maska të ndryshme, përdorur me një precizitet të mrekullueshëm për të fshehur fytyrën e tyre të vërtetë. Ata luajnë me ndjenjat dhe mendimet e të tjerëve si me pjesëza.

Në rrugët e tyre të krijuara me kujdes, njerëzit e shtirur ecin duke lënë pas tyre kthetrat e rreme dhe vizat e maskave të tyre. Ata jan aktorë të mirëfilltë , të cilët dinë ti përshtaten çdo roli .Përveç këtyre ata jan manipulatorët më profesionist të cilët bëjnë çmos që të të bindin se jan të sinqert dhe të mirë .

Në mendjen e tyre regjizoreske ata thurin intriga nga më të ndryshme ,dhe pastaj fillojnë me infektimin për të influencuar robt....

Unë tdu edhe kur nuk tdu.

Veton poet sabahi.

Shume vuajtje ne kte teme, nuk e lexoj dot...

Të filloj të shpreh momentet me veten metu nuk e merni veten per një kohë te gjatë.
Preokupohem per ju

Tartarian said:

Shume vuajtje ne kte teme, nuk e lexoj dot...

Click to expand...

Flokët se këto jan copëza të shkëputura

MonaLisa said:

Të filloj të shpreh momentet me veten metu nuk e merni veten per një kohë te gjatë.
Preokupohem per ju

Click to expand...

Nuk është asgjë jashtë normale
Shumë prej krijimeve nuk jan të përjetuara në lëkurë .Të vjen frymëzimi të shkruash dhe kur prekesh nga një situatë e tjetrit .Pshm unë jam duke shkruar në Wattpad pjesëza që nuk jan përjetime të mija me doemos.Fakti që frymëzohesh nga diçka të bën të shkruash ,të vjen natyrshëm

...qe ditet e tua te jene te bardha,si bardhesia e reve ne veren e kalter....
qe qetesia jote te pushtoj malet e te pushoj deteve,
qe shpirti yt te jete i mbushur dashuri dhe lumturi.
qe dritat e jetes te ndricojne ne errsiren e netve te veshtira....
qe njeriu i bute dhe njerzilleku brenda teje kurre mos te shuhet....
Te uroj qe endrrat e tua te lulezojne si lulet ne pranveren me shi te imte...)
Athine;- 16.12.2023.
Ora; 15: 47,

Elena.

Degjoheshin hapat e ngadalte ne cepin e rruges, cdo gje zbardhuar nga bora ,grruk....grruk ata hapa afroheshin,papritmas u gjenden para meje ato kembe me cizme te kuqe,ngrita shikimin neper trupin e saj,veshur kishte nje pallto kafe, nje shall perkdhelte qafen e saj,shikimi im ngriu mbi fytyren e saj qe s`dukej mire nga floket e debores dhe kapuci i kuq qe mbante,parfumi i saj i njohur me kthej pas ne nje pranvere te harruar,mes kujtimeve te arkivuara ne shpirt.
Ngriti koken,pash qe nuk ishte nje iluzion,as nje fantazi e imja,ishte ajo,po po Elena,vajza e pranveres universitare,kaq vite ,rastesia u be restropektiv ne kohe ,u gjenda perball nje dashurie qe dikur me kishte mbushur oret e vona,tek numeronim yjet,me shpirtin zhveshur para njeri-tjetrit ,buze detit ne reren e lagesht qe perkdhelte kembet tona, ne momentet qe trupat tane shkriheshin per ti dhene rrezen e pare vet diellit te dashurise , mengjeseve plote pasion dhe zjarr.
Ishte ajo,Elena ime,picirukja e vogel dhe lozonjare,zonjusha e brisht ne letersi, vajza e qeshur e lagjes.
Po po,Elena ishte!
Ajo ndaloj hapat e saj te brisht,shikimi saj i embel pushtoj timin, fjalet humben,bora binte si budallaqe siper flokve tane,se kuptonte se sa te ngrohte ishim ne emocionin tone dhe as qe donim t`ia dinim me per ftohtesin e saj te bardhe, ndjeva nje flak te me pershkroj cdo qelize,parfumi saj me dehte njelloj si para shume vitesh.
E shtangur ajo ,i shtangur une,hapat tone ngrin ne kohen e kujtimeve. Mu duken vite mendime ato sekonda ,deri kur me ne fund goja ime e mpire nxorri ne forme habitore.-Ej,Elena,je vertete ti!? Oh dhurata e ketyre festave,s`ke ndryshuar fare.
Ajo buzqeshi , duke me pare drejte ne sy,hapat e saj preken kembet e mia,papritmas ngrohtesia e perqafimit te saj u be mburoja e mendafsht e kesaj dite me bore te bardhe.
Endri ,u degjua ne veshin tim zeri i saj i embel,sa gezohem qe te shoh,ja pra ujrat e jetes na ritakuan perseri.
Nuk doja te me leshonte,doja qe ai perqafim te zgjaste pafundesisht dhe deshmitar te ishin floket e bores se bardhe qe binin me nxitim mbi supet tona, sikur s`kishin kohe dhe friksoheshin nga dielli qe mund ti shkrinte ne cdo moment po te dilte, njelloj si une qe me ngjante vetja ne enderr ,ne perqafimin e Elenes, s`doja te zgjohesha me asgje.
Endri,as ti s`ke ndryshuar,vazhdoj dialogu i njemije emocioneve ne shkrirje e siper,me thuaj si luftove keto vite te gjata qe nga koha kur i luftonim bashke?! Me thuaj si ishte udhtimi i stacioneve tua,deri tani? Oh ,Elena,ti e di qe transportet e stacioneve te jetes jane me stine dhe rrebeshe,vere dhe dimer,por mendoj qe shpirti i mbushur mbijeton ne stacionet e jetes,jo si keto floke bore te bardha qe puthin ne te dy , pastaj dielli i shkrin . Njeriu, Elena ime e dashur,mbijeton fale puthjeve te verteta,perqafimeve te verteta dhe ndenjave te verteta,si keto tonat tani.
Elena ne gjithe keto vite ti ishe vertetsia qe me priste ne cdo stacion jete.
Ndjeva frymarrjen e saj tek shpeshtohej ne perqafimin tim dhe zeri saj i mbushur me afshin e nje dashurie qe u ringjall sikur s`kishte kaluar asnje dite qe atehere,e pershperitura e saj ne veshin tim me dritheroj,;-Ah Endri capkeni i shpirtit tim.
Dritat e rrugve u ndezen,ishin dite dhjetori ,njerzit benin cdo gje ,here me deshire e here pa deshire,per te bere veten dhe ambjentin festiv,aq sa nganjehere e gjithe kjo duket lodhese dhe shume jashte spontanitetit qe duhet te kete njeriu,aty kuptova qe ishte muzg dhe ato sikur na sinjalizuan qe bota po ju sheh,ndaj mjafton perqafimi. Ndjeva boren e ftohte sapo Elena u shkeput nga perqafimi im. Buzqeshi embel si gjithnje duke me thene me shikim e saj se sa i kisha munguar.
Ecem disa hapa dhe u gjendem perballe nje kafeje me zbukurime festash,ajo ndaloj duke me pyetur;- Endri je per nje kapuciono te ngrohte? ndjeva qe trupi im u ndez me forte se cdo llamp qe ndriconte rruget,pemet zbukuruese dhe u bera llampa ndricuese e shpirti tim dhe te Elenes.
Shikimet tona u shkembyen thellsisht ne kujtimet universitare,nata ishte e ftohte qe te pinim vetem nje kapucino ne ate lokal te vetmua ne cepin e rruges ne keto dite dhjetori ,Elena sikur me lexoj mendimin dhe me pyeti,Endri ketu afer banon? Po, ju pergjigja me gjysem zeri,sa mire !Do e njoh kete zone me mire me shoqerin tende pergjate ketyre dite festash ,u afrua ngadale duke me futur krahun,shkojme te pim kapucinon ne shtepine tende ,te ndezim zjarrin me dru geshtenje,nga nje gote vere ,le te ndezim dritat e dashurise Endri,dritat e ketyre festave,pasi askend s`takuam ne stacionet tona ,qe mund te merrte dirtat e shpirtit tone ne dorzim.
Le te duhemi Endri,sic vetem ne dime ne keto dite dhjetoriane.
Zemra po me pushonte nga lumturia qe me buronte ne cdo qelize lekure,shkojme dashuria ime,shkojme ne boten tone te dashurise,aty ku vetem une dhe ti ,do te ndricojme deri ne perjetesi.

Në rrugën e jetës, shpesh herë humbim veten duke iu drejtuar miqve të rreme, ndërsa armiqtë na tregojnë prapambetje të fshehura. Përkrahja ndaj një armiku, përherë e sinqertë, shpesh na sjell më shumë forcë se prania e një miku që fsheh fytyrën e tradhëtisë pas mirësis së sforcuar nën maskën e pabesis . Në hijen e armikut shpesh gjejmë një dritë të ndritshme, duke humbur frikën e zhgenjimit që vjen nga pritjet e padrejta te miqtë.E të mendosh që nga armiqtë presim çdo gjë që se presim nga miqtë dhe anasjelltas ,e kështu jeta na surprizon me të papritura dhe leksione .

,,,,shpesh me ndodh nen tingujt e nje kenge,tek hapat ndryshoj neper rrugicat e Athines,te rilind ne nje re te bardhe qe duket ne qiellin blu,apo te udhtoj ne jeten e nje gjethje qe puth token, te adhuroj trupin e nje ulliri mijera vjecar qe qendron stoik dhe jeshil ne cepin e rruges qe te con drejte Akropolit,qendron stoik dhe madheshtor, ne cdo stine duke degjuar gjurmet e udhetarve afer ti ne cdo dite, vite, e ne vite qe behen dhekades dhe shekuj.... pastaj mendoj qe dhe dashuria eshte nje dicka e perafert,si pjalm i keti ulliri qe kalon brez ne brez,duke degjuar gjurme ne gjurme te gjithe njerzit qe kalojne ketu,duke u bere deshimtare i mijera persheperimash ,fanatik i fsheht , i mbushur me rrefime shpirtrash ne nete vere nga te dashuruarit e zjarrte. )
Po,dashuria eshte dicka e tille,i ngjan nje ulliri,e paqte dhe e perjetshme.....

Sot jam me veten per veten te shijoj kujtimet

Në qoftë se një ditë do të mbyllim sytë, kujtimet do të mbeten si pllajëza e vetme në bregun e jetës sonë. Kujtimet janë si hiri i rëndë që shkon në thellësi të zemrës sonë dhe e mbush atë me emocione të forta, nga gëzimi më i madh deri te dhimbja më e thellë. Njerëzit që takojmë, momentet që ndajmë, dhe emocionet që përjetojmë janë si ngjyrat e një palete artistike që e përshkruajnë rrugën tonë unike të jetës në shumë dimensione paralele.
Dhe,sa herë që kujtimi i një personi ose momenti të ndez një flakë në mendjen tonë, na bën të kuptojmë se jeta nuk është vetëm një rrugë drejtuar drejt të ardhmes, por një koleksion i pafund i momenteve të kaluara dhe emocioneve të përjetuara. Kujtimet, si shkronjat e një letre të vjetër, na kujtojnë se si është përjetuar, dashuruar dhe vuajtur çdo moment që ka kaluar, dhe na mbanë të lidhur me thelbin e jetës sonë duke na ulur me këmbë në tokë.
Gjithsesi, le të përqafojmë çdo kujtim, të mirë apo të keq, si një pjesë të pashuar të kujtimeve tonë dhe të ndërtojmë historinë tonë nëpërmjet tyre. Ato janë trashëgimtarët e pazëvendësueshëm të jetës sonë dhe pasuria më e çmuar që mund të mbajmë përgjithmonë .

Bebw said:

Në qoftë se një ditë do të mbyllim sytë, kujtimet do të mbeten si pllajëza e vetme në bregun e jetës sonë. Kuntimet janë si hiri i rëndë që shkon në thellësi të zemrës sonë dhe e mbush atë me emocione të forta, nga gëzimi më i madh deri te dhimbja më e thellë. Njerëzit që takojmë, momentet që ndajmë, dhe emocionet që përjetojmë janë si ngjyrat e një palete artistike që e përshkruajnë rrugën tonë unike të jetës në shumë dimensiome paralele.
Dhe,sa herë që kujtimi i një personi ose momenti të ndez një flakë në mendjen tonë, na bën të kuptojmë se jeta nuk është vetëm një rrugë drejtuar drejt të ardhmes, por një koleksion i pafund i momenteve të kaluara dhe emocioneve të përjetuara. Kujtimet, si shkronjat e një letre të vjetër, na kujtojnë se si është përjetuar, dashuruar dhe vuajtur çdo moment që ka kaluar, dhe na mbanë të lidhur me thelbin e jetës sonë duke na ulur me këmbë në tokë.
Gjithsesi, le të përqafojmë çdo kujtim, të mirë apo të keq, si një pjesë të pashuar të kujtimeve tonë dhe të ndërtojmë historinë tonë nëpërmjet tyre. Ato janë trashëgimtarët e pazëvendësueshëm të jetës sonë dhe pasuria më e çmuar që mund të mbajmë përgjithmonë .

Shiko fotografinë 2214189

Click to expand...

Ju lutem shume ...respektoni te drejten e autorit

Punk1 said:

Ju lutem shume ...respektoni te drejten e autorit

Click to expand...

Paskam bërë gabime drejtshkrimore


Ps: më hëngsh hundën

Bebw said:

Paskam bërë gabime drejtshkrimore


Ps: më hëngsh hundën

Click to expand...

Si je me virozat e stines ?

Punk1 said:

Si je me virozat e stines ?

Click to expand...

O po dhe me viroza hunda ime është speciale vetëm grykët më bëhen

Bebw said:

O po dhe me viroza hunda ime është speciale vetëm grykët më bëhen

Click to expand...

Ytttt ..

Punk1 said:

Ytttt ..

Click to expand...

Imi

Kesaj teme nuk po i ndez qiri ...se paska lidhje me veten !
Une me veten nuk kam konflikte te ashpra , po ka edhe momente qe zgjohem keq dhe kam thyer 29 pasqyra ne momente kontradiktash me veten !
Nuk jam perpjekur te perllogaris vitet e tersit , se une zakonisht jam shume optimist ...kam gjetur edhe nje tip qe i i qaj hallet dhe mi ben pasqyrat lire ! Eshte njeri te Siri Kodra , po s po i mbush dot mendjen te futet ne forum , qe te mi beje pasqyrat pa lek !

Bebw said:

Imi

Click to expand...

Kush ?

Punk1 said:

Kush ?

Click to expand...

A the yttt