LeVoyageur
RDM 33 NSOE
Opinion nga Mentor Kikia
Unë nuk e di se si do të ishte Shqipëria, nëse pas Luftës së Dytë, nuk do të kishte rënë nën regjimin komunist, por do të qeverisej nga formacione politike të mbështetura nga bajraktarët në Veri dhe bejlerët në Shqipërinë e Mesme e në Jug. Nuk është kjo temë diskutimi!
Ajo që më ngacoi ishin këto foto që hasa sot në mediat online, të bëra në vitin 1939 nga një fotograf italian, kur këtë vend e aneksoi Italia. Prapambetje, mjerim, deri në pamundësi përshkrimi, skllavërim.
Gruaja nuk ishte veçse një vegël pune dhe organizëm riprodhimi.
Këtyre, shtoi edhe burkën në kokë, për ti vënë kapak të gjitha mekanizmave të dhunimit të lirisë dhe të drejtave të njeriut.
Unë nuk kam asnjë nostalgji për regjimin komunist. Por dua të pranoj, se liritë dhe të drejtat civile të grave u arriten në këtë vend përpara se në SHBA. Mbi të gjitha, gratë u çliruan nga kjo perde e zezë, për të cilën vazhdoj të mendoj se është një “mekanizëm” shtypës e dhunues( E di që ka shumë prej jush që do të revoltoheni tani, duke thënë se gratë sot e mbajnë atë më deshirë, sepse besojnë, ndaj nuk është dhunë).
Komunistët, ashtu siç përdorën çdo mekanziëm për të transformuar njeriun sipas standardit ruso-kinez, i përdorën ato edhe për të çliruar edhe gruan. Filmat e realizmit socialist me gra traktoriste, gra mësuese e agronome, ishin mjete që shënuan një revolucion në këtë drejtim. Komunizmi e përmbylli këtë “revolucion” me një inkuizicion fetar të pashoq në historinë moderne. Me gjithë këtë kosto, ne trashëguam një shoqëri goxha të emancipuar, po të krahasosh se ku ishim e ku mund të ishim, në rrethana të tjera historike.
Por sot, përtej lirisë së besimit fetar, përtej të drejtës për të shkuar në kisha e xhami, ku jemi shembullorë në respektimin e njëri-tjetrit, kjo burkë ndan qytetërimet. Dhe nëse dikush po bëhet gati të thotë se gra me burka ka edhe në Romë e Paris, mos u nxitoni: Ata janë arabë që kanë emigruar në këto vende, ndërsa në jemi shqiptarë, dhe i përkasim një tjetër qytetërimi.
/NOA.al
Unë nuk e di se si do të ishte Shqipëria, nëse pas Luftës së Dytë, nuk do të kishte rënë nën regjimin komunist, por do të qeverisej nga formacione politike të mbështetura nga bajraktarët në Veri dhe bejlerët në Shqipërinë e Mesme e në Jug. Nuk është kjo temë diskutimi!
Ajo që më ngacoi ishin këto foto që hasa sot në mediat online, të bëra në vitin 1939 nga një fotograf italian, kur këtë vend e aneksoi Italia. Prapambetje, mjerim, deri në pamundësi përshkrimi, skllavërim.
Gruaja nuk ishte veçse një vegël pune dhe organizëm riprodhimi.
Këtyre, shtoi edhe burkën në kokë, për ti vënë kapak të gjitha mekanizmave të dhunimit të lirisë dhe të drejtave të njeriut.
Unë nuk kam asnjë nostalgji për regjimin komunist. Por dua të pranoj, se liritë dhe të drejtat civile të grave u arriten në këtë vend përpara se në SHBA. Mbi të gjitha, gratë u çliruan nga kjo perde e zezë, për të cilën vazhdoj të mendoj se është një “mekanizëm” shtypës e dhunues( E di që ka shumë prej jush që do të revoltoheni tani, duke thënë se gratë sot e mbajnë atë më deshirë, sepse besojnë, ndaj nuk është dhunë).
Komunistët, ashtu siç përdorën çdo mekanziëm për të transformuar njeriun sipas standardit ruso-kinez, i përdorën ato edhe për të çliruar edhe gruan. Filmat e realizmit socialist me gra traktoriste, gra mësuese e agronome, ishin mjete që shënuan një revolucion në këtë drejtim. Komunizmi e përmbylli këtë “revolucion” me një inkuizicion fetar të pashoq në historinë moderne. Me gjithë këtë kosto, ne trashëguam një shoqëri goxha të emancipuar, po të krahasosh se ku ishim e ku mund të ishim, në rrethana të tjera historike.
Por sot, përtej lirisë së besimit fetar, përtej të drejtës për të shkuar në kisha e xhami, ku jemi shembullorë në respektimin e njëri-tjetrit, kjo burkë ndan qytetërimet. Dhe nëse dikush po bëhet gati të thotë se gra me burka ka edhe në Romë e Paris, mos u nxitoni: Ata janë arabë që kanë emigruar në këto vende, ndërsa në jemi shqiptarë, dhe i përkasim një tjetër qytetërimi.
/NOA.al
