Zoti përshkruhet si i përkryer, qenie mbinjerëzore dhe mbinatyrore. Njerëzit religjiozë besojnë se ai e krijoi gjithësinë. Në disa religjione Zoti t i jepen cilësi njerëzore, kurse të tjerat se është nënçmuese dhe e pamundur të imagjinohet Zoti në formë fi zike. Disa mendojnë se Zoti është diçka e bukur, kurse të tjerët se Zoti është diçka më tepër se të kuptuarit e njeriut për të mirën. Midis njerëzve ekziston mendim dhe bindje e ndryshme në lidhje me pyetjen vallë ekziston Zoti ?
Sipas përgjigjeve dallohen dy pikëpamje të ndryshme. Një pikëpamje është ajo në të cilën nuk besohet në ekzisti min e Zoti t. Ajo quhet ateizëm. Vjen prej fjalëve të vjetra greke theos – Zot dhe a- negacion (jo) që në përkthim do të ishte mosekzistimi i Zotit. Ata të cilët besojnë në ekzistimin e Zotit quhen teistë.
Teizim- besim në Zot ose Perëndi;
Ateizëm – mosbesim në Zot, (Për të cilin religjioni është rregull e sjelljes)
Politeizëm Besimi në më shumë Zotëra quhet Politeizëm.
Vetë koncepti vjen nga fj ala poli që dmth. shumë dhe teo- Zot. Që do të përkthehej si më shumë Zotëra. Politeizmi është karakteristi ke për religjionet e vjetra pagane. Të cilat janë më shumë rituale dhe ceremoniale. Këto religjione Teizim- besim në Zot ose Perëndi; Ateizëm – mosbesim në Zot, (Për të cilin religjioni është rregull e sjelljes). kanë ekzistuar në Greqinë Anti ke,Romë, Egjipt etj. Në disa religjione politeiste zotërat paraqitën me formë njeriu sikur në mitologjinë Helene, mitologjia Romake, kurse në disa religjione janë paraqitur në formë të kafshës. Ata kanë Zot të veçantë për punë të veçantë në jetë. Athina – perëndeshë e drejtësisë, Demetra – Perëndeshë e pranverës, Afrodita – Perëndesha e bukurisë, Had – Perëndi e nëntokës etj. Këto janë disa nga shembujt nga kultura e grekëve anti kë. Te Sllavët e vjetër u paraqitën një mori perëndish dhe fi gurash perëndish, të mirë dhe të këqinj. Midis tyre ishte edhe zoti Perun, rrufetar, sundimtar i qiellit, i cili e lëshonte shiun që ta bëjë tokën pjellore. Veles – është Zoti sllav i tokës, ujërave dhe botës nëntokësore. Imagjinohej si gjarpër i madh me brirë dhe mjekër të gjatë. Gjithashtu, edhe Egjipti anët e vjetër ishin politeistë, kurse Zoti suprem i tyre ishte Amon – Ra, Zot i diellit. Për religjionet fi llestare politeiste specifike është idhujtaria, që domethënë adhurim ndaj hyjnive të cilëve u ndërtonin tempuj, skulptura dhe i adhuronin si hyjni ndaj objekteve.
Monoteizëm Religjione monoteiste janë ato religjione të cilat besojnë në një të vetmin Zot. Fjala monoteizëm ka prejardhjen prej dy fj alëve, mono=një, dhe teo-zot, që do përkthehej si njëhyjnore. Besojnë se krijues i botës dhe njeriut është një Zot. Këto religjione janë judaizmi, krishterimi dhe islamizmi. Dallimet më të rëndësishme ndërmjet religjioneve politeiste dhe monoteiste është morali Besim në idhujtari, gjegjësisht adhurimi i idileve në monoteizëm refuzohet.
Të zbulojmë kur dhe ku u krijua religjioni... Në lashtësi njerëzit besojnë në qenie dhe dukuri mbinatyrore. Besimi në qeniet dhe dukuritë mbinatyrore datojnë qysh nga periudha parahistorike, respektivisht prej vet paraqitjes së njeriut. Në fillim njeriu ishte gjuetar. Ai besonte në ekzistimin e forcave mbinatyrore të cilat i ndihmonin në gjueti . Këtë shumë mirë e tregojnë vizatimet, të cilat gjinden në muret e shpellave, në të cilat janë paraqitur kafshë dhe skena të gjuetisë. Rreth vizatimeve të tilla me skena për gjueti , njerëzit luanin dhe këndonin, duke imituar gjuetinë.
Pa dallim të fesë të gjithë jemi të njëjtë Ekzistojnë popuj të ndryshëm me shumë zakone të tyre, përkatësi fetare dhe gjuhë të ndryshme në të cilin flasim. Bota është lule shumëngjyrëshe në të cilën çdo fletë paraqet një kulturë në botë. Në te jetojnë njerëz të ndryshëm, që jetojnë në shtete të ndryshme, por dhe në të njëjtin shtet jetojnë nacionalite të ndryshme dhe njerëz me besim të ndryshëm, të cilët midis tyre shoqëroren dhe mirëkuptohen.
Sipas përgjigjeve dallohen dy pikëpamje të ndryshme. Një pikëpamje është ajo në të cilën nuk besohet në ekzisti min e Zoti t. Ajo quhet ateizëm. Vjen prej fjalëve të vjetra greke theos – Zot dhe a- negacion (jo) që në përkthim do të ishte mosekzistimi i Zotit. Ata të cilët besojnë në ekzistimin e Zotit quhen teistë.
Teizim- besim në Zot ose Perëndi;
Ateizëm – mosbesim në Zot, (Për të cilin religjioni është rregull e sjelljes)
Politeizëm Besimi në më shumë Zotëra quhet Politeizëm.
Vetë koncepti vjen nga fj ala poli që dmth. shumë dhe teo- Zot. Që do të përkthehej si më shumë Zotëra. Politeizmi është karakteristi ke për religjionet e vjetra pagane. Të cilat janë më shumë rituale dhe ceremoniale. Këto religjione Teizim- besim në Zot ose Perëndi; Ateizëm – mosbesim në Zot, (Për të cilin religjioni është rregull e sjelljes). kanë ekzistuar në Greqinë Anti ke,Romë, Egjipt etj. Në disa religjione politeiste zotërat paraqitën me formë njeriu sikur në mitologjinë Helene, mitologjia Romake, kurse në disa religjione janë paraqitur në formë të kafshës. Ata kanë Zot të veçantë për punë të veçantë në jetë. Athina – perëndeshë e drejtësisë, Demetra – Perëndeshë e pranverës, Afrodita – Perëndesha e bukurisë, Had – Perëndi e nëntokës etj. Këto janë disa nga shembujt nga kultura e grekëve anti kë. Te Sllavët e vjetër u paraqitën një mori perëndish dhe fi gurash perëndish, të mirë dhe të këqinj. Midis tyre ishte edhe zoti Perun, rrufetar, sundimtar i qiellit, i cili e lëshonte shiun që ta bëjë tokën pjellore. Veles – është Zoti sllav i tokës, ujërave dhe botës nëntokësore. Imagjinohej si gjarpër i madh me brirë dhe mjekër të gjatë. Gjithashtu, edhe Egjipti anët e vjetër ishin politeistë, kurse Zoti suprem i tyre ishte Amon – Ra, Zot i diellit. Për religjionet fi llestare politeiste specifike është idhujtaria, që domethënë adhurim ndaj hyjnive të cilëve u ndërtonin tempuj, skulptura dhe i adhuronin si hyjni ndaj objekteve.
Monoteizëm Religjione monoteiste janë ato religjione të cilat besojnë në një të vetmin Zot. Fjala monoteizëm ka prejardhjen prej dy fj alëve, mono=një, dhe teo-zot, që do përkthehej si njëhyjnore. Besojnë se krijues i botës dhe njeriut është një Zot. Këto religjione janë judaizmi, krishterimi dhe islamizmi. Dallimet më të rëndësishme ndërmjet religjioneve politeiste dhe monoteiste është morali Besim në idhujtari, gjegjësisht adhurimi i idileve në monoteizëm refuzohet.
Të zbulojmë kur dhe ku u krijua religjioni... Në lashtësi njerëzit besojnë në qenie dhe dukuri mbinatyrore. Besimi në qeniet dhe dukuritë mbinatyrore datojnë qysh nga periudha parahistorike, respektivisht prej vet paraqitjes së njeriut. Në fillim njeriu ishte gjuetar. Ai besonte në ekzistimin e forcave mbinatyrore të cilat i ndihmonin në gjueti . Këtë shumë mirë e tregojnë vizatimet, të cilat gjinden në muret e shpellave, në të cilat janë paraqitur kafshë dhe skena të gjuetisë. Rreth vizatimeve të tilla me skena për gjueti , njerëzit luanin dhe këndonin, duke imituar gjuetinë.
Pa dallim të fesë të gjithë jemi të njëjtë Ekzistojnë popuj të ndryshëm me shumë zakone të tyre, përkatësi fetare dhe gjuhë të ndryshme në të cilin flasim. Bota është lule shumëngjyrëshe në të cilën çdo fletë paraqet një kulturë në botë. Në te jetojnë njerëz të ndryshëm, që jetojnë në shtete të ndryshme, por dhe në të njëjtin shtet jetojnë nacionalite të ndryshme dhe njerëz me besim të ndryshëm, të cilët midis tyre shoqëroren dhe mirëkuptohen.
Ata jane te perzgjedhurit e Zotit. Krejt krejt vec Zoti i manget si mendja e tyre smund te jete, sa krijesa i ka kriju Zoti dhe ti beje privilegje ne baze te races, gjinise apo ngjyres vete krijesave te tij, dhe shumices 99% te jene aut, kete gje vetem Jahudinjte apo hebrenjete e besojne!
