Krimineli – Gibran Khalil Gibran
Në cep të rrugës, një i ri ishte ulur dhe lypte… Dukej djalosh i fuqishëm, por i ligsht fizikisht, për shkak të urisë.
Qëndronte anash rrugës, me dorën të shtrirë drejt kalimtarëve, duke iu përgjëruar për ndihmë bamirësve të mundshëm. Herë pas here, recitonte lutje që përshkruanin zemrën e tij të thyer dhe vajtonin dhimbjen e urisë.
Nata e gjeti me buzë të thara nga etja dhe duarbosh, njëlloj si barku. U ngrit në këmbë dhe doli jashtë qytetit, ku u ul mes pemësh dhe qau me dënesë. Mandej, ngriti sytë e përlotur nga qielli dhe me urinë që i gërryente zorrët tha:
O Zot! Vajta tek të pasurit dhe kërkova punë, por më dëbuan për shkak të rrobave të mia plot arrna...
Trokita portën e shkollës, por më refuzuan se isha duarbosh.
Kërkova të punoj si çirak, kundrejt ushqimit ditor, por s’më pranuan, se isha ogurzi.
Së fundmi, provova të lyp. Robt e Tu o Zot, më shihnin dhe thoshin:”Ky është djalosh i ri, plot energji dhe nuk e meriton të ndihmohet, kjo do ia shtojë dembelizmin.”
O Zot, nëna më lindi më vullnetin Tënd dhe unë ekzistoj falë shpirtit që më dhe Ti. Përse më privojnë njerëzit nga kafshata e ditës, ndërkohë që unë ua kërkoj për hatrin Tënd?!”
Në atë çast, fytyra e djaloshit të kapluar nga dëshpërimi ndryshoi. Ai brofi në këmbë me dy sy që i shkëlqenin si dy meteor të përflakur. Mandej, këputi një degë të thatë dhe duke e drejtuar nga qyteti piskau fort:
“Kërkova të jetoj me djersën e ballit, por nuk e sigurova dot. Tani do ta siguroj falë llërëve të mia. Kërkova një kafshatë bukë në emër të dashurisë njerëzore, por s’më dëgjoi kush. Tani do ta siguroj në emër të së ligës, madje do vë dhe pasuri falë saj.”
Kaluan ditë dhe djaloshi preu shumë koka për mirëqenien e vet. Ai hiqte qafe këdo që i kundërvihej lakmisë së tij. Pasuria iu shtua, paralelisht me tiraninë, ndërkohë që fitoi simpatinë e plaçkitësve të tjerë, kurse qeveritarëve u kallte datën.
Kështu, një djalosh i mjerë u shndërrua në një shpirtkazëm dhe kriminel, falë mungesës së empatisë ndaj tij; Nga një paqësor, ai u shndërrua në gjakderdhës të pamëshirshëm, falë egërsisë së treguar me të.
Perktheu: Elmaz Fida
Në cep të rrugës, një i ri ishte ulur dhe lypte… Dukej djalosh i fuqishëm, por i ligsht fizikisht, për shkak të urisë.
Qëndronte anash rrugës, me dorën të shtrirë drejt kalimtarëve, duke iu përgjëruar për ndihmë bamirësve të mundshëm. Herë pas here, recitonte lutje që përshkruanin zemrën e tij të thyer dhe vajtonin dhimbjen e urisë.
Nata e gjeti me buzë të thara nga etja dhe duarbosh, njëlloj si barku. U ngrit në këmbë dhe doli jashtë qytetit, ku u ul mes pemësh dhe qau me dënesë. Mandej, ngriti sytë e përlotur nga qielli dhe me urinë që i gërryente zorrët tha:
O Zot! Vajta tek të pasurit dhe kërkova punë, por më dëbuan për shkak të rrobave të mia plot arrna...
Trokita portën e shkollës, por më refuzuan se isha duarbosh.
Kërkova të punoj si çirak, kundrejt ushqimit ditor, por s’më pranuan, se isha ogurzi.
Së fundmi, provova të lyp. Robt e Tu o Zot, më shihnin dhe thoshin:”Ky është djalosh i ri, plot energji dhe nuk e meriton të ndihmohet, kjo do ia shtojë dembelizmin.”
O Zot, nëna më lindi më vullnetin Tënd dhe unë ekzistoj falë shpirtit që më dhe Ti. Përse më privojnë njerëzit nga kafshata e ditës, ndërkohë që unë ua kërkoj për hatrin Tënd?!”
Në atë çast, fytyra e djaloshit të kapluar nga dëshpërimi ndryshoi. Ai brofi në këmbë me dy sy që i shkëlqenin si dy meteor të përflakur. Mandej, këputi një degë të thatë dhe duke e drejtuar nga qyteti piskau fort:
“Kërkova të jetoj me djersën e ballit, por nuk e sigurova dot. Tani do ta siguroj falë llërëve të mia. Kërkova një kafshatë bukë në emër të dashurisë njerëzore, por s’më dëgjoi kush. Tani do ta siguroj në emër të së ligës, madje do vë dhe pasuri falë saj.”
Kaluan ditë dhe djaloshi preu shumë koka për mirëqenien e vet. Ai hiqte qafe këdo që i kundërvihej lakmisë së tij. Pasuria iu shtua, paralelisht me tiraninë, ndërkohë që fitoi simpatinë e plaçkitësve të tjerë, kurse qeveritarëve u kallte datën.
Kështu, një djalosh i mjerë u shndërrua në një shpirtkazëm dhe kriminel, falë mungesës së empatisë ndaj tij; Nga një paqësor, ai u shndërrua në gjakderdhës të pamëshirshëm, falë egërsisë së treguar me të.
Perktheu: Elmaz Fida
Ciao 
