Pershendetje te nderuarit e mi!
Ja ku jemi perseri sebashku me konkursin e rradhes per muajin Qershor!
Tema e muajit ishte;
~Qershor - Bashkë me fëmijët shpirtin endim
Dhe teme e lire!
Me poshte po ju paraqesim rrjeshtat modest te krijuesve te forumit tone!
1-Hanë!
Nuk e kisha menduar kurre se hëna qe ndricon cdo nate ne qiell , do te merrte aq shume kuptim, pasi ti te mbaje mbi shpatulla kete thesar.
Si ta dija une; qe me lindjen e nje hëne, do te rilindte dhe gezimi, deshira, rrugetimi dhe kuptimi i ri i jetes?
Ti perkedhelesh, vallezon neper melodi e kore endrrash, luan neper hapesira pafajesije, ndersa fasha drite shfaqen m'u perballe syve te mi.
Ti buzeqesh dhe ujvare ndjenjash pushtojne zemren time.
Ti vrapon drejt meje per nje perqafim,
dhe e gjithe lodhja e trishtimi rreshqasin neper trup. Arratisen duke humbur gjurme.
Hane!
Ti lotin e kthen ne kenge,
qeshja jote me gjallon,
perqafimi yt sikur te ishte diell qe shpirtin me ngroh.
Hana ime!
Ti je fryme, lot, qeshje, jete,
anije dashurie ne nje oqean te pafundte.
2-Çërçafet e bardhë në mëndjen time
Një zgjim i brishtë
Një mëngjes të bardhë
Të bardhë si çërçafët që mbështillnin ato shtretër te boshatisur të braktisur
Pasiguri për atë vogëlushe te brishtë të trembur te pa mbrojtur
Mbaroj klasen e dyte dhe e vetmja siguri per te ishte kjo, atë verë nuk dinte nuk dinte si do shkonte
Shtrëgonte në krahët e saj kukullën me folkët te mendafshtë ngjyrë ari
Një zgjim i bardhë si bora ndryshoj jetën e saj plotësisht
La mbrapa çdo kujtim femijërie dhe ndjenje të bukur.
Pyetje të shumta pa asnjë pergjigje
Asnjë lot, asnjë deshirë
Habi, frikë, pa siguri pa asnje mbrojtje
Donte të njëjtin perqafim qe i jepte kukullës me flokë te mendafshtë.
Imazh i mbetur në mëndjen e saj në vitet në vazhdim.
Kujtimi i nje shtëpie ku nuk u kthye më kurrë, mbeti aty dhe femijëria e saj e brishtë dhe plot ëndrra.
U rrit, u rrit shpejt, per te mos lejuar më kurrë njeri te ndryshoj fatin e saj
U rrit pa shum ëndrra por me shum forcë!
3-Ora dymbëdhjetë e mesnatës
Kur akrepat të puthen
në mesnatën e ftohtë,
në terrin e zi, të mbuluar,
me pelerinën pa ngjyrë,
në qiellin pa hënë,
pa dritë, pa yjesi
Në çdo skutë,
kur të mbretërojë heshtja,
zemra fërgëllon,
ajo s’gjen qetësi
Malli trazohet
nga kujtimet-pikturë
gjumi ikën, largohet,
e unë mbesë si një kukudh i natës
Ku, mendja më fiksohet,
tek një engjëll që s’harrohet,
tek e ëmbla me nishan
me fytyrën dritë-sihënë,
dhe me ato sy, që me shkëlqimin e tyre,
depërtojnë në shpirt
Në ato pak fragmente
që jo, kurrë, nuk harrohen
e kujton buzëqeshjen magjepsëse
me çka; malli sa vjen dhe shtohet
Dëlirësia e fjalëve të saj
zjarrit mallëngjyes i jep vetëm hov
për ta ndez një dashuri
që, kurrë s'do të harrohet
Një dashuri të pamundur
të ndaluar, që kurrë s'kurorizohet
4-Pjalm dashurie.
Pjalmet e dashurise tende ne trupin tim vallezojne,prekjet e tua pafrumin e luleve te majit kujtojne , shkrire ne pjalme dashurish nudesia ime per ty....ne mengjeset e shpirtit ne bejme dashuri.
Zeri yt i embli ne univers me udhtone , ne qetesine e henes cocafet tane shtroj, dielli lind i ngrohte , plote ndricim,kemisha jote e bardhe mbeshtjell trupin tim,bardhesia e saj eshte si nje pakezim, mbi hapa dashurie deri ne pambarim,kafet e jetes shijojme me qetesi,dallget e detit na bejme shoqeri.
Zgjohemi dhe flejme ne lugina te lulzuara per mua dhe ty,ne nje piktur te lashte lexojme fjalen tone te perjetshme,dashuri.
Dielli puth buzet e malit te larte plote hijeshi, une buzet e tua plote dashuri,i dashuri i im ti.
Mes dallgesh te kesaj jete ,kompozojme notat tona ne qetesi,neper vragje te kuqe thene nga une dhe ti,mbushim librin tone te jetes, ne kete bote plote `xhurullti`.
Keto ishin krijimet tona per ju.
Konkursi do qendroje i hapur rreth dy jave!
Lexim te kendshem ju uroj!
Ja ku jemi perseri sebashku me konkursin e rradhes per muajin Qershor!
Tema e muajit ishte;
~Qershor - Bashkë me fëmijët shpirtin endim
Dhe teme e lire!
Me poshte po ju paraqesim rrjeshtat modest te krijuesve te forumit tone!
1-Hanë!
Nuk e kisha menduar kurre se hëna qe ndricon cdo nate ne qiell , do te merrte aq shume kuptim, pasi ti te mbaje mbi shpatulla kete thesar.
Si ta dija une; qe me lindjen e nje hëne, do te rilindte dhe gezimi, deshira, rrugetimi dhe kuptimi i ri i jetes?
Ti perkedhelesh, vallezon neper melodi e kore endrrash, luan neper hapesira pafajesije, ndersa fasha drite shfaqen m'u perballe syve te mi.
Ti buzeqesh dhe ujvare ndjenjash pushtojne zemren time.
Ti vrapon drejt meje per nje perqafim,
dhe e gjithe lodhja e trishtimi rreshqasin neper trup. Arratisen duke humbur gjurme.
Hane!
Ti lotin e kthen ne kenge,
qeshja jote me gjallon,
perqafimi yt sikur te ishte diell qe shpirtin me ngroh.
Hana ime!
Ti je fryme, lot, qeshje, jete,
anije dashurie ne nje oqean te pafundte.
2-Çërçafet e bardhë në mëndjen time
Një zgjim i brishtë
Një mëngjes të bardhë
Të bardhë si çërçafët që mbështillnin ato shtretër te boshatisur të braktisur
Pasiguri për atë vogëlushe te brishtë të trembur te pa mbrojtur
Mbaroj klasen e dyte dhe e vetmja siguri per te ishte kjo, atë verë nuk dinte nuk dinte si do shkonte
Shtrëgonte në krahët e saj kukullën me folkët te mendafshtë ngjyrë ari
Një zgjim i bardhë si bora ndryshoj jetën e saj plotësisht
La mbrapa çdo kujtim femijërie dhe ndjenje të bukur.
Pyetje të shumta pa asnjë pergjigje
Asnjë lot, asnjë deshirë
Habi, frikë, pa siguri pa asnje mbrojtje
Donte të njëjtin perqafim qe i jepte kukullës me flokë te mendafshtë.
Imazh i mbetur në mëndjen e saj në vitet në vazhdim.
Kujtimi i nje shtëpie ku nuk u kthye më kurrë, mbeti aty dhe femijëria e saj e brishtë dhe plot ëndrra.
U rrit, u rrit shpejt, per te mos lejuar më kurrë njeri te ndryshoj fatin e saj
U rrit pa shum ëndrra por me shum forcë!
3-Ora dymbëdhjetë e mesnatës
Kur akrepat të puthen
në mesnatën e ftohtë,
në terrin e zi, të mbuluar,
me pelerinën pa ngjyrë,
në qiellin pa hënë,
pa dritë, pa yjesi
Në çdo skutë,
kur të mbretërojë heshtja,
zemra fërgëllon,
ajo s’gjen qetësi
Malli trazohet
nga kujtimet-pikturë
gjumi ikën, largohet,
e unë mbesë si një kukudh i natës
Ku, mendja më fiksohet,
tek një engjëll që s’harrohet,
tek e ëmbla me nishan
me fytyrën dritë-sihënë,
dhe me ato sy, që me shkëlqimin e tyre,
depërtojnë në shpirt
Në ato pak fragmente
që jo, kurrë, nuk harrohen
e kujton buzëqeshjen magjepsëse
me çka; malli sa vjen dhe shtohet
Dëlirësia e fjalëve të saj
zjarrit mallëngjyes i jep vetëm hov
për ta ndez një dashuri
që, kurrë s'do të harrohet
Një dashuri të pamundur
të ndaluar, që kurrë s'kurorizohet
4-Pjalm dashurie.
Pjalmet e dashurise tende ne trupin tim vallezojne,prekjet e tua pafrumin e luleve te majit kujtojne , shkrire ne pjalme dashurish nudesia ime per ty....ne mengjeset e shpirtit ne bejme dashuri.
Zeri yt i embli ne univers me udhtone , ne qetesine e henes cocafet tane shtroj, dielli lind i ngrohte , plote ndricim,kemisha jote e bardhe mbeshtjell trupin tim,bardhesia e saj eshte si nje pakezim, mbi hapa dashurie deri ne pambarim,kafet e jetes shijojme me qetesi,dallget e detit na bejme shoqeri.
Zgjohemi dhe flejme ne lugina te lulzuara per mua dhe ty,ne nje piktur te lashte lexojme fjalen tone te perjetshme,dashuri.
Dielli puth buzet e malit te larte plote hijeshi, une buzet e tua plote dashuri,i dashuri i im ti.
Mes dallgesh te kesaj jete ,kompozojme notat tona ne qetesi,neper vragje te kuqe thene nga une dhe ti,mbushim librin tone te jetes, ne kete bote plote `xhurullti`.
Keto ishin krijimet tona per ju.
Konkursi do qendroje i hapur rreth dy jave!
Lexim te kendshem ju uroj!
medemek rremuje
,por prezenca jote vertete eshte e bukur absolute.