Pershendetje te nderuarit e mi!
Ja ku jemi perseri sebashku me konkursin e fundit per kete vit.
1-Gjurme mendimesh.
E nëse do më duhej të nisja të flisja për të ,do e nisja me fjalin që i përshtatej aso kohe "gonxhe trëndafili e bardhë si bora" tejet e pafajshme ......dhe kështu vazhdojmë të shkruajmë vazhdimin e copëzës .
Dikur një vajzë e vogël e puthte qiellin me shikim dhe i buzëqeshte diellit plot rrezatim.
E adhuronte pafundësin e kaltër ,ashtu donte të ishte e lirë, kishte të nevojshme ngrohtësin e diellit,kishte nevoj për dashurin.
Plot me endrra e përfytyronte botën,të veshur me ngjyra të ngrohta
Tepër e dashur ,e brishtë,shumë ëndrrimtare do thoja.
Ajo e meritonte gjithë botën ,por bota atë jo.Pafajsia e saj ,atje jashtë në atë botën reale do të coptohej,pastërtin e shpirtit që posedonte do ja ndotnin ,buzëqeshjen që ajo mbarte do ja hiqnin,brishtësin do ja zhvishnin , dashurin do ja shkelnin ,ashtu si diçka të pavlerë.
Ajo nuk e njihte dhimbjen dhe pse shpesh e kishte ndeshur,ajo nuk dinte asgjë për zhgënjimin dhe pse të gjithë shpinën pas i kishin kthyer..
Ajo nuk i shihte ato ,i shmangte .Ashtu vetëm ,e pikturonte botën e saj me ngjyrat që donte .Nuk donte ta pranonte realitetin,atë botë të egër nuk donte ta shihte,e dinte që sa ajo ti hidhte shikimin do e përvetsonte,do e tjetërsonte,do e përshtaste duke ja zbehur të gjitha ngjyrat që ajo ja kishte dhën.
Nuk donte të ishte normale si gjithë të tjerët ,le ta thërrisnin "e çuditshme" ,apo "e çmendur" .Fundja të gjithë jan përshtatur me atë realitet të egër dhe e kan humbur dashurin, kan humbur ndjeshmërin ,edhe pse e posedojnë mirësin thell brenda vetes ata i jan nënështruar asaj bote sa që e kan për dobsi të shfaqin emocionet e ngrohta dhe duan të duken dominues me atë ftohtësin e akullt .
Megjithse e distancuar ajo e dinte se diku ishte dikush që do e pranonte të rrinte pranë saj në botën e saj duke e pikturuar të dy ,dhe duke i shtuar ngjyra të reja që ajo si kishte provuar.Shpresonte vetëm që ato ngjyra të mos ngjanin me ngjyrat e zbehta të realitetit ,të cilës ajo i shmangej.
Megjithatë koha do ja tregonte vazhdimin ,ndaj asaj i duhej veç të priste ashtu e zhytur në botën e saj duke mos dashur të ndryshonte,dhe aq më pak për të tjerët .Pse të ndryshonte ajo?!Pse të mos e donin atë ashtu siç ajo ishte?! Pse të sillej si dikush që as ajo vet se njihte?! Nëse të tjerët se pranonin as ajo nuk donte ti pranonte ata.....
2-Lamtumirë i dashur
Un po iki po të lë të qetë
Po të lë kto vargje
Nuk ka nevojë për emër
Ti do e kuptosh vetë
E di qe jan për ty …
Une po iki i dashur
Të paskam dashur shumê pa e kuptuar
Gjithmonë do të kujtoj,
Si njeriun me shpirt te bukur ..
Un po iki i dashur ,
Zërin, më nuk do ma dëgjosh
Nuk do ta pres më rrugën
Nuk do pres më të më duash
Por jam e bindur
do ndjesh mall kur tmë kujtosh .
Sepse të desha shume pa e kuptuar.
Un po iki i dashur , ndjenja ime e bukur
E di ? Qê tani kam shumë mall ,
Nuk të kërkoj më, as në gjurmët e kohës në botën time të bukur
Sado të desha shumê.
Po iki i Dashur .
Aty ….ku ti nuk më gjen mê kurrë .
Nëse nje dite do kujtohesh pêr mua
Unë do jem në ëndrrat e tua
Por jo më në krahët e tu e as në jetën tënde.
Atêhere prekmë me buzët e tua lehtë
Nëse në dy botë paralele , un ktë do e ndjej
Kjo domethën qe pa kuptuar jemi dashuruar me te vërtete.
Lamtumirë i dashur ,
Të premtoj që në gjurmët e kohës
Gjithmone do te jesh.
3-Ngrohtesi nëpër gjurmët e kohës
Sonte ben ftohte. Pak me shume se javen qe iku. Apo ndoshta nuk po me leviz gjaku ne damar? Ka kohe qe as ngjyren e purpurt nuk e shoh nen lekure….
Eh!
Po filloj bredhjet neper kohe. Mbase gjej ndonje gjurme ngrohtesie. Aty ku patkonjte e Bucefalit me rritem godasin kalldremin e copetuar vende vende, duke pritur kaloresin. Edhe kafsha e gjore e shtatlarte, ndjen instinktivisht rrugen perrallore qe do marrin bashke me kaloresin. Do nisen te kerkojne, e kerkojne. Ate te bardhen si bora. Apo ate me floket si nje lum i praruar ne ar. Apo edhe ate me fustanin gri. Rruge e gjate e plot sfida, por e permbushur me romanca perrallore.
Ne te gjitha e shoh veten duke kerkuar ngrohtesi.
Te puthja qe embel me zgjon nga gjumi letargjik.
Te ndjellja e kaloresit me tingujt e zerit flagrant.
Te gjurmet e kepuces se kristalte me kordele mendafshi e fije ari.
Ah sa ngrohtësi perrallore, por jo si ato te rrahura te cmendura te zemres qe shkaktonte ngrohtesia e perqafimit tend, qe vazhdoj e kerkoj, neper gjurmet e kohes ….
4-“Gjithekohesi”*
Ti je ketu,
atje,
Sa ne ajer,
sa ne toke,
Sa ne mendime
Sa ne tik-take
Sa ne rrenqethje….
Ti je kudo
Sa ne nje realitet e sa ne nje enderr.
Diku me shfaqesh si nje siluete tek lagjia ku u rritem,
Tek muri ku u mbeshtetnim per 5 minuta bisede e shpejte e dites.
Hera heres me shfaqesh ne raftin e librave. Kur nisem te marr librin e radhes, pa e kuptuar syte ndalojne tek libri qe na misheron ne.
Njehere m’u kujtove mu ne rreshtin e 5-te, karrigia 9-te e kinemase kur isha para disa ditesh;
filmin e pare ne kinema e kemi pare bashke, buzeqesha…
Here me duket sikur me prek ne sup sa here po pres dikend, dhe shuuume here te tjera ndjej nje perqafim qe me shtrengon e me ngroh shpirterisht.
Ti je kudo, ne hapesire, ne kohe, ne gjithekohesi….
5-Dikur.
Dikur udhtoje neper mengjese endrrash,lulezoje ne cdo lule, ne petalet e tyre gjendej emri yt.
Pjalmet e tyre percoje ne c`do qelize,yjeve ju tregoje se sa malli te digjte kur ai ikte ne netet e gjata ,te errta mes jush.
U rrite neper stinet e jetes,here ne shi , here ne diell.
Tashme rrugve te harreses endesh duke pyetur veten per stacionin e rradhes.
Te ushqyer me harresen, keni harruar zerin njeri-tjetrit.
Pyet veten, nese ndonjehere zeri ishte i vertete mes humnerave te kohes.
Por c`rendesi ka tashme,nje dite tjeter per ty , nje tjeter per ate.
Keshtu u endet si pasagjer ne gjurmet e kohes.
Si turist te panjohur ku kalojne per krah njeri-tjetrit .
Vitet vijne ikin ....jeta shkruan gjurmet e saj.
Jeta mbaron shpejte ,kjo bote eshte e vdekshme.
Ajo qe ngelet eshte aroma e shpirtrave qe vallzojne ne nje univers pa fund.
Dhe koha e pafundme eshte deshmitari i perjetshem i tyre.
Keto ishin krijimet per kete muaj.
Ju falenderoj perzemersisht per dergimet dhe mbeshtetjen tuaj per kete konkurs!
Ja ku jemi perseri sebashku me konkursin e fundit per kete vit.
1-Gjurme mendimesh.
E nëse do më duhej të nisja të flisja për të ,do e nisja me fjalin që i përshtatej aso kohe "gonxhe trëndafili e bardhë si bora" tejet e pafajshme ......dhe kështu vazhdojmë të shkruajmë vazhdimin e copëzës .
Dikur një vajzë e vogël e puthte qiellin me shikim dhe i buzëqeshte diellit plot rrezatim.
E adhuronte pafundësin e kaltër ,ashtu donte të ishte e lirë, kishte të nevojshme ngrohtësin e diellit,kishte nevoj për dashurin.
Plot me endrra e përfytyronte botën,të veshur me ngjyra të ngrohta
Tepër e dashur ,e brishtë,shumë ëndrrimtare do thoja.
Ajo e meritonte gjithë botën ,por bota atë jo.Pafajsia e saj ,atje jashtë në atë botën reale do të coptohej,pastërtin e shpirtit që posedonte do ja ndotnin ,buzëqeshjen që ajo mbarte do ja hiqnin,brishtësin do ja zhvishnin , dashurin do ja shkelnin ,ashtu si diçka të pavlerë.
Ajo nuk e njihte dhimbjen dhe pse shpesh e kishte ndeshur,ajo nuk dinte asgjë për zhgënjimin dhe pse të gjithë shpinën pas i kishin kthyer..
Ajo nuk i shihte ato ,i shmangte .Ashtu vetëm ,e pikturonte botën e saj me ngjyrat që donte .Nuk donte ta pranonte realitetin,atë botë të egër nuk donte ta shihte,e dinte që sa ajo ti hidhte shikimin do e përvetsonte,do e tjetërsonte,do e përshtaste duke ja zbehur të gjitha ngjyrat që ajo ja kishte dhën.
Nuk donte të ishte normale si gjithë të tjerët ,le ta thërrisnin "e çuditshme" ,apo "e çmendur" .Fundja të gjithë jan përshtatur me atë realitet të egër dhe e kan humbur dashurin, kan humbur ndjeshmërin ,edhe pse e posedojnë mirësin thell brenda vetes ata i jan nënështruar asaj bote sa që e kan për dobsi të shfaqin emocionet e ngrohta dhe duan të duken dominues me atë ftohtësin e akullt .
Megjithse e distancuar ajo e dinte se diku ishte dikush që do e pranonte të rrinte pranë saj në botën e saj duke e pikturuar të dy ,dhe duke i shtuar ngjyra të reja që ajo si kishte provuar.Shpresonte vetëm që ato ngjyra të mos ngjanin me ngjyrat e zbehta të realitetit ,të cilës ajo i shmangej.
Megjithatë koha do ja tregonte vazhdimin ,ndaj asaj i duhej veç të priste ashtu e zhytur në botën e saj duke mos dashur të ndryshonte,dhe aq më pak për të tjerët .Pse të ndryshonte ajo?!Pse të mos e donin atë ashtu siç ajo ishte?! Pse të sillej si dikush që as ajo vet se njihte?! Nëse të tjerët se pranonin as ajo nuk donte ti pranonte ata.....
2-Lamtumirë i dashur
Un po iki po të lë të qetë
Po të lë kto vargje
Nuk ka nevojë për emër
Ti do e kuptosh vetë
E di qe jan për ty …
Une po iki i dashur
Të paskam dashur shumê pa e kuptuar
Gjithmonë do të kujtoj,
Si njeriun me shpirt te bukur ..
Un po iki i dashur ,
Zërin, më nuk do ma dëgjosh
Nuk do ta pres më rrugën
Nuk do pres më të më duash
Por jam e bindur
do ndjesh mall kur tmë kujtosh .
Sepse të desha shume pa e kuptuar.
Un po iki i dashur , ndjenja ime e bukur
E di ? Qê tani kam shumë mall ,
Nuk të kërkoj më, as në gjurmët e kohës në botën time të bukur
Sado të desha shumê.
Po iki i Dashur .
Aty ….ku ti nuk më gjen mê kurrë .
Nëse nje dite do kujtohesh pêr mua
Unë do jem në ëndrrat e tua
Por jo më në krahët e tu e as në jetën tënde.
Atêhere prekmë me buzët e tua lehtë
Nëse në dy botë paralele , un ktë do e ndjej
Kjo domethën qe pa kuptuar jemi dashuruar me te vërtete.
Lamtumirë i dashur ,
Të premtoj që në gjurmët e kohës
Gjithmone do te jesh.
3-Ngrohtesi nëpër gjurmët e kohës
Sonte ben ftohte. Pak me shume se javen qe iku. Apo ndoshta nuk po me leviz gjaku ne damar? Ka kohe qe as ngjyren e purpurt nuk e shoh nen lekure….
Eh!
Po filloj bredhjet neper kohe. Mbase gjej ndonje gjurme ngrohtesie. Aty ku patkonjte e Bucefalit me rritem godasin kalldremin e copetuar vende vende, duke pritur kaloresin. Edhe kafsha e gjore e shtatlarte, ndjen instinktivisht rrugen perrallore qe do marrin bashke me kaloresin. Do nisen te kerkojne, e kerkojne. Ate te bardhen si bora. Apo ate me floket si nje lum i praruar ne ar. Apo edhe ate me fustanin gri. Rruge e gjate e plot sfida, por e permbushur me romanca perrallore.
Ne te gjitha e shoh veten duke kerkuar ngrohtesi.
Te puthja qe embel me zgjon nga gjumi letargjik.
Te ndjellja e kaloresit me tingujt e zerit flagrant.
Te gjurmet e kepuces se kristalte me kordele mendafshi e fije ari.
Ah sa ngrohtësi perrallore, por jo si ato te rrahura te cmendura te zemres qe shkaktonte ngrohtesia e perqafimit tend, qe vazhdoj e kerkoj, neper gjurmet e kohes ….
4-“Gjithekohesi”*
Ti je ketu,
atje,
Sa ne ajer,
sa ne toke,
Sa ne mendime
Sa ne tik-take
Sa ne rrenqethje….
Ti je kudo
Sa ne nje realitet e sa ne nje enderr.
Diku me shfaqesh si nje siluete tek lagjia ku u rritem,
Tek muri ku u mbeshtetnim per 5 minuta bisede e shpejte e dites.
Hera heres me shfaqesh ne raftin e librave. Kur nisem te marr librin e radhes, pa e kuptuar syte ndalojne tek libri qe na misheron ne.
Njehere m’u kujtove mu ne rreshtin e 5-te, karrigia 9-te e kinemase kur isha para disa ditesh;
filmin e pare ne kinema e kemi pare bashke, buzeqesha…
Here me duket sikur me prek ne sup sa here po pres dikend, dhe shuuume here te tjera ndjej nje perqafim qe me shtrengon e me ngroh shpirterisht.
Ti je kudo, ne hapesire, ne kohe, ne gjithekohesi….
5-Dikur.
Dikur udhtoje neper mengjese endrrash,lulezoje ne cdo lule, ne petalet e tyre gjendej emri yt.
Pjalmet e tyre percoje ne c`do qelize,yjeve ju tregoje se sa malli te digjte kur ai ikte ne netet e gjata ,te errta mes jush.
U rrite neper stinet e jetes,here ne shi , here ne diell.
Tashme rrugve te harreses endesh duke pyetur veten per stacionin e rradhes.
Te ushqyer me harresen, keni harruar zerin njeri-tjetrit.
Pyet veten, nese ndonjehere zeri ishte i vertete mes humnerave te kohes.
Por c`rendesi ka tashme,nje dite tjeter per ty , nje tjeter per ate.
Keshtu u endet si pasagjer ne gjurmet e kohes.
Si turist te panjohur ku kalojne per krah njeri-tjetrit .
Vitet vijne ikin ....jeta shkruan gjurmet e saj.
Jeta mbaron shpejte ,kjo bote eshte e vdekshme.
Ajo qe ngelet eshte aroma e shpirtrave qe vallzojne ne nje univers pa fund.
Dhe koha e pafundme eshte deshmitari i perjetshem i tyre.
Keto ishin krijimet per kete muaj.
Ju falenderoj perzemersisht per dergimet dhe mbeshtetjen tuaj per kete konkurs!
me kenaqesi
te lutmi nashti 
Pak paradoksale duket! 
