1-Binte shi
Ishte nate, binte shi. Rruget e qytetit ishin bosh, te ndriçuara nga llampat e zbehta qe pasqyronin pikat mbi asfalt. Ne ate erresire te bute , ecte nje burre ngadale , me duar ne xhepa , me mendje te trazuar .
Sapo kishe mbyllur punen, i lodhur nga mundimet e jetes , shiu i lagte fytyren , ndersa mendimet e trazonin, pa siguri per te nesermen , djers te ftofta e kaplonin.
Sa here binte shi ,kujtonte kohet e veshtira , kur kthehej ne shtepi , mes acarit dhe deshirave . Dhe pse lodhja e kerruste , dicka e mbante drejt , endrra per tu dhene atyre , gjithçka se kishte pasur vet asnjehere .
Hapat e çuan deri te dera, ndersa e hapte me kujdes që mos ti zgjonte , gruaja e priste , çajin ti pervelonte.
Ndersa uli xhaketen ne karrige , binte shi tha ai .
A thua nuk e kuptova?- me ze te embel i pershperiti,- ulu dhe pusho .
U ul prane saj , ndjehu ate ngohtesi, kaq kohe qe i mungonte , hallet ti harronte.
Shiu nuk pushoi por familja zemren ja ngrohu .
2-Vajza e Detit
Jam vajzë deti, në shpirt një oqean,
Dallgët i kam ëndrra, dhe valët shandan
Flokët e mi shpupuritura stuhi ere
Buzëqeshje të ngrohta me shpirt pranvere
Në thellësinë e detit, aty unë jetoj
Lart yjet më shndrisin,qiellin e dashuroj
E veshur me mistere,mbartur histori
Dukem vajzë çapkëne,shpesh'herë si fëmijë
Në netët e heshtura këndoj me hënën
Notoj me sirenat,nën tingujt e zemrës
Unë vajza e detit, jam zëri që të thërret,
Jam simfonia e shpirtit parajsa e fshehtë
Jam ëndërr, jam heshtje, jam zë pa kufi,
Jam pasqyrim ,mendim,imagjinat,fantazi
Në ditët e qeta jam fllad që të përqafoj
Por kur jam stuhi me dallgë të mbulo
3-Vajza me pallton rozë
Peone e brishtë
mëngjesore,
petale forcë mbështjellur.
Mbështjellur
me ngjyrën e jetës,
si një fëmijë i porsalindur.
Pupilat, zmadhuar
ndriçojnë paqe
mollzat
ndjenjë e prekshme.
Pa fjalë
e zë shprehet,
heshtur lufton,
ndriçon errësirën
4-Orëndreqësi
Në një qoshe të botës, ku heshtja fle,
Një derë e drunjtë e pluhurosur qëndron,
Brenda saj, një burrë i përulur përkulej,
Me duar të arta, një orë ndërton.
Akrepa të thyer, kohë të humbura,
Tik-taku që hesht e fjalë të harruara,
Gjurmët e të shkuarës, në xham të thyer,
Rrëfime që koha i kishte përhumbur.
“Të shkuarën e mbaj, në ingranazhe të vogla,
Në çdo kthesë ka dhembje, por dhe dritë,
Plasaritjet s’janë fundi, por vula të jetës,
Një kujtim që shpon, një zë që rritet.”
Në të tashmen, ai mat çdo frymëmarrje,
Çdo sekondë, një univers më vete,
“Mos e humb këtë moment, më thotë,
Është fillim i çdo gjëje që pret të ndodhë.”
E ardhmja? Një mister që akrepat fshehin,
Një perde që shpaloset ngadalë e qetë,
Ai rrotullon ingranazhet me kujdes,
Duke ndrequr të sotmen, për nesër të jetë.
Ora rilind, si zemër që rreh,
Akrepat e saj si krahë që fluturojnë,
Koha, tani e riparuar, ecën me ritëm,
Dhe çdo çast të saj ndriçon si agime
Dhe orëndreqësi, me një buzëqeshje të fshehur,
Me rritëm të qetë, të përjetshëm, e të kthjellët,
Më lë në dorë orën e ndrequr,
Zhduket në kohë si një hije e pavdekshme.
°Këto janë krijimet për muajin shkurt.Duke ju falenderuar që vazhdoni t'i jepni jetë,e shpall të hapur konkursin 
