Kolona e arte (Jorgo Bllaci)

Jorgo Bllaci mbetet një nga poetët më origjinalë që ka pastur fatin të ketë letërsia shqiptare. Poezia e tij shquhet për një sjkallë të larë lirizmi, duke u bërë kështu një model për shumë poetë që shkruajtën pas tij. Një ndër kontributet e tij më të mëdha është gjithashtu në fushën e përkthimeve, veçanërisht të autorëve rusë. Në poezinë e tij është gjithnjë imazhi i një njeriu të ndjeshëm dhe i një zogu në fluturim.

Dëshirë

Më vjen turp të qaj i heshtur,
si një shelg përbri moçalit!
Dua te gjëmoj pareshtur
Porsi lisi majë malit.

Rreth kurorës , shpesëria
Le te mos me cicërojnë
Qe prej zgavrave te mia
shkabat të të vigjilojnë.

Degët e fuqishme dua
të më tunden nëpër erë
Papushuar përmbi mua
borë e virgjër le të bjerë.

Sipër akujve të ftohtë
do të ngjitem der te retë
S'do më vije keq në ndodhtë
të zhuritem nga rrufetë!

Se n'u dashtë të zhuritem
do zhuritem majë malit
Po s'do qaj e s'do nemitem
i përulur, bri moçalit.

Dy hapa larg

Dy hapa larg e vite për t'arritur
Atje ku bujarisht fal jetën djell i ndritur
Atje ku po na qajnë për së gjalli

Dy hapa larg , dy hapa larg mëtanë
Pas mureve te lagësht e të errët,
po na vajton liria , që prej saj na ndanë
sepse me fort e deshëm nga te tjerët!