Këtu filloni bisedën me shkronjën "A"

"Ah, të isha i errët si nata! Si do ta thithja gjirin e dritës!
Dhe ju vetë do t’ju bekoja, ju o yje të vegjël vezullues, xixëllonja të qiellit! Dhe do të isha i lumtur nga dhuratat tuaja prej drite.
Po unë jetoj me dritën time, unë përthith brenda vetes flakët që shpërthejnë prej meje.
Unë nuk e njoh lumturinë e atij që merr, dhe shpeshherë ëndërrova se të vjedhësh të bën më të lumtur se të marrësh.
Varfëria ime është kjo, që dora ime nuk pushon kurrë së dhëni. Xhelozia ime është kjo, që unë shikoj sy që presin dhe net të ndriçuara dëshire.
Oh, mjerim i të gjithë dhuruesve! Oh, errësim i diellit tim! Oh, dëshirë për të dëshiruar! O uri e tërbuar në ngopje!"
 
"Ata marrin prej meje, po a e prek unë shpirtin e tyre? ثshtë një humnerë mes marrjes dhe dhënies, dhe humnera më e vogël duhet të kalohet e fundit.
Uria lind nga bukuria ime; do të doja t’u bëja keq atyre që ndriçoj, do të doja t’i grabisja ata të cilëve u kam bërë dhurata – prandaj kam uri për ligësi.
Të tërheqësh dorën, kur dora tjetër tashmë shtrihet drejt ligësisë; ngjashëm me ujëvarën që ngurron ende ndërsa bie nga lart – në këtë mënyrë kam uri për ligësi.
Hakmarrje të tillë kërkon plotësia ime, ligësi të tilla burojnë nga vetmia ime.
Lumturia ime për të dhënë vdiq bashkë me dhënien, virtyti im u lodh nga tepria e tij!
Rreziku i atij që jep është gjithnjë humbja e turpit; zemra dhe dora e atij që jep gjithnjë bëhet me kallo nga puna e shpërndarjes.
Syri im nuk mbushet me lot para turpit të atij që kërkon; dora ime është bërë tepër e ashpër për dridhjet e duarve që janë plot.
Ku shkoi loti i syrit tim dhe penda e lehtë e zemrës sime? Oh, vetmi e të gjithë atyre që japin! Oh, heshtje memece e të gjithë atyre që ndriçojnë!
Shumë diej rrotullohen në hapësirën boshe; gjithçkaje që është e errët i flasin me dritën e tyre – ndërsa me mua heshtin.
Oh, kjo armiqësia e dritës kundrejt asaj që ndriçon; ajo përshkon pa pikë mëshire rrugët e saj.
Të padrejtë me çdo gjë që ndriçon, të padrejtë në thelb të shpirtit, të ftohtë me diejt – kështu ecin në qiell të gjithë diejt.
Si stuhi fluturojnë diejt në rrugët e tyre. Ata ndjekin vullnetin e tyre të paepur: kjo është ftohtësia e tyre.
Oh, veç ju, ju të errëtit, ju të natës, krijoni ngrohtësinë nga ajo që ndriçon! Veç ju pini qumësht e çlodhje nga gjinjtë e dritës!"
 
"Ah, ka akull rreth meje, dora ime digjet kur prek akullin! Ah, kam etje që ankohet e dëshiron etjen tuaj!
Është natë: si burim gurgullon prej meje dëshira ime – dëshira ime për të folur.
Është natë: tani flasin më fort të gjithë shatërvanët gurgullues. Edhe shpirti im është një shatërvan gurgullues.
Është natë: tani zgjohen të gjitha këngët e të dashuruarve. Edhe shpirti im është kënga e një të dashuruari."
 
Ajri i dritës..

*Kush di të thithë ajrin e shkrimeve të mia, e di që ai është një ajër i lartësive, një ajër i freskët. Duhet të jesh krijuar enkas për të, përndryshe rreziku që të ftohesh nuk është i vogël. Akulli është afër, vetmia e pamasë – por, sa qetësisht qëndrojnë gjërat në dritë! Sa lirisht që merr frymë! Sa shumë gjëra ndjen poshtë vetes! Filozofia, të cilën unë deri më sot kam synuar dhe jetuar, është të jetosh vullnetarisht mes akujsh e mbi malet e larta, të kërkosh gjithçka është e çuditshme dhe problematike në ekzistencë, gjithçka që deri tani ka qenë e ndaluar nga morali. Nga përvoja e gjatë që më ka ofruar pelegrinazhi mes gjërave të ndaluara, kam mësuar t’i shoh në një mënyrë mjaft të ndryshme nga ajo që do të ishte e dëshirueshme çështjet për të cilat është moralizuar dhe idealizuar deri tani: historia e fshehur e filozofëve, psikologjia e emrave të mëdhenj të filozofisë, doli për mua në dritë."
 
A don dritë..
"Sa të vërteta përballon, sa të vërteta guxon një shpirt të shohë? – për mua ky ka qenë gjithmonë kriteri i vlerave. Gabimi (pra besimi tek ideali) nuk është verbëri, gabimi është përtaci… اdo arritje, çdo hap përpara drejt njohjes është rrjedhojë e guximit, e ashpërsisë ndaj vetvetes, e pastërtisë ndaj vetvetes… Nitimur in vetitum – në këtë pikë, filozofia ime do të triumfojë një ditë, sepse, deri më sot, vetëm e vërteta është ndaluar sistematikisht."
 
Asnjehere ai moment nuk do te zhbehet nga kujtesa ime!
 
Ashtu , me nje klikim filloje miqesia jone, dhe me pas u kthye ne nje shoqeri pa interes, por si duket, koha na zbehu dhe ne te dyve!
 
A ke menduar mirë?
 
Ashtu pra...ulu andej nga jugu
 
Asnjeher mos kthe kokën per gjërat qe vendose te shmangesh.
 
Adhuroj

Arratisur, syrgjynosur,
rraskapitur dhe katosur
po vajtonj pa funt, pa shpresë,
anës elbë-s, anës spree-së.
ku e lam' e ku na mbeti,
vaj-vatani e mjer mileti,
anës detit i palarë,
anës dritës i paparë,
pranë sofrës i pangrënë,
pranë dijes i panxënë,
lakuriq dhe i dregosur,
trup e shpirt i sakatosur.

se ç'e shempnë derbederët,
mercenarët dhe bejlerët,
se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
nënë thundrën e përdhunës
anës vjosës, anës bunës.


Çirem, digjem i vrerosur,
sakatosur, çarmatosur,
as i gjall', as i varrosur,
pres një shenj' e pres një dritë,
pres me vjet' e pres me ditë,
se ç'u tera, se ç'u mpaka,
se ç'u çora, se ç'u mplaka,
lark prej vatrës dhe prej punës,
anës rinit, anës tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
anës elbë-s, anës spree-së.


dhe një zë vengon nga lumi,
më buçet, më zgjon nga gjumi,
se mileti po gatitet,
se tirani lebetitet,
se pëlcet, kërcet furtuna,
fryhet vjosa, derdhet buna,
skuqet semani dhe drini,
dridhet beu dhe zengjini,
se pas vdekjes ndriti jeta
dhe kudo gjëmon trumbeta.
ngrehuni dhe bjeruni,
korini dhe shtypini,
katundar' e punëtorë,
që nga shkodra gjer në vlorë!


ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës elbë-s, anës spree-së.
se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
anës vjosës, anës bunës.


arratisur, syrgjynosur,
raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës elbë-s, anës spree-së.
 
Nje emer i vjeter sa vet toka.
 

Attachments

  • Screenshot_20230210_203557.jpg
    Screenshot_20230210_203557.jpg
    190.7 KB · Shikime: 1
Ah paska plasur dashuria ne forum.
 
ashtu duken sinjalet zemra e xhaxhit @Paula
 
Ashtu fillon dhe emri ime @Lauri
 
Ashtu thua ti, një person ndryshon në sekond e jo me orë.
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.

Konkursi Letërsisë

  • 1-Bëju.

    Votat: 11 40.7%

  • 2-Ankth mesnate.

    Votat: 3 11.1%

  • 3-Të dua ty.

    Votat: 8 29.6%

  • 4-Nje kujtim.

    Votat: 5 18.5%
See comments…
Back
Top