Jo gjithmone jane prezente ato momentet kur ekzistenca vishet nga hije te dyshimit dhe ndjenjave negative,edhe pse ne tipat melankolike jane shoqeruese ndoshta te perditshme.Momentet e bukura jane ato qe te kujtojne se atje jashte,pas gjetheve qe jane keputur nga deget pa bere zhurme na pret nje bote plot ngjyra,kenaqesi dhe buzeqeshje.Eshte e kote ta veshesh jeten me trishtim,sepse pas gjithckaje,eshte kaq e bukur,dhurata me e vlefshme qe ne 'tokesoreve,mjeshterve te gabimeve' na eshte bere.. Jeta eshte kaq e madhe dhe ne te njejten kohe kaq e vogel.Ka shume per te ofruar,mendojme se kemi kohe te shijojme gjithcka,por duhet pasur kujdes,koha eshte plot surpriza,ndonjehere eshte me mire tu paraprijme...Jeto,buzeqesh,shijo cdo forme kenaqesie para se te kuptosh se ke humbur mjaftueshem kohe duke hedhur se koti lotet e tu mbi flete te zhubrosura ose mbi fjale qe do ishte me mire te kishin ngelur te pathena..Cdo dite me shume eshte nje dite me pak,mundohu qe ne skenen e madhe qe mban emrin jete te lesh pershtypje te mire dhe me e rendesishmja,te kenaqesh se pari vetveten..Keto fjale i'ua them me zemer te gjithe miqve te ketij forumi,sepse cdokush e gjen ne vete arsyen per te qene I lumtur.Buzeqeshje paste perhere ne fytyrat tuaja!