Errare Humanum
- Hapësi i temës Element
- Start date
NE JEMI TË DENUAR PËR INOVIMIN E VLERAVE TË REJA ETIKE
Mendësia bashkëhore etike na dëshmon se shumë pyetje fundamentale të rendit social, moral etj etj siç janë ; nocioni i të mirës , të së drejtës , kanë një tentim permanent te riformulimit dhe të riadaptimit në një epokë . Nga se nuk mund të referohemi në një strukturë vlerash konvencionale të cilat janë sistemuar para një shekulli
Nese konsiderojmë se fenomeni i pandemisë do ndryshojë formën e jetës sonë , atëherë për etablimin e vlerave etike të sjellës sonë .
Dy misione madhore na presin : e para ; të riadaptojmë dhe riedukim i vetës dhe e dyta ; inovimi i modalitetit të vlerave etike .
Jam dëshmitar se ritualiteti i vdekjes do të ndryshojë, në këtë vazhdimësi logjike edhe i lindjes .
Un duhet të kuptojë se nuk mund të sillem më si dikur… nuk do të mund të udhtojë për vikend në Barcelonë, nuk do të mund të shkoj në Liverpool për ndeshjet e shampionatit Anglez … sjellja ime si konsumator numerik ka marrë fund ashtu siç ka marrë fund edhe neo-liberalizmi .
D të duhet të pres…. Një moment kur « ecce homo » do filloj të bëj inagurimin e etablimit të vlerave të reja etike …. Kështu që projektet e mia turistike dhe të avanturizmit mental do të presin një Kohë …
E në ndërkohë un duhet të jam kreativë dhe imagjinues… do mund të vizitojë virtualisht operën e Kopenhagës , kalanë e Chambord ku Da Vinci ka konstruktuar shkallë misterioze të kasaj kalaje ku dy persona nese njeri zbret dhe tjetri hyp nuk takohen.
Dhe do të duhet të pres edhe pak deri sa …… un duhet të kultivojë pasionin tim për artin japonez ,arti i prerjes se një sushi .. i gjithë ky art konsiston tek momenti i sinkronizimit të kapjes së thikës dhe prekjes së mishit … Artin e sumo .
Më duhet të mendoj .
r.
Redaktimi i fundit:
lol lolThjesht :
Shkruaj , askush nuk të gjykon , gabimi është njërzorë
Nice me pelqen
E thene ndryshe si per jave pashke fali o zot se aq dine dhe aq bejne! lol
Monique
With or Without u
Qe kur morali filloi te lakohet nga te pamoralshmit , filloi edhe gjykimiThjesht :
Shkruaj , askush nuk të gjykon , gabimi është njërzorë
Harrojme se jemi produkt i nje mekati dhe ngreme veten ne piedestal duke i dhene atribute me justifikimin se jemi ajo ..qenia supreme
Le te hedhi gurin e pare ,kush mekate ska
Une nuk gjykoj , jam njerezore dhe mbushur plot me gabime , por qe te gjitha shkak pasoje e personit tim...
Urime për temën @Element ?
Të nisem nga vetja, duam apo jo e kemi etiketuar veten në sfera të ndryshme dhe në shumicën e rasteve aktrojmë /veshim uniformën e profesionit/përgjegjësisë.
Pikërisht këto etiketa edhe na bëjnë njerëz. Tani sa i lejuar dhe njerëzor do ishte gabimi në raste specifike, kjo mbetet një problematikë shoqërore e hapur.
Personalisht mundohem që gabimeve eventuale mos u ngjesh ‘errare humanum est’ por të analizoj: shkakun, rrjedhën dhe përfundimin në frymë konsekuente.
Të nisem nga vetja, duam apo jo e kemi etiketuar veten në sfera të ndryshme dhe në shumicën e rasteve aktrojmë /veshim uniformën e profesionit/përgjegjësisë.
Pikërisht këto etiketa edhe na bëjnë njerëz. Tani sa i lejuar dhe njerëzor do ishte gabimi në raste specifike, kjo mbetet një problematikë shoqërore e hapur.
Personalisht mundohem që gabimeve eventuale mos u ngjesh ‘errare humanum est’ por të analizoj: shkakun, rrjedhën dhe përfundimin në frymë konsekuente.
SI TË QEVERISË VETEN !?
Këndellem në momente të caktuara duke menduar se rrugëtimi im jetësor ( psiko- socialë, edukativë, etikë intelektual etj etj ) ka një trajektore drejtë një kompletimi ( realizimi) personal në drejtim të perfektes…. ! dhe natyrisht kjo më josh .
Por ….. ndodh një moment tjetër që as vet nuk e kuptojë se si ateron pikërisht në këto çastë .. !? i cili më « paralajmëron « se e gjithë kjo është « iluzore, efemere » … !?
Në vazhdë … konstatojë se kjo mendësi është permanente por pa asnjë parim të etikës logjike, dhe sikur i ngjanë se e gjithë kjo ndodh ad hoc një rrëmujë e konstruktivitetit dhe dekonstruktivitetit … ! prap nuk kuptojë…. ! dhe ndejë se në këte cikël vazhdon një strukturë reflektimi në mendësinë time … hm… plotë pesimizëm, apati dhe ndjej se e gjithe kjo letargji zhgënjyese në shpirtin tim sikur lozin vallsin e tyre dhe janë në kulmin e transit …. Sikur kjo më bind se shkëlqimi i pa dijes sime dhe ekspozimi i injorancës sime në teatrin e jetës shkëlqejnë me një forcë sublime …. !
Por…. Ndodh prap një moment tjetër … ! ku un realizojë se e gjithë kjo është « iluzore , efemere » … !?
Andej rrefuzojë …. !.... bëj inat, nuk dua të pranojë këte … fillojë të rebelizohem … ( ah kjo pjatë e preferuar e shpirtit tim ) J …. Ca momente më vonë « realizojë» se për guvernimin e vetes sime më duhet të shpik një mjet, një mekanizëm…. Thjesht harrojë të gjitha dhe projektohem në « botën inovatore, kreativë» edhe pse dyshojë në kapacitetin tim…. Por prap nuk më ndal asgjë…. Nga se dua të Ekzistojë !!!
Për moment më sillen vërdallë në botën time arti i bindjes , arti i retorikës , arti i sharmit …. ! Ah ,,, ndjejë një lehtësi shpirtërore … dhe them vetes ; edhe sikur kjo të mbarojë ne një formë të autoerotizmit delirues narcisikë do preferojë këtë se sa një torturë iluzore .
r.
Këndellem në momente të caktuara duke menduar se rrugëtimi im jetësor ( psiko- socialë, edukativë, etikë intelektual etj etj ) ka një trajektore drejtë një kompletimi ( realizimi) personal në drejtim të perfektes…. ! dhe natyrisht kjo më josh .
Por ….. ndodh një moment tjetër që as vet nuk e kuptojë se si ateron pikërisht në këto çastë .. !? i cili më « paralajmëron « se e gjithë kjo është « iluzore, efemere » … !?
Në vazhdë … konstatojë se kjo mendësi është permanente por pa asnjë parim të etikës logjike, dhe sikur i ngjanë se e gjithë kjo ndodh ad hoc një rrëmujë e konstruktivitetit dhe dekonstruktivitetit … ! prap nuk kuptojë…. ! dhe ndejë se në këte cikël vazhdon një strukturë reflektimi në mendësinë time … hm… plotë pesimizëm, apati dhe ndjej se e gjithe kjo letargji zhgënjyese në shpirtin tim sikur lozin vallsin e tyre dhe janë në kulmin e transit …. Sikur kjo më bind se shkëlqimi i pa dijes sime dhe ekspozimi i injorancës sime në teatrin e jetës shkëlqejnë me një forcë sublime …. !
Por…. Ndodh prap një moment tjetër … ! ku un realizojë se e gjithë kjo është « iluzore , efemere » … !?
Andej rrefuzojë …. !.... bëj inat, nuk dua të pranojë këte … fillojë të rebelizohem … ( ah kjo pjatë e preferuar e shpirtit tim ) J …. Ca momente më vonë « realizojë» se për guvernimin e vetes sime më duhet të shpik një mjet, një mekanizëm…. Thjesht harrojë të gjitha dhe projektohem në « botën inovatore, kreativë» edhe pse dyshojë në kapacitetin tim…. Por prap nuk më ndal asgjë…. Nga se dua të Ekzistojë !!!
Për moment më sillen vërdallë në botën time arti i bindjes , arti i retorikës , arti i sharmit …. ! Ah ,,, ndjejë një lehtësi shpirtërore … dhe them vetes ; edhe sikur kjo të mbarojë ne një formë të autoerotizmit delirues narcisikë do preferojë këtë se sa një torturë iluzore .
r.
E bukur.
Per temen;
Nese e ftojme veten ne nje kafe dhe i servirim mendimet tona nje nga nje ne tryezen e saj.
Atehere do kuptojme se sa te magjishem jemi,tek njihemi me to.
nje tuf ngjyrash,nje rrebesh lotesh,apo nje arome puthjesh ndaj qiellit jane gjithmone pikat kordinative qe na bejne te biem ne dashuri me veten,e pastaj me boten.