E njihni dashurin?

Dikur me trokiti ne der...
e shihja me dyshim sepse nuk e njihja, nuk e prisja dhe nuk e dija qe e doja.
Fillova ta tallja, te luaja me te;
e injoroja dhe e luftoja sepse nuk pranoja qe smundesha te jetoja me pa te.
Si perfundim e pranova... por cfare pranova do te thoni ju?!
Nje genjeshter... nje genjeshter aq te embel dhe aq te dhunshme sa pershkrim nuk ka.
Nuk kishin rendesi lotet, nuk kishin rendesi ulerimat dhe grushtat,
nuk kishte rendesi cfare thonte bota, nuk kishte rendesi asigje pervec asajt keshtjelle prej rere qe kisha ndertuar.​

E dija! Brenda meje e dija qe do shembej shum shpejt prandaj e shkelja cdo her qe me jepej mundesia...
te nesermen e rindertoja me gjith forcat qe kisha dhe pastaj prap e prishja perpara se te shembesha me te.
Erdhi ai moment...
dallga shembi gjithcka dhe me mori me vete.
Ai moment qe kaq shum me kishte friksuar nuk ishte sic e kisha menduar.
Me dha mundesin te shifja cfare kisha len perjashta keshtjelles...
cila ishte ajo bot nga e cila isha izoluar...
cfare kishte me tej asajt endrre te semur.​

Pranova shoqerin e nje te huaji, me mjekerr te pa rregulluar, me floket rremuj dhe te gjata,
me nje goj me buz te vogla por qe nxirrnin fjale te mprehta.
Nuk ishte i komplikuar si un, nuk e vriste mendjen sa e vrisja un,
nuk i mendonte gjerat perpara se te hapte goj, nuk i interesonte e nesermja...
Got pas gote ju hapem njeri tjetrit, ledhatimi pas ledhatimi,
puthje pas puthje kaluan minuta, kaluan ore, kaluan dite...
Cdo gje me te ishte e qart, cdo gje e rastit dhe e pa menduar...​

Me dhuroj ngrohtesi edhe kur nuk kisha nevoj,
me beri surpriza edhe kur nuk kishte asigje per te festuar,
me jepte kurajo kur nuk shihja fundin e tunelit,
me shtrrengoi fort mbas vete kur ndihesha vetem,
me qendronte prane kur sdoja te shihja njeri me sy,
me blente marshmallow per tme ngrejt moralin,
me bertiste kur sdija as vet cfare doja,
me pranonte kshu sic isha plot difekte dhe kurre nuk tentoi tme ndrryshonte.​

Aty kuptova se ckisha perballe,
aty kuptova se c'eshte ne te vertet dashuria,
aty kuptova c'eshte qetesia shpirterore,
aty kuptova cfare do te thot te zgjohesh e lumtur,
aty kuptova qe njerzit mund te derdhin lot edhe nga gezimi!
 
E njoh dashurinë, e kam shumë mike dhe e dua shumë :)
 
Dikur me trokiti ne der...

e shihja me dyshim sepse nuk e njihja, nuk e prisja dhe nuk e dija qe e doja.

Fillova ta tallja, te luaja me te;

e injoroja dhe e luftoja sepse nuk pranoja qe smundesha te jetoja me pa te.

Si perfundim e pranova... por cfare pranova do te thoni ju?!

Nje genjeshter... nje genjeshter aq te embel dhe aq te dhunshme sa pershkrim nuk ka.

Nuk kishin rendesi lotet, nuk kishin rendesi ulerimat dhe grushtat,

nuk kishte rendesi cfare thonte bota, nuk kishte rendesi asigje pervec asajt keshtjelle prej rere qe kisha ndertuar.



E dija! Brenda meje e dija qe do shembej shum shpejt prandaj e shkelja cdo her qe me jepej mundesia...

te nesermen e rindertoja me gjith forcat qe kisha dhe pastaj prap e prishja perpara se te shembesha me te.



Erdhi ai moment...

dallga shembi gjithcka dhe me mori me vete.

Ai moment qe kaq shum me kishte friksuar nuk ishte sic e kisha menduar.

Me dha mundesin te shifja cfare kisha len perjashta keshtjelles...

cila ishte ajo bot nga e cila isha izoluar...

cfare kishte me tej asajt endrre te semur.



Pranova shoqerin e nje te huaji, me mjekerr te pa rregulluar, me floket rremuj dhe te gjata,

me nje goj me buz te vogla por qe nxirrnin fjale te mprehta.

Nuk ishte i komplikuar si un, nuk e vriste mendjen sa e vrisja un,

nuk i mendonte gjerat perpara se te hapte goj, nuk i interesonte e nesermja...

Got pas gote ju hapem njeri tjetrit, ledhatimi pas ledhatimi,

puthje pas puthje kaluan minuta, kaluan ore, kaluan dite...

Cdo gje me te ishte e qart, cdo gje e rastit dhe e pa menduar...



Me dhuroj ngrohtesi edhe kur nuk kisha nevoj,

me beri surpriza edhe kur nuk kishte asigje per te festuar,

me jepte kurajo kur nuk shihja fundin e tunelit,

me shtrrengoi fort mbas vete kur ndihesha vetem,

me qendronte prane kur sdoja te shihja njeri me sy,

me blente marshmallow per tme ngrejt moralin,

me bertiste kur sdija as vet cfare doja,

me pranonte kshu sic isha plot difekte dhe kurre nuk tentoi tme ndrryshonte.




Aty kuptova se ckisha perballe,

aty kuptova se c'eshte ne te vertet dashuria,

aty kuptova c'eshte qetesia shpirterore,

aty kuptova cfare do te thot te zgjohesh e lumtur,

aty kuptova qe njerzit mund te derdhin lot edhe nga gezimi!
Sa bukur zemer ???
 
dmth edhe pas kaq viteve qe pretendojme se e kemi gjet,duhet te presim per dicka te vertete?!

Asnjere nuk i dihet. ....si thone kurre mos thoni kurre
 
Of mo!
 
Ore kur kaloi kjo qe paskan pare te gjithe ,vetem une jo?
Do kem qene ne gjume me siguri..

ahhh Mon flefsh te madhen lol lol
 
...dhe ne fund te botes te jem @Ledia, ate qe ndjej per ty gjithmone ne zemer do ta kem. Ti per mua ........je vete jeta ime.....???
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top