Kur doli Seksi i Dytë në vitin 1949, provokoi një skandal të tillë, saqë erdhi deri aty sa të sulmonte fizikisht autoren Simone de Beauvoir, një shkrimtare dhe filozofe franceze, një nga mendimtarët më të mëdhenj të shekullit të 20-të. Pothuajse një enciklopedi, është vepra e tij madhore, jo vetëm që konsiderohet tekst themelor i feminizmit por edhe një nga letërsinë kryesore dhe jo-fiction e shekullit të njëzetë.
Libri u vodh edhe pse shumë libra bojkotuan shitjet, madje Vatikani, përmes një redaktimi, vuri Seksin e dytë në indeksin e librave të ndaluar. Për ta lexuar në italisht duhet të prisni deri në vitin 1961.
Teoria kryesore e librit është se sipas de Beauvoir, i ashtuquajturi "feminitet" nuk është një destin biologjik, por më tepër një ndërtim kulturor dhe shoqëror. Gratë nuk nënshtrohen nga natyra, nënshtrimi i tyre është rezultat i një sërë kushtesh që jep konteksti historik dhe kulturor, si dhe zakoni i tyre për t’u përshtatur.
E lindur në një familje të pasur, ajo e kaloi fëmijërinë dhe adoleshencën në një mjedis të qetë. Kur shkoi në universitet filloi të ndryshonte qëndrim, filloi të refuzonte fatin e femrës dhe ndryshoi mendimin ndaj familjes së tij që deri atëherë ishte idilike, përkundrazi zbuloi se nëna ishte e nënshtruar ndaj burrit dhe ajo ishte e tmerruar nga ideja të duhet të udhëheqësh një ekzistencë të ngjashme.
Në universitet Jean Paul Sartre u takua me të cilin ndau gjithçka deri në vdekje. Ai kurrë nuk u martua dhe vendosi të mos kishte fëmijë.
La de Beauvoir e shkroi këtë ese në vitet dyzetat dhe u mbajt peng edhe nga pjesa më e madhe e botës intelektuale dhe politike pasi kritikon familjen e cila, sipas saj, shpesh ushqehet me hipokrizinë, abuzimin dhe shfrytëzimin e punëve shtëpiake. Për të, problemi i grave nuk mund të zgjidhet vetëm në aspektin e barazisë dhe denoncimit, por duhet të hetohet në nivel më të thellë. Libri, në fakt, duke tërhequr nga burime historike, letrare, antropologjike dhe filozofike, shkon në rrënjë të problemit të gjendjes femërore.
“Femra nuk lind, ajo bëhet” domethënë se: “femra, siç kuptohet rëndom, nuk ka më asgjë nga natyra e saj origjinale, gjë që nuk mund ta dimë ndryshe, sepse është produkt i asaj që e ka bërë kultura dominuese: një seks i dytë, një qenie njerëzore e nënshtruar ndaj gjinia mashkullore që në vend të kësaj është seksi numër një”.
Femra pra eshte vetem ajo qe burri donte qe te ishte por edhe burri ishte misheruar keshtu qe grate dhe burrat duhej te hiqnin qafe paramendimet e caktuara por vetem grate do te mund ta ndihmonin njeriun vetem duke u kthyer ne qenie si ne natyre fillimisht ndryshe por plotësuese, do të mund ta donin njëri tjetrin, sepse nga bashkimi i gruas me mashkullin vjen afeksioni reciproke, por nga dallimi rezulton respekti reciprok.
Përmes këtyre bindjeve të rrënjosura thellë arrihet në përfundimin se çekuilibrat në marrëdhënien mes gjinive janë për shkak të paanshmërisë dhe mosnjohjes së njëri-tjetrit, ndërsa nëse të dy duan vërtet të jenë të lirë kjo njohje është thelbësore, duhet të jetë reciproke dhe duhet të zhvillohet i njejti nivel, pra si dy lëndë dhe jo si të nënshtruar ndaj njëri tjetrit. Prandaj afirmoni dhe konfirmoni dallimin, por kësaj larmie i duhet larguar fatkeqësia, e kundërta, armiku.
Sot shumekush mund te mendoje se eshte nje pune e datuar, ne mbi shtatedhjete vite sigurisht kane ndryshuar shume gjera, fale pushtimeve qytetare te shume levizjeve feministe, por fatkeqesisht ka akoma shume per te bere per te vleresuar, ne barazine diferencen, per nje ndryshim te vertete dhe komplet barazinë. Akoma ka dallime pagash në par me vilat, punë e kujdesit plotësisht të paekuilibruar për gratë, një grua që ende shpesh konsiderohet si pronë, duke i dhënë kështu praktikës kriminale të femicidit.
Leximi i këtij libri dhe kuptimi i mesazhit të tij të fortë dhe aktual mund t’i ndihmojë vajzat të ndërgjegjësohen për identitetin e tyre gjinor, gjë që ju jep autonomi të fortë që ju lejon të mos pranoni kurrë asnjë formë nënshtrimi dhe të luftoni kulturën patriarkale në të gjitha format