6.45 Zilja e alarmit fillon te bjere ne ate melodine e saj cjerrse dhe acaruese. Zgjas doren dhe e fik, edhe pak, edhe 5 minuta. Ai 5 minuti eshte me I embli moment, me I dashuri teksa perhumbesh ne endrra te bukura, e me mendje aspak koshiente lundron ne boshllek, por 5 minuta kalojne kaq shpejt dhe befas ridegjon serisht zilen acaruese…
Pas nje ore veshur dhe para pasqyres mundohesh ti vjedhesh fytyres se lodhur tashme nga e djeshme, nje buzeqeshje. Cdo dite ka buzeqeshjen e saj magjike!
Shtrengon gjithe muskujt e fytyres dhe ajo qe sheh eshte vetem nje zgerdhirje, buzeqeshja keto kohe ka fluturuar larg. Nje ehh del nga buzet gjysem te hapura dhe sheh keqardhjen ne syte qe as make up nuk e fsheh dot trishtimin.
Del dhe ulesh tek kafja perballe shtepise, kamarieri as te pyet cfare do porositesh pasi per cdo dite ti porosit te njejten gje, ulesh ne te njejtin vend (komoditet I mengjesit te zgjedhesh), dhe teksa pret kafene degjon brenda vetes ate zerin qe kaq shume e ke shtypur se fundmi. Te acaron sepse e verteta keto kohe te vret…jetove kaq gjate ne genjeshter sa tashme e ke te pamundur te pranosh perballjen me te! Se fundmi ke bere kaq shume dialogje sa ndihesh e ezauruar, ndoshta sepse vetem ajo te ka mbetur? Jo jo ti e di qe jo, por ndoshta eshte e vetmja qe di cdo te vertete, edhe ato qe ti si pranon….Vetdija jote!
Vetdija -Mbreme konsumove serisht pak alkol, a thua se shpetimi varet nga dehja, apo harresa.
Une- Oh te lutem mos rifillo, moralin ma kurse.
Vetdija – Ka ca kohe s’te njoh me dhe nuk mendoja asesi qe dikush do arrinte ndonjehere te te erresonte arsyen dhe llogjiken.
Une- Pse duhet te ndodhte e gjitha kjo? Perse duhet te perfshihesha ne nje histori te tille? Pa koke e pa krye, e sigurisht pa fund! Duhet ta dinte qe gjithe kjo do ishte e pakendeshme per mua
Vetdija – Si the??? E qe kur meshkujt kane nisur te dine se cfare I zhyt femrat ne trishtim?
Une- Ti kete nuk arrin ta kuptosh. Ajo cka po me ndodh me te, eshte dicka mistike. Ne zhvillimin tend ti je ndaluar te racionalizmi. Dhe racionalizmi di per mistiken vetem qe ajo eshte joracionale, shih, kontrollo diku aty, brenda vetes: mos bej gabim? A eshte e vertet qe “raport” do te thote “pjese e se teres”? Une jam thuajse e sigurt qe kam te drejte,.Tanime e kam kaluar anash kete thenie te hershme. Racionalizmi (e ke provuar kete?) eshte I manget, jo I plote, eshte I ftohte dhe aspak komod. Si kasolle akulli e braktisur eskimezesh. Ai qe e kalon te gjithe jeten ne te, nuk mund ta kuptoj sesi ne nentor, kur jashte dritares bie shi, njeriu e ndien veten aq mire ulur ne nje qilim te bute prane vatres. E prane TIJ ndodh shpesh te ndihesh si prane vatres se nentorit. Ne nje cast te caktuar te duket vetja aq mire, sa harron qe harrohesh. Vec kesaj, ndihem aq ngrohte nga ky zjarr, sa me kenaqesi do ta urdheroja trupin te zhvishej. Nga kjo ka shume mundesi te biesh ne varesi te plote. E kam vrare mendjen kaq here, pse keshtu. Dhe ……… e di, cfare? Prane tij gjithcka ndricon, shkelqen. Ndjenje te tille prej kohesh nuk kam provuar me njeri tjeter.
Vetdija - S’ka gje me te keqe se vatra ne shtepine e boshatisur, te nesermen. Aty mbetet hiri, I cili do hedhur. Dhe shume shpesh ndodh te mos ndodhet njeri, qe ta beje kete per ty. Po ti, e ke menduar ndonjehere kete? Ne kasollen e eskimezeve eshte gjithmone njesoj. Merzi? Ftohte? Ndoshta…Ama nuk ka hi. Sepse hiri do te thote ….zjarr!
Une- S’kam menduar. Sepse une nuk mendoj. Une ndjej. Je ti qe mendon, vetem mendon, a s’u lodhe valle?
Vetdija - te mos te genjeje mendja. Kujton se, po te me quash misherim te racionalizmit, kjo te thote se ti je vete maja, stadi me I larte I zhvillimit, kurse une vetem nje vrime e humbur provincial? Gabohesh, zemer, gabohesh. Ne te dy jemi vende ku ndodhin reaksione kimike. Po, Zemer, po , keshtu eshte. Ne te dy jemi vetem Kimi. Vetem se reaksioni yt ndryshon pak nga imi. Une jam neuoren, brendi nen suke, truri I mesem, truri I vogel. Ti je kryesisht neurotransmetues, dopamine, adrenaline. Por emertimet nuk kane rendesi. Nje dite mund te na rregjistrojne ne ndonje banke te te dhenave te reaksioneve kimike. Ja, ke per te pare! Reaksioni yt perfundon shume me shpejt se imi. Reaksioni im zgjat deri ne fund. Reaksioni yt harxhon shume me teper nxehtesi. Ti kerkon me tepri dhe merr me tepri. E dicka te tille s’e sheh as furra e shkrirjes. Ti digjesh. Vec kesaj, ti hedh qymyr vetem ne nje furre. Une di c’te duhet ty. Ti ke nevoje per dashuri. Vetem mos harro: nga gjithcka e perjetshme afatin me te shkurter e ka dashuria. Prandaj mos u mprih per perjetesi.
Une - Flet keshtu, sepse e urren dashurine, kete e di mire une , madje te kuptoj. Sepse, kur vjen ajo, ty te stakojne, te dy te stakojne. Te cojne ne bodrum, si skite, pasi mbaron dimri. Dhe do presesh atje deri ne dimrin tjeter. Tani per tani nuk ta kane nevojen. Ti I pengon. Kuptoje kete, ti je Truri, duhet ta kuptosh pa shume veshtiresi. C’u duhesh ti? Ata s’kane kohe te merren me ty. Ata mendojne vetem per njeri tjetrin. Jane te dhene pas njeri-tjetrit. Mandje edhe me mangesite. Truri per ta eshte frika nga mospranimi, pyetjet torturuese, pse pikerisht ai ose ajo. E ata s’i duan pyetje te tilla, prandaj te stakojne. Kurse ty te mbetet te pajtohesh me kete.
Vetdija -Nuk mundem. Ti e ndien zemer qe nuk mundem. Mundohem ti therres jo rralle, por ata nuk degjojne. Ata jane te shurdher per gjithcka tjeter. Pastaj nga I di ti te gjitha keto, zemer? Hemm, me preke me ate krahasimin e bodrumit.
Une- Do te me ndihmosh? Kjo ka shume rendesi per mua. Dije, se kurre nuk do te ta harroj. Do me ndihmosh? A mund te fikesh per njefare kohe Ndergjegjen? Ajo me mundon shume.
Vetdija - Degjo zemer, mos bej kurre here tjeter keshtu. Kurre mos u rrek te merresh vesh me mua. Tregohu e painters. Fakti qe po bisedojme ty te beri pak racionale e mua paksa te ndjeshem, por kjo ste jep te drejten te me besh propozime te dyshimta. Qendro sic je ….e ndershme. Vec kesaj, Ndergjegja nuk lejon ta stakojne. Une nuk e bej dot kete. Sepse kam provuar disa here ta stakoj, se ajo dhe mua me bezdis nganjehere. Dola huq. Ajo mund te, shurdhohet per njefare kohe, por gjithsesi eshte me mire te jetojme ne mirekuptim me te.Sepse me Ndergjegjen nuk mund te flitet. Edhe me e veshtire eshte te takohesh. Ajo qendron diku ne Nenvetedije. Dhe del qe andej me shpesh naten. Ne kete kohe une fle dhe rigjenerohem, kurse ti zemer, ne kete kohe ke ritem te shkelqyer reklasi.
Une- As qe kam ndermend te merrem vesh me ty per dicka te tille. Ti mund ta beje kete thjesht nga miresia e perzemert. Por ke te drejte, Tru. Te besh pazare me ndergjegjen, eshte pune e kote.
Vetdija - Degjo ketu, Zemer, meqe po flasim sy me sy, me thuaj hapur dhe ndershmerisht – cfare kerkon ti? Perse e nis gjithe kete? Une I shoh te gjitha. Sapo njohe ate ,menjehere nisi : here ia merr vrapit si kale I hazdisur, here stepesh, vuan si e marre, me mbulon me dopamine , te merren kembet, mbyllesh ne vetvete,. Here me zgjon ne mes te nates, here nuk le fare te fle. Ja si sot...Pse e ben kete? Per emocione dhe kujtime?
Ke frike se do te vije nje dite kur ta shohesh veten para tortes se ditelindjes, te mbushur tragjikisht me qirinj, te te vije keq qe koha jote kaloi dhe ti nuk arritur te perjetosh sa ke dashur? Asnje aritmi per te qene, asnje takikardi romatike afatgjate ose se paku, vezullime parazemres? Dhe mjaft qave zemer, sepse kur te shoh keshtu e humbas Arsyen.
Une- Me kupton? AI ndodhet larg dhe ka fare pak shanse te rivalizoje me ndonje qe ndodhet prane , qe mund te me bej te rrah fort, megjithate une vetem me te nis te rrah me shpesh. Ne fillim me shqetesonte kjo. Aq me teper qe Ndergjegja vazhdimisht me friksonte, me demek kjo eshte me shume rrezik, mund te behet shkak per infarkt dhe heret a vone do te dale ne EKG. Ne fillim isha ne nje mendje me te. Mendoja se kjo do te kalonte, se ti Tru, bashke me Arsyen, do te me ndihmonit tia dilja ne krye, se keto qene vetem shkelje e perkohshme qe behen si reagim ndaj ftohtesise, zbrazetires ose moskokecarjes se pergjithshme. Mirepo tani dua qe keto “shkelje” te vazhdojne …..Dua pafund
Por ti, nuk mund ta kuptosh kete!!!!
T’u ftoh kafeja – ai ze sikur me rizgjoi….ahhh mos serisht edhe nje mengjes I nisur si mos me keq!
Pas nje ore veshur dhe para pasqyres mundohesh ti vjedhesh fytyres se lodhur tashme nga e djeshme, nje buzeqeshje. Cdo dite ka buzeqeshjen e saj magjike!
Shtrengon gjithe muskujt e fytyres dhe ajo qe sheh eshte vetem nje zgerdhirje, buzeqeshja keto kohe ka fluturuar larg. Nje ehh del nga buzet gjysem te hapura dhe sheh keqardhjen ne syte qe as make up nuk e fsheh dot trishtimin.
Del dhe ulesh tek kafja perballe shtepise, kamarieri as te pyet cfare do porositesh pasi per cdo dite ti porosit te njejten gje, ulesh ne te njejtin vend (komoditet I mengjesit te zgjedhesh), dhe teksa pret kafene degjon brenda vetes ate zerin qe kaq shume e ke shtypur se fundmi. Te acaron sepse e verteta keto kohe te vret…jetove kaq gjate ne genjeshter sa tashme e ke te pamundur te pranosh perballjen me te! Se fundmi ke bere kaq shume dialogje sa ndihesh e ezauruar, ndoshta sepse vetem ajo te ka mbetur? Jo jo ti e di qe jo, por ndoshta eshte e vetmja qe di cdo te vertete, edhe ato qe ti si pranon….Vetdija jote!
Vetdija -Mbreme konsumove serisht pak alkol, a thua se shpetimi varet nga dehja, apo harresa.
Une- Oh te lutem mos rifillo, moralin ma kurse.
Vetdija – Ka ca kohe s’te njoh me dhe nuk mendoja asesi qe dikush do arrinte ndonjehere te te erresonte arsyen dhe llogjiken.
Une- Pse duhet te ndodhte e gjitha kjo? Perse duhet te perfshihesha ne nje histori te tille? Pa koke e pa krye, e sigurisht pa fund! Duhet ta dinte qe gjithe kjo do ishte e pakendeshme per mua
Vetdija – Si the??? E qe kur meshkujt kane nisur te dine se cfare I zhyt femrat ne trishtim?
Une- Ti kete nuk arrin ta kuptosh. Ajo cka po me ndodh me te, eshte dicka mistike. Ne zhvillimin tend ti je ndaluar te racionalizmi. Dhe racionalizmi di per mistiken vetem qe ajo eshte joracionale, shih, kontrollo diku aty, brenda vetes: mos bej gabim? A eshte e vertet qe “raport” do te thote “pjese e se teres”? Une jam thuajse e sigurt qe kam te drejte,.Tanime e kam kaluar anash kete thenie te hershme. Racionalizmi (e ke provuar kete?) eshte I manget, jo I plote, eshte I ftohte dhe aspak komod. Si kasolle akulli e braktisur eskimezesh. Ai qe e kalon te gjithe jeten ne te, nuk mund ta kuptoj sesi ne nentor, kur jashte dritares bie shi, njeriu e ndien veten aq mire ulur ne nje qilim te bute prane vatres. E prane TIJ ndodh shpesh te ndihesh si prane vatres se nentorit. Ne nje cast te caktuar te duket vetja aq mire, sa harron qe harrohesh. Vec kesaj, ndihem aq ngrohte nga ky zjarr, sa me kenaqesi do ta urdheroja trupin te zhvishej. Nga kjo ka shume mundesi te biesh ne varesi te plote. E kam vrare mendjen kaq here, pse keshtu. Dhe ……… e di, cfare? Prane tij gjithcka ndricon, shkelqen. Ndjenje te tille prej kohesh nuk kam provuar me njeri tjeter.
Vetdija - S’ka gje me te keqe se vatra ne shtepine e boshatisur, te nesermen. Aty mbetet hiri, I cili do hedhur. Dhe shume shpesh ndodh te mos ndodhet njeri, qe ta beje kete per ty. Po ti, e ke menduar ndonjehere kete? Ne kasollen e eskimezeve eshte gjithmone njesoj. Merzi? Ftohte? Ndoshta…Ama nuk ka hi. Sepse hiri do te thote ….zjarr!
Une- S’kam menduar. Sepse une nuk mendoj. Une ndjej. Je ti qe mendon, vetem mendon, a s’u lodhe valle?
Vetdija - te mos te genjeje mendja. Kujton se, po te me quash misherim te racionalizmit, kjo te thote se ti je vete maja, stadi me I larte I zhvillimit, kurse une vetem nje vrime e humbur provincial? Gabohesh, zemer, gabohesh. Ne te dy jemi vende ku ndodhin reaksione kimike. Po, Zemer, po , keshtu eshte. Ne te dy jemi vetem Kimi. Vetem se reaksioni yt ndryshon pak nga imi. Une jam neuoren, brendi nen suke, truri I mesem, truri I vogel. Ti je kryesisht neurotransmetues, dopamine, adrenaline. Por emertimet nuk kane rendesi. Nje dite mund te na rregjistrojne ne ndonje banke te te dhenave te reaksioneve kimike. Ja, ke per te pare! Reaksioni yt perfundon shume me shpejt se imi. Reaksioni im zgjat deri ne fund. Reaksioni yt harxhon shume me teper nxehtesi. Ti kerkon me tepri dhe merr me tepri. E dicka te tille s’e sheh as furra e shkrirjes. Ti digjesh. Vec kesaj, ti hedh qymyr vetem ne nje furre. Une di c’te duhet ty. Ti ke nevoje per dashuri. Vetem mos harro: nga gjithcka e perjetshme afatin me te shkurter e ka dashuria. Prandaj mos u mprih per perjetesi.
Une - Flet keshtu, sepse e urren dashurine, kete e di mire une , madje te kuptoj. Sepse, kur vjen ajo, ty te stakojne, te dy te stakojne. Te cojne ne bodrum, si skite, pasi mbaron dimri. Dhe do presesh atje deri ne dimrin tjeter. Tani per tani nuk ta kane nevojen. Ti I pengon. Kuptoje kete, ti je Truri, duhet ta kuptosh pa shume veshtiresi. C’u duhesh ti? Ata s’kane kohe te merren me ty. Ata mendojne vetem per njeri tjetrin. Jane te dhene pas njeri-tjetrit. Mandje edhe me mangesite. Truri per ta eshte frika nga mospranimi, pyetjet torturuese, pse pikerisht ai ose ajo. E ata s’i duan pyetje te tilla, prandaj te stakojne. Kurse ty te mbetet te pajtohesh me kete.
Vetdija -Nuk mundem. Ti e ndien zemer qe nuk mundem. Mundohem ti therres jo rralle, por ata nuk degjojne. Ata jane te shurdher per gjithcka tjeter. Pastaj nga I di ti te gjitha keto, zemer? Hemm, me preke me ate krahasimin e bodrumit.
Une- Do te me ndihmosh? Kjo ka shume rendesi per mua. Dije, se kurre nuk do te ta harroj. Do me ndihmosh? A mund te fikesh per njefare kohe Ndergjegjen? Ajo me mundon shume.
Vetdija - Degjo zemer, mos bej kurre here tjeter keshtu. Kurre mos u rrek te merresh vesh me mua. Tregohu e painters. Fakti qe po bisedojme ty te beri pak racionale e mua paksa te ndjeshem, por kjo ste jep te drejten te me besh propozime te dyshimta. Qendro sic je ….e ndershme. Vec kesaj, Ndergjegja nuk lejon ta stakojne. Une nuk e bej dot kete. Sepse kam provuar disa here ta stakoj, se ajo dhe mua me bezdis nganjehere. Dola huq. Ajo mund te, shurdhohet per njefare kohe, por gjithsesi eshte me mire te jetojme ne mirekuptim me te.Sepse me Ndergjegjen nuk mund te flitet. Edhe me e veshtire eshte te takohesh. Ajo qendron diku ne Nenvetedije. Dhe del qe andej me shpesh naten. Ne kete kohe une fle dhe rigjenerohem, kurse ti zemer, ne kete kohe ke ritem te shkelqyer reklasi.
Une- As qe kam ndermend te merrem vesh me ty per dicka te tille. Ti mund ta beje kete thjesht nga miresia e perzemert. Por ke te drejte, Tru. Te besh pazare me ndergjegjen, eshte pune e kote.
Vetdija - Degjo ketu, Zemer, meqe po flasim sy me sy, me thuaj hapur dhe ndershmerisht – cfare kerkon ti? Perse e nis gjithe kete? Une I shoh te gjitha. Sapo njohe ate ,menjehere nisi : here ia merr vrapit si kale I hazdisur, here stepesh, vuan si e marre, me mbulon me dopamine , te merren kembet, mbyllesh ne vetvete,. Here me zgjon ne mes te nates, here nuk le fare te fle. Ja si sot...Pse e ben kete? Per emocione dhe kujtime?
Ke frike se do te vije nje dite kur ta shohesh veten para tortes se ditelindjes, te mbushur tragjikisht me qirinj, te te vije keq qe koha jote kaloi dhe ti nuk arritur te perjetosh sa ke dashur? Asnje aritmi per te qene, asnje takikardi romatike afatgjate ose se paku, vezullime parazemres? Dhe mjaft qave zemer, sepse kur te shoh keshtu e humbas Arsyen.
Une- Me kupton? AI ndodhet larg dhe ka fare pak shanse te rivalizoje me ndonje qe ndodhet prane , qe mund te me bej te rrah fort, megjithate une vetem me te nis te rrah me shpesh. Ne fillim me shqetesonte kjo. Aq me teper qe Ndergjegja vazhdimisht me friksonte, me demek kjo eshte me shume rrezik, mund te behet shkak per infarkt dhe heret a vone do te dale ne EKG. Ne fillim isha ne nje mendje me te. Mendoja se kjo do te kalonte, se ti Tru, bashke me Arsyen, do te me ndihmonit tia dilja ne krye, se keto qene vetem shkelje e perkohshme qe behen si reagim ndaj ftohtesise, zbrazetires ose moskokecarjes se pergjithshme. Mirepo tani dua qe keto “shkelje” te vazhdojne …..Dua pafund
Por ti, nuk mund ta kuptosh kete!!!!
T’u ftoh kafeja – ai ze sikur me rizgjoi….ahhh mos serisht edhe nje mengjes I nisur si mos me keq!
