Blej tjeraPerfundojne farat me kryp
Shfletimi si vizitorë është i kufizuar
- Ju do të keni një numër të limituar për të shfletuar në FV.AL
- 1 Shfletime si vizitor të mbetura
- Regjistrohu tani për të hequr këtë kufizim
Dhe vjen nje cast.......
- Hapësi i temës Monique
- Start date
Po gjithsesi gjithsesi
Madje madje te jem si ty si ha hiç se bejn gurë në veshka dhe si mashkull komplikimet shumohenPo gjithsesi gjithsesi
me heret!
Ne mbreme hengrem buke te ngrohte me djath dhe ullinj. Provoje
Oh sa here e kam provu,sa shijon.Ne mbreme hengrem buke te ngrohte me djath dhe ullinj. Provoje
Ju past bere mire.
LeVoyageur
RDM 33 NSOE
S'ka ardhe akoma...ai...çasti dmth
Ca ka beba qe esht merzit eee
Hej Xhelo
Ja ta përmbledhë në prozë.
Vijmë në jetë nga dashuria… por pse vallë? Ndoshta për ta dhuruar e marrë atë, për ta shprehur në forma të ndryshme, për ta përjetuar në thellësi të shpirtit, për ta mësuar ndonjëherë mes dhimbjes. Por rrugës, dashuria shpesh përplaset me zhgënjimin. Me fjalë që vrasin, me heshtje që dhembin më shumë se britmat, me shikime të ftohta,shkrime intriguese, nga ata që e mbajnë veten lart të përkryer, të pagabueshëm , por që në të vërtetë janë të zhveshur nga çdo ndjesi e vërtetë.
Ata njerëz që flasin për vlerat e veta 24/7. Që e shohin veten si më të mençurit, më të drejtët, por jetojnë në një mashtrim të vazhdueshëm me vetveten e vet. Injoranca e tyre është e veshur me arrogancë, smira me buzëqeshje false. Dhe mes tyre, ti përpiqesh të ruash dritën tënde, ndjeshmërinë, sinqeritetin… por herë pas here ndjej lodhje.Ndjej mërzi që s’vjen nga dobësia, por nga thellësia e një shpirti që kërkon të kuptojë pse dashuria, që dikur ishte gjithçka, tani shpesh fshihet pas maskave të ftohta. Pavarësisht gjithçkaje, unë besoj dhe do besoj në mirësi. Në ndjenjat e pastra, në sytë që nuk gënjejnë, në fjalët që prekin shpirtin. Nuk dua të bëhem si ata që mbajnë maska,si një robot mekanik pa pikën e ndjesis .Do jem unë, me gjithçka që jam.Nuk do vë mend ,dhe nuk dua të vë mend .Nëse do më duhej të zgjidhja midis zemrës dhe arsyes do vazhdoja të përzgjidhja zemrën, për aq kohë sa vazhdon më rreh pa ndalim. Sepse drita shpirtërore e imja bën aq shumë dritë sa që , edhe kur përpiqen të ma fikin zemrën do lëshoj shkëndija të forta për ta rindezur më të fortë dhe më të mbushur me dashuri.Unë jam burimi dashuris për veten time dhe do shteroja për të mos bërë keq.Do shteroja për të mos ua fikur dritat e shpirtit shpirtërave që nuk e kan atë forcë që kam unë.Do shteroja për origjinalitetin,dhe pranimin e vetes ashtu siç jemi.Nuk jemi perfekt ...jemi të gabueshëm.Shpirti bën diferencën,sepse kur jemi në orët dhe minutat e fundit shpirti është ai që na merret për të vendosur se kujt bote do i përkasim
.Ja diçka e shkruar në orët e mëngjesit për të shprehur ndjesin mix që kam përbrenda meje
Ditë të mbarë Xhelo
Me shpresen n Zot do bohet mire po heHej Xhelo
Ja ta përmbledhë në prozë.
Vijmë në jetë nga dashuria… por pse vallë? Ndoshta për ta dhuruar e marrë atë, për ta shprehur në forma të ndryshme, për ta përjetuar në thellësi të shpirtit, për ta mësuar ndonjëherë mes dhimbjes. Por rrugës, dashuria shpesh përplaset me zhgënjimin. Me fjalë që vrasin, me heshtje që dhembin më shumë se britmat, me shikime të ftohta,shkrime intriguese, nga ata që e mbajnë veten lart të përkryer, të pagabueshëm , por që në të vërtetë janë të zhveshur nga çdo ndjesi e vërtetë.
Ata njerëz që flasin për vlerat e veta 24/7. Që e shohin veten si më të mençurit, më të drejtët, por jetojnë në një mashtrim të vazhdueshëm me vetveten e vet. Injoranca e tyre është e veshur me arrogancë, smira me buzëqeshje false. Dhe mes tyre, ti përpiqesh të ruash dritën tënde, ndjeshmërinë, sinqeritetin… por herë pas here ndjej lodhje.Ndjej mërzi që s’vjen nga dobësia, por nga thellësia e një shpirti që kërkon të kuptojë pse dashuria, që dikur ishte gjithçka, tani shpesh fshihet pas maskave të ftohta. Pavarësisht gjithçkaje, unë besoj dhe do besoj në mirësi. Në ndjenjat e pastra, në sytë që nuk gënjejnë, në fjalët që prekin shpirtin. Nuk dua të bëhem si ata që mbajnë maska,si një robot mekanik pa pikën e ndjesis .Do jem unë, me gjithçka që jam.Nuk do vë mend ,dhe nuk dua të vë mend .Nëse do më duhej të zgjidhja midis zemrës dhe arsyes do vazhdoja të përzgjidhja zemrën, për aq kohë sa vazhdon më rreh pa ndalim. Sepse drita shpirtërore e imja bën aq shumë dritë sa që , edhe kur përpiqen të ma fikin zemrën do lëshoj shkëndija të forta për ta rindezur më të fortë dhe më të mbushur me dashuri.Unë jam burimi dashuris për veten time dhe do shteroja për të mos bërë keq.Do shteroja për të mos ua fikur dritat e shpirtit shpirtërave që nuk e kan atë forcë që kam unë.Do shteroja për origjinalitetin,dhe pranimin e vetes ashtu siç jemi.Nuk jemi perfekt ...jemi të gabueshëm.Shpirti bën diferencën,sepse kur jemi në orët dhe minutat e fundit shpirti është ai që na merret për të vendosur se kujt bote do i përkasim
Ja diçka e shkruar në orët e mëngjesit për të shprehur ndjesin mix që kam përbrenda meje
Ditë të mbarë Xhelo
E kishe me përmbajtje dashurie shkrimin tim në përgjithësi,por me sa duket diku paske gjet veten dhe nuk është faj im.Unë jam "shkrimtare" që nuk shkruaj vetëm për veten por për të gjithë lexuesit e mi duke i bërë të ndihen të përfshirë aty diku mes vargjeve të mija .Më vjen mirë që e paske gjet veten diku aty mes rreshtave
