Me duket po çmendem , po shkatarrohem dita dites pa kuptuar qe po humb gjithçka rreth vetes. Zemra me eshte renduar , shpirti me eshte renduar , fryma nuk me mban aq sa me duket sikur thith tymnaje dhe jo jete.
Nuk me rrihet ne nje vend pa levizur sepse i druhem mendimeve qe me stermundojne , me kot shtirem te filloj te shkruaj dhe ti hedh mendimet ne leter , gjithmon e njejta situate , gjithmon un kryefjala qe vuaj aq sa ndonjeher mendoj kjo eshte kenaqsia e vetme qe mund te marr ne jete , pa pyetur perseri "perse". Perse une , pse un perseri? Nuk mjaftonte nje here ne jete te jem si te gjithe te tjeret por doemos me ben te mendoj qe te jem unik ne llojin tim. Perse me detyron te behem i keq me njerzit qe dua. Nuk arrije ta kuptoje kete sfide jete te paskrupullt , me heq deshiren per gjithcka , aq sa...
Ku je ti o uni im? Ti qe dikur mendoje qe ishe vetem ti , ai njeriu i pathyeshem dhe plot jet. Sot dhe buzqeshjen ma kthen fallco aq sa me peshtirosesh dhe me ben te pershtyj ne pasqyr. Te kthej kohen mbrapa nuk me vlen sepse pergjigjen e kam. Jam marrosur , verbuar , shurdhuar pas teje.
Sa me dhemb shpirti , dhe askush nk me kupton. Nuk bej dot boll , nuk ndaloj dot veten skam force sgjej kuraje , me duket vetja njeri pa kellqe,
Ah, sa me dhemb shpirti , vetem un e dij.
Te me thuash kjo eshte sfida per te me bere burre nuk ta lejoj sepse me bere me kohe dhe sot jam ketu fale atyre kacafytjve qe me hodhe si me kast. Nuk te mbajta meri nuk te mallkova , te falenderova. Po sot cfare duhet te them?
Cdo gje ka nje fund dhe un vendos te strukem dhe te pres fundin tend. Fundja nje leksion tjeter jete , perseri do ngrihem.
Nuk me rrihet ne nje vend pa levizur sepse i druhem mendimeve qe me stermundojne , me kot shtirem te filloj te shkruaj dhe ti hedh mendimet ne leter , gjithmon e njejta situate , gjithmon un kryefjala qe vuaj aq sa ndonjeher mendoj kjo eshte kenaqsia e vetme qe mund te marr ne jete , pa pyetur perseri "perse". Perse une , pse un perseri? Nuk mjaftonte nje here ne jete te jem si te gjithe te tjeret por doemos me ben te mendoj qe te jem unik ne llojin tim. Perse me detyron te behem i keq me njerzit qe dua. Nuk arrije ta kuptoje kete sfide jete te paskrupullt , me heq deshiren per gjithcka , aq sa...
Ku je ti o uni im? Ti qe dikur mendoje qe ishe vetem ti , ai njeriu i pathyeshem dhe plot jet. Sot dhe buzqeshjen ma kthen fallco aq sa me peshtirosesh dhe me ben te pershtyj ne pasqyr. Te kthej kohen mbrapa nuk me vlen sepse pergjigjen e kam. Jam marrosur , verbuar , shurdhuar pas teje.
Sa me dhemb shpirti , dhe askush nk me kupton. Nuk bej dot boll , nuk ndaloj dot veten skam force sgjej kuraje , me duket vetja njeri pa kellqe,
Ah, sa me dhemb shpirti , vetem un e dij.
Te me thuash kjo eshte sfida per te me bere burre nuk ta lejoj sepse me bere me kohe dhe sot jam ketu fale atyre kacafytjve qe me hodhe si me kast. Nuk te mbajta meri nuk te mallkova , te falenderova. Po sot cfare duhet te them?
Cdo gje ka nje fund dhe un vendos te strukem dhe te pres fundin tend. Fundja nje leksion tjeter jete , perseri do ngrihem.
