METi
-=EdoLorEli=-
Agroni dhe Arbeni ishin binjakë identik. Agroni posedonte një barkë gjysëm të shkatërruar dhe ishte i vetmi që e përdorte atë. Një ditë ai u'a huazoi barkën disa turistave të cilët gjatë lundrimit e fundosën barkën. Agroni e kaloi tërë ditën duke u munduar të shpëtoj sa më shumë gjëra nga barka dhe pothuajse tërë ditën e kishte kaluar jashtë dhe nuk ishte takuar me vëllaun e tij Arbenin.
Arbenit atë ditë i kishte vdekur gruaja por Agroni nuk dinte asgjë! Gjatë kthimit në shtëpi i binte rrugës nga qyteti për t'i blerë disa artikuj ushqimor.
Një fqinje e tij e moshuar e gaboi Agronin me Arbenin dhe i tha: "Më vjen keq për humbjen tuaj. Me siguri ndjehesh tmerrshëm."
Agroni duke menduar se plaka po fliste për barkën e tij, tha: "Dreqin jo, nuk ndihem tmerrshëm! Në fakt më bëhet qejfi që u lirova nga ajo. Ajo ishte e vjetër që nga fillimi. Fundi i saj ishte krejt i vyshkur dhe i vinte era si peshk i ngordhur. Dhe gjithmonë e rridhte ujin.
Ajo kishte një të qarë mbrapa dhe një vrimë të madhe përpara gjithashtu. Sa herë që e shfrytëzoja ajo vrimë vetëm sa shkonte duke u zmardhuar dhe depërtonte më shpejtë.
Më duket se i dhash fund ditën që u'a dhash në shfrytëzim atyre turistave të cilët kërkonin të argëtoheshin. I paralajmërova edhe ata që ajo nuk ishte aq e mirë dhe se kutërbonte nga era. Por ata budallenjët u munduan t'i hipnin të gjithë njëherësh dhe kështu e qajtën në mes!"
Gruas së moshuar i ra të fikët!
Arbenit atë ditë i kishte vdekur gruaja por Agroni nuk dinte asgjë! Gjatë kthimit në shtëpi i binte rrugës nga qyteti për t'i blerë disa artikuj ushqimor.
Një fqinje e tij e moshuar e gaboi Agronin me Arbenin dhe i tha: "Më vjen keq për humbjen tuaj. Me siguri ndjehesh tmerrshëm."
Agroni duke menduar se plaka po fliste për barkën e tij, tha: "Dreqin jo, nuk ndihem tmerrshëm! Në fakt më bëhet qejfi që u lirova nga ajo. Ajo ishte e vjetër që nga fillimi. Fundi i saj ishte krejt i vyshkur dhe i vinte era si peshk i ngordhur. Dhe gjithmonë e rridhte ujin.
Ajo kishte një të qarë mbrapa dhe një vrimë të madhe përpara gjithashtu. Sa herë që e shfrytëzoja ajo vrimë vetëm sa shkonte duke u zmardhuar dhe depërtonte më shpejtë.
Më duket se i dhash fund ditën që u'a dhash në shfrytëzim atyre turistave të cilët kërkonin të argëtoheshin. I paralajmërova edhe ata që ajo nuk ishte aq e mirë dhe se kutërbonte nga era. Por ata budallenjët u munduan t'i hipnin të gjithë njëherësh dhe kështu e qajtën në mes!"
Gruas së moshuar i ra të fikët!
