Kur karrocieri (= mendja) është i hutuar dhe nuk di ku të shkojë, karroca (= trupi) lëviz nga kuajt e shtyrë (=emocionet) që e tërheqin automatikisht, pa asnjë drejtim të deshiruar e të komanduar, ndërkohë që pasagjeri (= shpirti) fle.
Dhe nëse ndërgjegjja e shpirtit fle, sa rezultat mund të kemi nga ajo që bëjmë, themi dhe vendosim?
Si mund të guxojë karrocieri t'u japë udhëzimet e duhura kuajve nëse nuk di ku të shkojë?!?
Dhe për të ditur se ku të shkojë, ai duhet të dëgjojë zërin e pasagjerit (shpirtit), në mënyrë që të marrë frenat dhe t'i drejtojë kuajt në drejtimin e dëshiruar. Mendoni se nuk është kështu?
Reflektoni pak, se sa veprime dhe mendime bëni gjatë ditës pa përdorimin e vetëdijes shpirtërore??
( Georges Gurdjieff)
Një metaforë që shërben edhe për të dhënë një imazh vizual të situatës së një pjese të madhe të popullsisë së botës: ne jetojmë jetën tonë të zhytur në një gjumë të thellë (një zhurmë e vazhdueshme sfondi që na narkotizon), duke besuar gabimisht se jemi zgjuar dhe të vetëdijshëm për zgjedhjet tona. Mashtrimi i madh është i gjithi këtu, domethënë ai i të jetuarit në iluzionin se bota mund të përcaktojë fatin tonë dhe të bëjë çfarë të dojë me ne. Por funksionon kështu vetëm nëse, në fakt, jeni një qenie e fjetur.
Kur pasagjeri (shpirti-ndërgjegjja) zgjohet, ose më mirë kur ndërgjegjja zgjohet dhe vendos të dëgjojë zërin e shpirtit, ne (qeniet e ndërgjegjshme më në fund u zgjuan) e kuptojmë tani se rruga e marrë më parë nga karrocieri dhe ecja e adoptuar e kuajve janë fryt i një zgjedhjeje të pavetëdijshme..!
Këtë filozofi e përshkruan Platoni që 2400 vjet më parë
në karrocen fluturuese me kuaj 
By anunnak
Dhe nëse ndërgjegjja e shpirtit fle, sa rezultat mund të kemi nga ajo që bëjmë, themi dhe vendosim?
Si mund të guxojë karrocieri t'u japë udhëzimet e duhura kuajve nëse nuk di ku të shkojë?!?
Dhe për të ditur se ku të shkojë, ai duhet të dëgjojë zërin e pasagjerit (shpirtit), në mënyrë që të marrë frenat dhe t'i drejtojë kuajt në drejtimin e dëshiruar. Mendoni se nuk është kështu?
Reflektoni pak, se sa veprime dhe mendime bëni gjatë ditës pa përdorimin e vetëdijes shpirtërore??
( Georges Gurdjieff)
Një metaforë që shërben edhe për të dhënë një imazh vizual të situatës së një pjese të madhe të popullsisë së botës: ne jetojmë jetën tonë të zhytur në një gjumë të thellë (një zhurmë e vazhdueshme sfondi që na narkotizon), duke besuar gabimisht se jemi zgjuar dhe të vetëdijshëm për zgjedhjet tona. Mashtrimi i madh është i gjithi këtu, domethënë ai i të jetuarit në iluzionin se bota mund të përcaktojë fatin tonë dhe të bëjë çfarë të dojë me ne. Por funksionon kështu vetëm nëse, në fakt, jeni një qenie e fjetur.
Kur pasagjeri (shpirti-ndërgjegjja) zgjohet, ose më mirë kur ndërgjegjja zgjohet dhe vendos të dëgjojë zërin e shpirtit, ne (qeniet e ndërgjegjshme më në fund u zgjuan) e kuptojmë tani se rruga e marrë më parë nga karrocieri dhe ecja e adoptuar e kuajve janë fryt i një zgjedhjeje të pavetëdijshme..!
Këtë filozofi e përshkruan Platoni që 2400 vjet më parë
në karrocen fluturuese me kuaj By anunnak
