A mund te urreni dike, vetem nga fjalet qe thone tjeret dhe nese po ose jo, pse?!

Nuk e urrej asnjehere njeriun si krijese sepse eshte e shenjte por urrej cilesite e tij jo te mira. Fjalet e hallkut dhe birat e gardhit asnjehere nuk ndalen. Shpifes do te kene cdo here, dashakeq gjithashtu, njerez te lige qe deshirojne te ndajne apo ta prishin nje miqesi, poashtu. Te vertetohet lajmi eshte nder me kryesoret fillimisht per te mos ardhe puna pastaj tek urrejtja.
Nuk pajtohem, nuk pelqej... sbesoj qe urren.. kush beson nuk duhet te urrej
 
Me ka ndodhur te perpiqen te flasin keq per persona qe une i kam vleresuar dhe nuk i kam lejuar. Perderisa nuk di te dyja anet e medaljes nuk mund te them ky apo ai ka te drejte. Dhe nuk ndikohem. Ama, nese vjen nga persona shume te afert te mi, si familja po ndonje shoqe shume e ngushte edhe me ndikon. (me ndikon ne simpati flas) po per urrejtje une nuk urrej as "armiqt"(fatmiresisht) jo me te tjeret qe s'me kane bere gje mua Lol
 
Nuk besoj te njeri aq thelle sa qe jo vetem ti besoj fjalet por edhe te urrej X person.
 
Njeriu s'gjykohet nga fjalet po nga veprat. Plaka ime me fjale me mallkonte 100 her n'dite, por me vepra m'falte dashuri me shume se cdo njeri tjeter.
 
Ne duke u rritur mesojme dhe ndryshojme mendim per veten.. e jo me te urrej dike ne baze te fjaleve te te tjereve... jo dhe vetem jo.
Mesoj nga veprimet e njerzve .. si sillen.. si gjykojne... sa kapacitet kane te shiten dhe sa mund te jet i besushem.
Nga kjo pastaj vendos me te miren per vete.
Askush seshte aq i rendesishem sa te urrehet.
Eshte ndjenje shume e forte...
 
Ke te drejt( replikova ne mendimin qe kishe shkruar)
hmmm... konstatime të cilat nuk elaborohen janë më afër gabimit se sa të saktës... pra, shumë e drejtë, do të ishte replika nëse do të thoshe se rezultat i një qëndrimi të tillë shpesh herë mund të jetë i pasaktë për shkak të këtyre apo atyre arsyeve... por sidoqoftë e pranoj konstatimin tënd se mund të jetë e gabueshme, e, edhe nëse është gabim, më mirë të gaboj duke i besuar dikujt që i besoj se sa të jem i pagabueshëm duke i besuar dikujt që s'e njoh...
 
hmmm... konstatime të cilat nuk elaborohen janë më afër gabimit se sa të saktës... pra, shumë e drejtë, do të ishte replika nëse do të thoshe se rezultat i një qëndrimi të tillë shpesh herë mund të jetë i pasaktë për shkak të këtyre apo atyre arsyeve... por sidoqoftë e pranoj konstatimin tënd se mund të jetë e gabueshme, e, edhe nëse është gabim, më mirë të gaboj duke i besuar dikujt që i besoj se sa të jem i pagabueshëm duke i besuar dikujt që s'e njoh...
Po mirë po qe se ndihesh mirëmë rregull. I qëndroj mendimit tim te mesipërm...
 
Heret mbaj mend,ne vitet e gjimnazit ,kur dikush me tregonte se ai/ajo ishin sjelle keq e brutalisht ndaj atij/asaj ne menyre te pavetedijshme,filloja e kultivoja nje inat te brendshem qe edhe nese binte rasti te flisja mbi ato cka kish ndodh e dija (sipas nje pale),ja prisja te drejten e te shprehurit,por me kalimin e viteve u binda qe ishte teresisht nje gabim dhe tek une personalisht ,nuk ndodh me.Fuqine e ndikimit nuk e ka askush me tek une.
Kam durimin te te degjoj,te te mbeshtes,por kjo sme jep te drejten te urrej dike pa njoh kushtet per te cilat ka vepruar mire apo keq.
Eshte e drejte e mohuar te gjykosh dike apo urresh pa e njohur.
Shume miqesi te miat jane prish per kete fakt ,sepse une sjam sjelle si ata kabe dash me personat qe i urrejne,por mua sme dhemb fare kjo,sepse KJO jam une dhe e di mjaft mire qe ne jeten tone ashtu sic i kemi mireprit shume njerez,ashtu edhe do i percjellim me nje;pac vetem te mira ne jete!
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Bëju.

    Votat: 11 40.7%
  • 2-Ankth mesnate.

    Votat: 3 11.1%
  • 3-Të dua ty.

    Votat: 8 29.6%
  • 4-Nje kujtim.

    Votat: 5 18.5%
Back
Top