A duhet kritikuar dikë për shkak të ndjenjave që ka?
Ndjenjat e dashurisë nuk mund të kontrollohen! Nuk mund t’i thuash zemrës: mos ndiej, mos dashuro. Sepse dashuria e papërmbushur është e barabartë me një mallkim, që vazhdimisht e riciklon veten deri në përjetësi.
Sa herë që jam përpjekur t’i ndrydh ndjenjat dhe të bëj të fortin, gjithnjë kam ardhur në përfundimin e njëjtë: sado që aktroja bukur, brenda meje nuk ndryshonte asgjë. Përkundrazi, në vend që të qetësoheshin, trazimet e shpirtit tim veçse tërboheshin edhe më shumë. Për një kohë të shkurtër, ato bënin sikur zhdukeshin, por ama vetëm sa për t’u kthyer më pas në trajtën e një urie shpirtërore shumë të furishme, që më pas nxiste disa uri të tjera, që shpirti ia diktonte trupit, derisa e gjitha shpërthente nga brenda në një vuajtje të heshtur që nuk mund t’ia shihja fundin. Ndihesha sikur kisha rënë në një vrimë të zezë që përpinte çdo ide dhe ndjenjë iniciative, dhe aty më përfshinte një dëshirë që të shndërrohesha në peshk, që të vuaja edhe unë nga harresa aty për aty, pasi e dija se çdo ditë e re nuk do të ishte asgjë tjetër përveçse edhe një takim tjetër i pashmangshëm me të rëndomtën e zymtë që e kisha krijuar vetë. Dhe kështu siç jam ndier unë, sot ndihen shumë e shumë të tjerë, të kurthuar në këtë gjendje apatie dhe të detyruar që të ndihen keq për shkak të ndjenjave dhe të mendimeve të tyre të vërteta.
Çfarë ironie kjo: të ndihesh keq pse ndien diçka?! Por ne as që habitemi më me këtë, sepse tashmë jemi mësuar me faktin se shoqëria jonë, pa asnjë lloj ngurrimi, merr guximin të futë hundët edhe në gjëra kaq intime. Shembulli më banal i kësaj është, fjala vjen, kur të pëlqen një varg apo strofë poetike kushtuar dashurisë (pak rëndësi ka se kush e ka shkruar) dhe vendos ta publikosh në profilin tënd apo e pëlqen te profili i dikujt tjetër dhe menjëherë fillojnë pyetjet: Çfarë ke? Kush të mungon? Për kë po vuan? Qëkur na u bëre kaq romantik/e?
Askush nuk duhet të kritikohet për ndjenjat e veta. Aq më tepër kur është fjala për ndjenjat që shpërthejnë në dashurinë mes një mashkulli dhe një femre, sepse, po aq sa duket e thjeshtë, në të njëjtën kohë kjo lloj dashurie është edhe një nga misteret më të mëdha të universit. Është pikërisht kjo lloj dashurie që ka fuqi t’i sfidojë dhe t’i lëkundë të gjitha kodet dhe rregullat që njeriu ia ka caktuar vetes.
(Rebelimi i Lúlus, fq 34-35)
Le ta diskutojmë!
burimi;
Albatros Rexhaj.
Ndjenjat e dashurisë nuk mund të kontrollohen! Nuk mund t’i thuash zemrës: mos ndiej, mos dashuro. Sepse dashuria e papërmbushur është e barabartë me një mallkim, që vazhdimisht e riciklon veten deri në përjetësi.
Sa herë që jam përpjekur t’i ndrydh ndjenjat dhe të bëj të fortin, gjithnjë kam ardhur në përfundimin e njëjtë: sado që aktroja bukur, brenda meje nuk ndryshonte asgjë. Përkundrazi, në vend që të qetësoheshin, trazimet e shpirtit tim veçse tërboheshin edhe më shumë. Për një kohë të shkurtër, ato bënin sikur zhdukeshin, por ama vetëm sa për t’u kthyer më pas në trajtën e një urie shpirtërore shumë të furishme, që më pas nxiste disa uri të tjera, që shpirti ia diktonte trupit, derisa e gjitha shpërthente nga brenda në një vuajtje të heshtur që nuk mund t’ia shihja fundin. Ndihesha sikur kisha rënë në një vrimë të zezë që përpinte çdo ide dhe ndjenjë iniciative, dhe aty më përfshinte një dëshirë që të shndërrohesha në peshk, që të vuaja edhe unë nga harresa aty për aty, pasi e dija se çdo ditë e re nuk do të ishte asgjë tjetër përveçse edhe një takim tjetër i pashmangshëm me të rëndomtën e zymtë që e kisha krijuar vetë. Dhe kështu siç jam ndier unë, sot ndihen shumë e shumë të tjerë, të kurthuar në këtë gjendje apatie dhe të detyruar që të ndihen keq për shkak të ndjenjave dhe të mendimeve të tyre të vërteta.
Çfarë ironie kjo: të ndihesh keq pse ndien diçka?! Por ne as që habitemi më me këtë, sepse tashmë jemi mësuar me faktin se shoqëria jonë, pa asnjë lloj ngurrimi, merr guximin të futë hundët edhe në gjëra kaq intime. Shembulli më banal i kësaj është, fjala vjen, kur të pëlqen një varg apo strofë poetike kushtuar dashurisë (pak rëndësi ka se kush e ka shkruar) dhe vendos ta publikosh në profilin tënd apo e pëlqen te profili i dikujt tjetër dhe menjëherë fillojnë pyetjet: Çfarë ke? Kush të mungon? Për kë po vuan? Qëkur na u bëre kaq romantik/e?
Askush nuk duhet të kritikohet për ndjenjat e veta. Aq më tepër kur është fjala për ndjenjat që shpërthejnë në dashurinë mes një mashkulli dhe një femre, sepse, po aq sa duket e thjeshtë, në të njëjtën kohë kjo lloj dashurie është edhe një nga misteret më të mëdha të universit. Është pikërisht kjo lloj dashurie që ka fuqi t’i sfidojë dhe t’i lëkundë të gjitha kodet dhe rregullat që njeriu ia ka caktuar vetes.
(Rebelimi i Lúlus, fq 34-35)
Le ta diskutojmë!
burimi;
Albatros Rexhaj.
