NatënVetem ti e more guximin te pergjigjeshe
E prisja dicka te tille , prandaj po nguroja te thoja naten e mire dhe gjumin e embel ... virtualisht
Shfletimi si vizitorë është i kufizuar
- Ju do të keni një numër të limituar për të shfletuar në FV.AL
- 1 Shfletime si vizitor të mbetura
- Regjistrohu tani për të hequr këtë kufizim
What's on your mind..?
- Hapësi i temës Kresha
- Start date
Punk1
Antarë i Respektuar
Take your hands offMa perkthe pak anglisht: te vjen dursh
Punk1
Antarë i Respektuar
Gjumin
Ivy
Antarë i Respektuar
Kush e ka perdhos kete shqipen tone?
Ah harrova te te pershendesja per kortezi
:Si jeni mire?A tu lodhen gishtat?
Ivy
Antarë i Respektuar
Paskam humb kuptimin e "guximit"Ou? Paska dashur guxim? Une e pata sh te lehte
Kete qe Punk e quan guxim,une e dija se thuhej "kalo kohen" me reply
Ivy
Antarë i Respektuar
Kujt mor????Po mendonja te fusja ne perdorim opsionin ignore laleeee
Ivy
Antarë i Respektuar
Po e befsh gezuar XheloEhe
po thash ta bej sefte diku
Ivy
Antarë i Respektuar
Jo po lule trendelineGezuar qofsh moj leshverdhe
DeviL
V.I.P
Ivy
Antarë i Respektuar
Ishte metaforik zhgenjimi se qe te zhgenjehesh duhet nje fare pritshmerie,gje qe ska si te ndodh
Ivy
Antarë i Respektuar
Se ku qellon ,Ai larte e diPune Punku. U jep kuptim "leksikor"fjaleve sic i don qefi vet.
‘Mes forces dhe brishtesise”
Me esht dashur te mendoj se forca qendron ne fshehjen e dhimbjes,emocioneve dhe moslejimin e dukjes se brishtesise tek une.
Kam ndjere nje presion te vazhdueshem per te mos treguar dobesi,per te qendruar e forte,sikur jam e pathyeshme,edhe kur brenda meje gjithcka po shembet.
Por me kalimin e kohes,kam kuptuar se kjo nuk eshte forca e vertete.
Sepse sa me shume perpiqem ta fsheh dhimbjen,aq me shume rritet brenda meje.
Mundohem ta injoroj,ta mbaj te fshehur pas nje buzeqeshje,por nuk zhduket.
Madje madje,behet me e rende dhe me shoqeron ne cdo hap qe bej.
Ndonjehere ndihem kaq e lodhur nga kjo lufte e vazhdueshme me veten,nga mendimi qe duhet te jem gjithmone e forte dhe te mos i tregoj ndjenjat e mia.
Sepse nese i shfaq,do gjykohem perseri,do te dukem perseri e dobet.
Por nuk mund ta bej me,sepse ne te vertete forca nuk qendron tek fshehja e dhimbjes,por tek pranimi i saj.
Forca nuk eshte te mbash gjithcka perbrenda,te shtypesh emocionet derisa ato te behen te paperballueshme.
Nuk eshte te pretendosh se je mire ku ne te vertete po lendohesh.
E verteta eshte se dhimbja nuk largoher kur e mohojme.
Perkundrazi,mbetet aty,duke u bere pjese e jona,derisa ne te kemi guximin te perballemi me te.
Me besoni se nuk iken dhimbja kur e fsheh.
Une u mundova,por u gabova.
Prandaj po mesoj te pranoj dhimbjen dhe ti jap vetes hapsire per ta ndjere ate.
Te qaj kur me vjen per te qare,te flas kur kam nevoje te shprehem,te mos e mbaj gjithcka brenda vetes me mendimin qe”po do ta harroj,do te kaloje”
Nuk eshte turp nese ndihesh keq,apo te pranosh se ke nevoje per kohe per tu sheruar.
Me besoni,kur e pranoj dhimbjen duket sikur filloj te clirohem prej saj.
Dhe keshtu e kuptoj se forca nuk eshte te pretendosh qe nuk ke dhimbje,por te kesh guximin ta pranosh ate me zemer te hapur.
Dhe po ky eshte nje nder ato momentet,kur une ndihem e lodhur,e rraskapitur,e dobet,dhe plot dhimbje.
Me esht dashur te mendoj se forca qendron ne fshehjen e dhimbjes,emocioneve dhe moslejimin e dukjes se brishtesise tek une.
Kam ndjere nje presion te vazhdueshem per te mos treguar dobesi,per te qendruar e forte,sikur jam e pathyeshme,edhe kur brenda meje gjithcka po shembet.
Por me kalimin e kohes,kam kuptuar se kjo nuk eshte forca e vertete.
Sepse sa me shume perpiqem ta fsheh dhimbjen,aq me shume rritet brenda meje.
Mundohem ta injoroj,ta mbaj te fshehur pas nje buzeqeshje,por nuk zhduket.
Madje madje,behet me e rende dhe me shoqeron ne cdo hap qe bej.
Ndonjehere ndihem kaq e lodhur nga kjo lufte e vazhdueshme me veten,nga mendimi qe duhet te jem gjithmone e forte dhe te mos i tregoj ndjenjat e mia.
Sepse nese i shfaq,do gjykohem perseri,do te dukem perseri e dobet.
Por nuk mund ta bej me,sepse ne te vertete forca nuk qendron tek fshehja e dhimbjes,por tek pranimi i saj.
Forca nuk eshte te mbash gjithcka perbrenda,te shtypesh emocionet derisa ato te behen te paperballueshme.
Nuk eshte te pretendosh se je mire ku ne te vertete po lendohesh.
E verteta eshte se dhimbja nuk largoher kur e mohojme.
Perkundrazi,mbetet aty,duke u bere pjese e jona,derisa ne te kemi guximin te perballemi me te.
Me besoni se nuk iken dhimbja kur e fsheh.
Une u mundova,por u gabova.
Prandaj po mesoj te pranoj dhimbjen dhe ti jap vetes hapsire per ta ndjere ate.
Te qaj kur me vjen per te qare,te flas kur kam nevoje te shprehem,te mos e mbaj gjithcka brenda vetes me mendimin qe”po do ta harroj,do te kaloje”
Nuk eshte turp nese ndihesh keq,apo te pranosh se ke nevoje per kohe per tu sheruar.
Me besoni,kur e pranoj dhimbjen duket sikur filloj te clirohem prej saj.
Dhe keshtu e kuptoj se forca nuk eshte te pretendosh qe nuk ke dhimbje,por te kesh guximin ta pranosh ate me zemer te hapur.
Dhe po ky eshte nje nder ato momentet,kur une ndihem e lodhur,e rraskapitur,e dobet,dhe plot dhimbje.