Bilderberg
Anëtar i ri
E vërteta që fshihet pas luksit të shfrenuar të qiellgërvishtësve
Dubai duhet të ishte një mrekulli e Lindjes së Mesme, një shembull i shkëlqyer i sipërmarrjes arabe dhe kapitalizmit perëndimor, por kohët e vështira kanë mbërritur edhe në qytetin e mrekullueshëm. Ai lindi nga mesi i shkretëtirës dhe synonte të ishte shumë më tepër se një mirazh Fytyra e buzëqeshur e sheikut Muhamed, sundimtari absolut i Dubait, shkëlqen në të katër anët e vendit. Atë e gjen në çdo fasadë e godinë, mbi çdo reklamë perëndimore, si mbi atë të McDonald e firmave sportive. Ky njeri e ka reklamuar Dubain si qyteti i njëmijë e një dritave arabe, një mrekulli të Lindjes së Mesme, që lindi nga shkretëtira për të ndriçuar gjithë rajonin. Figura e tij qëndron edhe në majën e godinës më të lartë në botë, një kullë e gjatë dhe e hollë që synon të rrokë qiellin. Por diçka e ka pickuar së fundi buzëqeshjen e sheikut. Kranet dhe vinçat gjigantë kanë ngrirë në hapësirat ku ndërtohet, sikur koha vetë të kishte stopuar. Në Dubai, shumë godina kanë mbetur në mesin e rrugës, gjysmë të ndërtuara dhe në dukje të parë të braktisura. E ndërsa ndërtimet e lagjeve dhe godinave gjigante kanë ndaluar, dalëngadalë po dalin në shesh edhe sekretet e errëta të Dubait. Ai është një qytet i ndërtuar nga hiçi, vetëm brenda disa dhjetëvjeçarëve dhe gjithçka e ka bazuar mbi borxhe, dëmtimin e mjedisit dhe natyrës, shtypjes dhe skllavërisë. Ky qytet është një metaforë e gjallë e botës globaliste neo-liberale.
Një Disnejland për të rriturit
Karen Andrews nuk mund të flasë. Sa herë që nis të rrëfejë historinë e saj, ul kryet. ثshtë trupvogël dhe e hajthme dhe ka pamjen e një ish-pasanikeje. Ajo jeton në makinën e saj, një Range Rover. Ka muaj që fle aty, në parkingun e një hoteli të madh, falë zemërgjerësisë së pronarit të parkingut që nuk i bën zemra ta largojë që andej. Sigurisht që kjo nuk është situata që ajo kishte ëndërruar si fundin e ëndrrës së saj të Dubait. Karen erdhi në Dubai nga Kanadaja, pasi të shoqit iu ofrua një vend pune në një sektor të rëndësishëm të një shumëkombsheje të famshme. Ata erdhën në Dubai, në vitin 2005. Sipas saj, ky qytet ngjante me një Disnejland ku sheiku ishte Muhamed ishte miu. Sipas rrëfimit të saj, në fillim, jeta ishte fantastike sidomos shtëpia ku ata u vendosën me një ushtri shërbëtorësh, gjithçka falas dhe mungesë taksash. Dukej sikur të gjithë ishin shefa të mëdhenj dhe e gjithë jeta ishte një shfaqje dhe festë e madhe e pafund. I shoqi bleu dy prona dhe kishte shumë para, por për herë të parë në jetën e tyre, ai nisi që të shpenzonte shuma të mëdha dhe të hutohej. Sipas Karen, kjo ishte diçka që nuk ndodhte kurrë më parë me Danielin. Pak nga pak, nisëm të hynim në borxhe, pasi jeta që bënim ishte vërtet e jashtëzakonshme. Një vit më pas, kuptova arsyen e shpenzimeve. "Im shoq u diagnostikua me tumor". Një mjek i kishte thënë se i kishte mbetur vetëm një vit jetë, një tjetër se tumori ishte benin dhe se nuk kishte asnjë problem, por ndërkohë borxhi ynë po rritej. "Para se të vija në këtë vend, nuk dija asgjë në lidhje me ligjet e Dubait. Mendoja se, duke qenë se në këtë vend kishte shumë kompani perëndimore, edhe ligjet duhet të ishin të tilla. Askush nuk më tha se nuk njihej koncepti i falimentimit, pra nëse bie në borxhe nuk falimenton, por shkon drejt e në burg. Kur e mësova një gjë të tillë, i thash tim shoqi se duhet të largoheshim menjëherë. Ai tha se kishte marrë një siguri nga kompania e tij se nuk do t‘i ndodhte asgjë, por ndodhi që kompania pati probleme financiare dhe me borxhe të papaguara nuk mund të largoheshim nga vendi. Befas, jeta jonë ndryshoi menjëherë. Mbetëm pa shtëpi, pa makina, pa karta krediti. Danielin e arrestuan. Atij iu bë gjyqi në arabisht dhe e dënuan me gjashtë vjet burg. Këtu në Dubai jam ilegale, sepse duhet ta kisha lënë vendin". Sipas Karen, që nuk është aspak e huaja e vetme në kushte të tilla, Dubai i vërtetë është shumë ndryshe nga ai që duket nga filmat apo reklamat. Sipas saj, shumë të huaj ndillen për të punuar në këtë vend, dhe shumë vonë e kuptojnë se ai nuk është aspak një demokraci, por një diktaturë e fshehur.
