bledikorcari
Anëtar i Nderuar
Vite me pare jetonte nje njeri shume i pasur, i cili bashke me djalin e tij kishte te njejtin pasion per koleksion arti. Se bashku ata udhetonin ane e mbane botes, duke i shtuar koleksionit te tyre vetem thesaret me te cmuara te artit. Piktura te mrekullueshme te Pikasos, Van Gogut, Monte dhe shume piktoreve te tjere te cilat vareshin neper muret e shtepise.
[Image: ushtar10.jpg]
Burri plak shikonte me admirim djalin e tij te vetem i cili po behej nje koleksionist arti i talentuar. Me sy te stervitur dhe nje mendje te shkelqyer prej biznesmeni te djalit te tij, babai ishte krenar te diskutonte me koleksionues te tjere ne mbare boten. Ndersa po afrohej dimri, nje lufte gllaberoj kombet, dhe djali i ri u largua per ti sherbyer vendit te tij. Vetem pas disa javesh, babai mori nje telegram. Djali i tij kishte humbur. Koleksionisti i artit me padurim priste lajme te tjera, i frikesuar se nuk do ta shihte djalin e tij perseri. Ndersa ditet kalonin, frika e tij u konfirmuar. Djaloshi i ri ishte vrare derisa ishte duke transportuar nje shok per ne infermieri.
I merzitur dhe i vetmuar, burri plak e priti Krishtlindjen me dhimbje dhe trishtim. Gezimi i kesaj feste, qe ai dhe djali i tij qe mezi po e prisnin, nuk do ta vizitonte me kete shtepi! Ne mengjesin e Krishtlindjes, nje e trokitur ne dere e zgjoi nga gjumi plakun e depresionuar. Nderisa po shkonte tek dera, njera nga pikturat e varura ne mur i kujtoi atij se djali i tij nuk do te kthehej me kurre ne shtepi. Ndersa hapi deren, ai u pershendet nga nje ushtar, me nje pako te madhe ne duart e tij. Ai e prezantoi veten duke thene:, “Une isha nje mik i djalit tuaj. Une isha ushtari te cilin djali juaj shpetoj ne momentin qe vdiq. A mund te hyj brenda per nje moment? Kam dicka per te treguar.”
Ndersa te dy filluan te bisedonin, ushtari tha atij se si djali i tij u kishte treguar te gjitheve per dashurine qe ati i tij kishte per kete art. “Une jam piktor,” tha ushtari dhe dua te te jap kete.” ndersa burri plak po hapte pakon, ai zbuloi portretin e djalit te tij. Edhe pse bota nuk do ta konsideronte si punen e nje gjeniu, piktura paraqiste tipater e fytyres se tij ne nje menyre te mrekullueshme. I mbuluar nga emocioni, plaku e falenderoi ushtarin dhe i premtoi atij se do ta vendoste pikturen siper oxhakut. Pak ore pasi ushtari ishte larguar, burri plak iu vu punes.
Duke mbajtur fjalen e tij, e vendosi pikturen siper oxhakut duke larguar prej andej shume piktura te kushtueshme. Pastaj burri plak u ul ne karrige dhe e kaloi Krishtlindjen duke veshtruar dhuraten qe i kishin bere.
Gjate diteve dhe javeve qe kalonin, plaku kuptoi qe edhe pse djali i tij nuk ishte me me te, jeta e tij vazhdonte per shkak te atyre jeteve qe ai kishte prekur. Ai mesoi se djali i tij kishte shpetuar disa ushtare te plagosur perpara se nje plumb ta godiste ate ne zemer. Ndersa vazhdimisht ndegjonte historite e trimerise se djalit te tij, krenaria dhe knaqesia aterore filloi t’ia zbuste dhimbjen. Portreti i djalit te tij u be prone me e cmueshme per te, duke zbehur fare interesin per ato piktura per te cilat muzet ane e mbane botes gumezhonin. Ai u tha komshinjve te tij se ishte dhurata me e cmuar qe kishte marre ndonjehere.
Ne pranvere burri u semure dhe shume shpejt vdiq. Bota e artit ishte ne pritje. Me vdekjen e koleksionistit dhe te djalit te tij, ato piktura do te shiteshin ne nje ankand. Sipas tastamentit te burrit plak, i gjithe koleksioni i artit do te shitej ne ankand ne diten e Krishtlindjes, diten ne te cilen ai kishte marrur dhuraten me te cmuar. Kjo dite erdhi shpejt, dhe koleksionist te famshem nga e ter bota u mblodhen se bashku per te ber te tyren disa nga pikturat me te famshme te botes. Enderrat do te permbusheshin ne kete dite; madheshtia do te shfaqej ndersa do deklarohej “Une kam koleksionin me te madh ne bote”.
Ankandi filloi me pikturen qe nuk ishte ne listen e asnje prej muzeve. Ishte piktura e djalit te burrit plak. Pjesmarresit kerkuan nje cmim fillestar.
Dhoma ishte ne qetesi. “Kush e nis ankandin me 1000 dollare? Pyeti drejtuesi i ankandit. Minutat po kalonin. Askush nuk foli. Nga fundii dhomes u degjua nje ze,”Kujt i intereson ajo pikture? Eshte thjeshte portreti i djalit te tij. Le ta harrojm dhe te hidhemi tek pikturat e mira.” shume zera te tjere u bashkuan ne mbeshtetje.
“Jo, duhet te shesim kete ne fillim,” u pergjigj drejtuesi i ankandit. Nje mik i burrit plak foli. “A do ma japesh mua per 10 dollare? Jane gjitjcka qe kam. E njihja djalin, do me pelqente ta kisha portretin e tij.” “10 dollare. Dikush ofron me shume? therriti drejtuesi i ankandit.
Pas nje momenti qetesie drejtuesi the:”U shit!!” ankandi i pare iku. Ngardheshjet mbushen dhomen dhe dikush bertiti: “Tani mund te vazhdojme me ankandin dhe te vlersojme keta thesare!” drejtuesi i ankandit veshtroi pjesmarresit dhe pastaj e deklaroi ankandin te mbyllur. Dikush u ngrit dhe pyeti, “Cfare do te thuash qe ankandi perfundoi? Ne nuk erdhem ketu per pikturen e djalit te nje plaku. Cfare do te ndodhe me keto piktura? Jane miliona dollare art ketu? Une kerkoj nje shpjegim se cfare po ndodh ketu!” Drejtuesi i ankandit u pergjigj:
"Eshte fare e thjeshte. Sipas vullnetit te Atit, ai qe do te merrte te Birin… Do ti merrte te gjitha.”
me pelqeu shume ky tregim dhe e solla ta lexoni dhe ju,bledi.
[Image: ushtar10.jpg]
Burri plak shikonte me admirim djalin e tij te vetem i cili po behej nje koleksionist arti i talentuar. Me sy te stervitur dhe nje mendje te shkelqyer prej biznesmeni te djalit te tij, babai ishte krenar te diskutonte me koleksionues te tjere ne mbare boten. Ndersa po afrohej dimri, nje lufte gllaberoj kombet, dhe djali i ri u largua per ti sherbyer vendit te tij. Vetem pas disa javesh, babai mori nje telegram. Djali i tij kishte humbur. Koleksionisti i artit me padurim priste lajme te tjera, i frikesuar se nuk do ta shihte djalin e tij perseri. Ndersa ditet kalonin, frika e tij u konfirmuar. Djaloshi i ri ishte vrare derisa ishte duke transportuar nje shok per ne infermieri.
I merzitur dhe i vetmuar, burri plak e priti Krishtlindjen me dhimbje dhe trishtim. Gezimi i kesaj feste, qe ai dhe djali i tij qe mezi po e prisnin, nuk do ta vizitonte me kete shtepi! Ne mengjesin e Krishtlindjes, nje e trokitur ne dere e zgjoi nga gjumi plakun e depresionuar. Nderisa po shkonte tek dera, njera nga pikturat e varura ne mur i kujtoi atij se djali i tij nuk do te kthehej me kurre ne shtepi. Ndersa hapi deren, ai u pershendet nga nje ushtar, me nje pako te madhe ne duart e tij. Ai e prezantoi veten duke thene:, “Une isha nje mik i djalit tuaj. Une isha ushtari te cilin djali juaj shpetoj ne momentin qe vdiq. A mund te hyj brenda per nje moment? Kam dicka per te treguar.”
Ndersa te dy filluan te bisedonin, ushtari tha atij se si djali i tij u kishte treguar te gjitheve per dashurine qe ati i tij kishte per kete art. “Une jam piktor,” tha ushtari dhe dua te te jap kete.” ndersa burri plak po hapte pakon, ai zbuloi portretin e djalit te tij. Edhe pse bota nuk do ta konsideronte si punen e nje gjeniu, piktura paraqiste tipater e fytyres se tij ne nje menyre te mrekullueshme. I mbuluar nga emocioni, plaku e falenderoi ushtarin dhe i premtoi atij se do ta vendoste pikturen siper oxhakut. Pak ore pasi ushtari ishte larguar, burri plak iu vu punes.
Duke mbajtur fjalen e tij, e vendosi pikturen siper oxhakut duke larguar prej andej shume piktura te kushtueshme. Pastaj burri plak u ul ne karrige dhe e kaloi Krishtlindjen duke veshtruar dhuraten qe i kishin bere.
Gjate diteve dhe javeve qe kalonin, plaku kuptoi qe edhe pse djali i tij nuk ishte me me te, jeta e tij vazhdonte per shkak te atyre jeteve qe ai kishte prekur. Ai mesoi se djali i tij kishte shpetuar disa ushtare te plagosur perpara se nje plumb ta godiste ate ne zemer. Ndersa vazhdimisht ndegjonte historite e trimerise se djalit te tij, krenaria dhe knaqesia aterore filloi t’ia zbuste dhimbjen. Portreti i djalit te tij u be prone me e cmueshme per te, duke zbehur fare interesin per ato piktura per te cilat muzet ane e mbane botes gumezhonin. Ai u tha komshinjve te tij se ishte dhurata me e cmuar qe kishte marre ndonjehere.
Ne pranvere burri u semure dhe shume shpejt vdiq. Bota e artit ishte ne pritje. Me vdekjen e koleksionistit dhe te djalit te tij, ato piktura do te shiteshin ne nje ankand. Sipas tastamentit te burrit plak, i gjithe koleksioni i artit do te shitej ne ankand ne diten e Krishtlindjes, diten ne te cilen ai kishte marrur dhuraten me te cmuar. Kjo dite erdhi shpejt, dhe koleksionist te famshem nga e ter bota u mblodhen se bashku per te ber te tyren disa nga pikturat me te famshme te botes. Enderrat do te permbusheshin ne kete dite; madheshtia do te shfaqej ndersa do deklarohej “Une kam koleksionin me te madh ne bote”.
Ankandi filloi me pikturen qe nuk ishte ne listen e asnje prej muzeve. Ishte piktura e djalit te burrit plak. Pjesmarresit kerkuan nje cmim fillestar.
Dhoma ishte ne qetesi. “Kush e nis ankandin me 1000 dollare? Pyeti drejtuesi i ankandit. Minutat po kalonin. Askush nuk foli. Nga fundii dhomes u degjua nje ze,”Kujt i intereson ajo pikture? Eshte thjeshte portreti i djalit te tij. Le ta harrojm dhe te hidhemi tek pikturat e mira.” shume zera te tjere u bashkuan ne mbeshtetje.
“Jo, duhet te shesim kete ne fillim,” u pergjigj drejtuesi i ankandit. Nje mik i burrit plak foli. “A do ma japesh mua per 10 dollare? Jane gjitjcka qe kam. E njihja djalin, do me pelqente ta kisha portretin e tij.” “10 dollare. Dikush ofron me shume? therriti drejtuesi i ankandit.
Pas nje momenti qetesie drejtuesi the:”U shit!!” ankandi i pare iku. Ngardheshjet mbushen dhomen dhe dikush bertiti: “Tani mund te vazhdojme me ankandin dhe te vlersojme keta thesare!” drejtuesi i ankandit veshtroi pjesmarresit dhe pastaj e deklaroi ankandin te mbyllur. Dikush u ngrit dhe pyeti, “Cfare do te thuash qe ankandi perfundoi? Ne nuk erdhem ketu per pikturen e djalit te nje plaku. Cfare do te ndodhe me keto piktura? Jane miliona dollare art ketu? Une kerkoj nje shpjegim se cfare po ndodh ketu!” Drejtuesi i ankandit u pergjigj:
"Eshte fare e thjeshte. Sipas vullnetit te Atit, ai qe do te merrte te Birin… Do ti merrte te gjitha.”
me pelqeu shume ky tregim dhe e solla ta lexoni dhe ju,bledi.