Arfenilla
Themelues i Forumit
Një pikë mjalti kishte rënë në tokë dhe një milingonë kishte shkuar aty pranë për ta shijuar mjaltin
Pas shijimi të saj, deshi që të kthehej por siç duket mjalti e kishte magjepsur saqë u kthye që të merrte përsëri nga mjalti. Dhe përsëri dëshiron që të largohet por siç duket mjalti aq shumë e tërheq saqë nuk mjaftohet më vetëm me shijim e saj nga lartë andaj edhe vendos që të futet në brendinë e saj në mënyrë që të kënaqët sa më shumë dhe të e shijojë këtë mjaltë së më shumë.
Milingona hyri në këtë pikë të mjaltit dhe fillojë që të e shijojë kënaqësinë e mjaltit dhe kështu po kënaqej derisa vendosi që të dal prej aty dhe të vazhdonte rrugën e saj, por nuk mund të dilte sepse duar edhe këmbët i ishin ngjitur ? Ajo tashmë ishte ngjitur për toke dhe nuk mund të dilte edhe përkundër përpjekjeve të saja të shumta që i bënte. Mbeti aty derisa i erdhi vdekja andaj ajo pikë mjalti dhe ajo pangopësi e saj u bënë shkaktar për vdekjen e saj.
Sikur të mjaftohej me shijimin e mjaltit nga jashtë sigurisht që do të shpëtonte por ja që mjalti me gjithë ëmbëlsinë që ka u kthye në një hidhësi për milingonën e vockël.
Pas që e lexove këtë tregim, që pavarësisht në është apo jo i vërtetë, eja që të e shikojmë gjendjen tonë në këtë botë.
Kjo botë është tamam si ajo pikë e mjaltit që çdo kush prej nesh me doemos do të shijojë prej saj por ata që do të jenë vigjilentë dhe do të mjaftohen vetëm me shijimin e saj nga jashtë ata pikërisht do të jenë të shpëtuarit prej nesh ndërsa ata që janë të pakujdesshëm dhe në përpjekje që të marrin sa më shumë nga mjalti i kësaj bote pikërisht ata do të jenë të humburit sepse ata do të zhyten dhe do të fundosen në pafundësinë e kësaj bote. Kjo ndodhë për shkak se përfitimi i tyre nga kjo botë shndërrohet në mishërim dhe kjo kalon në pangopësi dhe grykësi e pafundme e njeriut.
Apo këtë mund të e krahasojmë me disa mëkate që fillimisht duken të ëmbla për njeriun saqë në fillim i pëlqen kjo gjendje dhe vazhdon me zhytjen në to derisa kur vendos të tërhiqet e ka të pamundur ngase do të jetë shumë vonë sepse bukuritë e përkohshme të kësaj bote do të i magjepsin. Andaj do të vije fundi i tyre duke i zënë në një pakujdesi të plotë nga adhurimi ndaj Allahut xh.sh dhe nga veprat e mire, kështu që mjalti dhe ëmbëlsia e kësaj bote do të shndërrohet në një hidhësi të përhershme në botën tjetër dhe dëshira e vetme e njeriut do të jetë kthimi i tij në këtë botë dhe të mjaftuarit e tij me shijimin e mjaltit vetëm nga jashtë duke mos u afruar afër nga frika e fundosjes në të.
Për këtë na e ka tërhequr vëmendjen edhe i Dërguari ynë s.a.v.s që të kemi kujdes nga kënaqësitë e kësaj bote, e po ashtu edhe Allahu xh.sh na e tërheq vëmendjen që të kemi kujdes nga kënaqësitë e kësaj bote, nga epshet dhe egot tona. Thotë Allahu xh.sh : “Ju njerëz dijeni se jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve, e që është si shembull i një shiu prej të cilit bima i habit bujqit, e pastaj ajo thahet dhe e sheh atë të verdhë, mandej bëhet e thyer, e llomitur, e në botën tjetër është dënimi i rëndë, por edhe falje mëkatesh dhe dhurim i kënaqësisë nga All-llahu; pra jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se përjetim mashtrues” 57: 20.
Nga: Artan Musliu
Pas shijimi të saj, deshi që të kthehej por siç duket mjalti e kishte magjepsur saqë u kthye që të merrte përsëri nga mjalti. Dhe përsëri dëshiron që të largohet por siç duket mjalti aq shumë e tërheq saqë nuk mjaftohet më vetëm me shijim e saj nga lartë andaj edhe vendos që të futet në brendinë e saj në mënyrë që të kënaqët sa më shumë dhe të e shijojë këtë mjaltë së më shumë.
Milingona hyri në këtë pikë të mjaltit dhe fillojë që të e shijojë kënaqësinë e mjaltit dhe kështu po kënaqej derisa vendosi që të dal prej aty dhe të vazhdonte rrugën e saj, por nuk mund të dilte sepse duar edhe këmbët i ishin ngjitur ? Ajo tashmë ishte ngjitur për toke dhe nuk mund të dilte edhe përkundër përpjekjeve të saja të shumta që i bënte. Mbeti aty derisa i erdhi vdekja andaj ajo pikë mjalti dhe ajo pangopësi e saj u bënë shkaktar për vdekjen e saj.
Sikur të mjaftohej me shijimin e mjaltit nga jashtë sigurisht që do të shpëtonte por ja që mjalti me gjithë ëmbëlsinë që ka u kthye në një hidhësi për milingonën e vockël.
Pas që e lexove këtë tregim, që pavarësisht në është apo jo i vërtetë, eja që të e shikojmë gjendjen tonë në këtë botë.
Kjo botë është tamam si ajo pikë e mjaltit që çdo kush prej nesh me doemos do të shijojë prej saj por ata që do të jenë vigjilentë dhe do të mjaftohen vetëm me shijimin e saj nga jashtë ata pikërisht do të jenë të shpëtuarit prej nesh ndërsa ata që janë të pakujdesshëm dhe në përpjekje që të marrin sa më shumë nga mjalti i kësaj bote pikërisht ata do të jenë të humburit sepse ata do të zhyten dhe do të fundosen në pafundësinë e kësaj bote. Kjo ndodhë për shkak se përfitimi i tyre nga kjo botë shndërrohet në mishërim dhe kjo kalon në pangopësi dhe grykësi e pafundme e njeriut.
Apo këtë mund të e krahasojmë me disa mëkate që fillimisht duken të ëmbla për njeriun saqë në fillim i pëlqen kjo gjendje dhe vazhdon me zhytjen në to derisa kur vendos të tërhiqet e ka të pamundur ngase do të jetë shumë vonë sepse bukuritë e përkohshme të kësaj bote do të i magjepsin. Andaj do të vije fundi i tyre duke i zënë në një pakujdesi të plotë nga adhurimi ndaj Allahut xh.sh dhe nga veprat e mire, kështu që mjalti dhe ëmbëlsia e kësaj bote do të shndërrohet në një hidhësi të përhershme në botën tjetër dhe dëshira e vetme e njeriut do të jetë kthimi i tij në këtë botë dhe të mjaftuarit e tij me shijimin e mjaltit vetëm nga jashtë duke mos u afruar afër nga frika e fundosjes në të.
Për këtë na e ka tërhequr vëmendjen edhe i Dërguari ynë s.a.v.s që të kemi kujdes nga kënaqësitë e kësaj bote, e po ashtu edhe Allahu xh.sh na e tërheq vëmendjen që të kemi kujdes nga kënaqësitë e kësaj bote, nga epshet dhe egot tona. Thotë Allahu xh.sh : “Ju njerëz dijeni se jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve, e që është si shembull i një shiu prej të cilit bima i habit bujqit, e pastaj ajo thahet dhe e sheh atë të verdhë, mandej bëhet e thyer, e llomitur, e në botën tjetër është dënimi i rëndë, por edhe falje mëkatesh dhe dhurim i kënaqësisë nga All-llahu; pra jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se përjetim mashtrues” 57: 20.
Nga: Artan Musliu