Kresha
A pretty face can never trick me
Shkeputa ca pjese nga libri "Mos u zemero"
“A dëshiron dhe a mund ta kthesh lumin në rrjedhën që doli e rrodhi ?! Po diellin mbasi lindi ?! Po a mund ta rrikthesh fëmijën në shtratin e barkut të nënës së tij ?! Po lotin a e kthen në sy pasi që u derdh ?!
Jo,kurrë...!Ajo që doli u bë dhe shkoi,kaloi...nuk kthehet më....Për këtë mos jeto me të kaluarën që të vërbohesh e të humbësh,të digjesh me zjarrin e saj që s’shuhet.Ta bësh këtë do të thotë ta humbasish,të tashmen dhe ta zhdukesh vullnetin.Ai që e do të kaluarën dhe i kthehet asaj është ai i cili e bluan miellin që në esencë është i bluar,apo si ai që e sharron tallashin e drurit. Qëmoti kanë thënë për ata që e qajnë të kaluarën se “nuk nxirren të vdekurit nga varrret e tyre”, mandje edhe fabulisti i ka përmendur ata që flasin me gjuhën e kafshëve se si e kanë pyetur gomarin: Përse nuk ripërtypesh ? Ai tha:E urrej gënjeshtrën.”
ا’vlerë ka pasuria me fytyrë të mrolur?! ا’të duhet fama kur shpirtin e ke të ngushtë ?! S’të bën dobi e tërë bota me gjithë çfarë ka nëse vetë je i shqetësuar e i mërzitur,thua se je kthyer nga përcjellja e kufomës së më të dashurit! ا’të duhet gruaja e bukur,kur zemërohet, vrazhdësohet dhe e kthen shtëpin në ferr?! Më e dobishme për ty është ajo që s’ka këtë shkallë të bukurisë,por sjelljen e pëlqyeshme,buzëqeshjet e ngrohta dhe që e bën shtëpinë si një prej kopshteve magjike.
S’ka vlerë një buzëqeshje që nuk del nga thellësia e njeriut,e pastër dhe e natyrshme.E nëse ai përpiqet t’ju falë vetëm zgërdhimjen e dhëmbëve pa miratim nga shpirti,kjo i mbete vetëm fytyrës së tij dhe nuk depërton tek të tjerët,sepse ai kërkon ta falsifikojë natyrën e tij të pastër të vërtetë.
Shiko rreth teje me kujdes; lulet buzëqeshin,pyjet e dendura luhaten të qeshura,detërat, lumenjtë, qielli,yjet,shpezët,të gjithë të buzëqeshur,pra edhe njeriu në esencë e tij rri i buzëqeshur.
Sikur të mos e prekte xhelozia,sherri, naiviteti dhe shkaqet e tjera që ia humbin dritën fytyrës dhe e bëjnë të mrolur“ Ai nuk e sheh këtë bukuri që qëndron ditë e natë para syve të tij.se në shpirt është i dobët e i shkatërruar; secili prej nesh e sheh botën përmes veprave,mendimeve dhe shpirtit të vet.
Jeta është art,e arti është shkencë që studiohet.Por njeriu është më mirë të mbjellë trëndafila, jasminë,e dashuri në jetën e tij,se sa të lodhet në grumbullimin e të hollave dhe fryerjen e xhepave.
Nëse e ke humbut shpresën,s’mund ta gjesh buzëqeshjen,e nëse e dëshiron buzëqeshjen, luftoje atë që ta humbi shpresën. Shansi të ofrohet ty dhe të gjithëve, ngadhënjimi është i hapur, dera e tij është për ty dhe për të tjerët.Mësoje veten të jesh i hapur dhe shpresëdhënës për vete dhe të tjerët. Përfytyro dobinë dhe të mirën për të gjithë.
Ajo që e shtyp shpirtin, që e rrudh, dhe e dërgon në burgun e errët, është të menduarit keq dhe humbja e shpresës.Jeta e keqe qëndron në shikimin e së keqes dhe në hulumtimin e turpeve të njerëzve, llomotitjet me fjalë për mangësitë e botës.
Buzëqesh nga ky ujë që pive mos rri duke u dridhur.Ndoshta të tjerët kur t'ju shohin të qeshur do ju bashkangjiten, vuajtjet anash duke i hedhur.
Shoku im i dashur, buzët e tua nëse qeshin nuk kanë për të plasur,dhe asnjë fytyrë nga të qeshurit para kohe s’është plakur!Buzëqesh si shkëndijë e zjarrët, që lundron dhe vallëzon në qiellin e mjegulluar. Buzëqeshja asnjeri në këtë botë s’e përgëzon,përderisa deshi apo s’deshi ai në këtë botë vjen, dhe ashtu ngadalë dikur shkon. Buzëqesh,për derisa je gjallë dhe ende s’ke vdekur,se pasi të mbulohesh me dhe kurrë s’ke për të qeshur!..
Vazhdon....
“A dëshiron dhe a mund ta kthesh lumin në rrjedhën që doli e rrodhi ?! Po diellin mbasi lindi ?! Po a mund ta rrikthesh fëmijën në shtratin e barkut të nënës së tij ?! Po lotin a e kthen në sy pasi që u derdh ?!
Jo,kurrë...!Ajo që doli u bë dhe shkoi,kaloi...nuk kthehet më....Për këtë mos jeto me të kaluarën që të vërbohesh e të humbësh,të digjesh me zjarrin e saj që s’shuhet.Ta bësh këtë do të thotë ta humbasish,të tashmen dhe ta zhdukesh vullnetin.Ai që e do të kaluarën dhe i kthehet asaj është ai i cili e bluan miellin që në esencë është i bluar,apo si ai që e sharron tallashin e drurit. Qëmoti kanë thënë për ata që e qajnë të kaluarën se “nuk nxirren të vdekurit nga varrret e tyre”, mandje edhe fabulisti i ka përmendur ata që flasin me gjuhën e kafshëve se si e kanë pyetur gomarin: Përse nuk ripërtypesh ? Ai tha:E urrej gënjeshtrën.”
ا’vlerë ka pasuria me fytyrë të mrolur?! ا’të duhet fama kur shpirtin e ke të ngushtë ?! S’të bën dobi e tërë bota me gjithë çfarë ka nëse vetë je i shqetësuar e i mërzitur,thua se je kthyer nga përcjellja e kufomës së më të dashurit! ا’të duhet gruaja e bukur,kur zemërohet, vrazhdësohet dhe e kthen shtëpin në ferr?! Më e dobishme për ty është ajo që s’ka këtë shkallë të bukurisë,por sjelljen e pëlqyeshme,buzëqeshjet e ngrohta dhe që e bën shtëpinë si një prej kopshteve magjike.
S’ka vlerë një buzëqeshje që nuk del nga thellësia e njeriut,e pastër dhe e natyrshme.E nëse ai përpiqet t’ju falë vetëm zgërdhimjen e dhëmbëve pa miratim nga shpirti,kjo i mbete vetëm fytyrës së tij dhe nuk depërton tek të tjerët,sepse ai kërkon ta falsifikojë natyrën e tij të pastër të vërtetë.
Shiko rreth teje me kujdes; lulet buzëqeshin,pyjet e dendura luhaten të qeshura,detërat, lumenjtë, qielli,yjet,shpezët,të gjithë të buzëqeshur,pra edhe njeriu në esencë e tij rri i buzëqeshur.
Sikur të mos e prekte xhelozia,sherri, naiviteti dhe shkaqet e tjera që ia humbin dritën fytyrës dhe e bëjnë të mrolur“ Ai nuk e sheh këtë bukuri që qëndron ditë e natë para syve të tij.se në shpirt është i dobët e i shkatërruar; secili prej nesh e sheh botën përmes veprave,mendimeve dhe shpirtit të vet.
Jeta është art,e arti është shkencë që studiohet.Por njeriu është më mirë të mbjellë trëndafila, jasminë,e dashuri në jetën e tij,se sa të lodhet në grumbullimin e të hollave dhe fryerjen e xhepave.
Nëse e ke humbut shpresën,s’mund ta gjesh buzëqeshjen,e nëse e dëshiron buzëqeshjen, luftoje atë që ta humbi shpresën. Shansi të ofrohet ty dhe të gjithëve, ngadhënjimi është i hapur, dera e tij është për ty dhe për të tjerët.Mësoje veten të jesh i hapur dhe shpresëdhënës për vete dhe të tjerët. Përfytyro dobinë dhe të mirën për të gjithë.
Ajo që e shtyp shpirtin, që e rrudh, dhe e dërgon në burgun e errët, është të menduarit keq dhe humbja e shpresës.Jeta e keqe qëndron në shikimin e së keqes dhe në hulumtimin e turpeve të njerëzve, llomotitjet me fjalë për mangësitë e botës.
Buzëqesh nga ky ujë që pive mos rri duke u dridhur.Ndoshta të tjerët kur t'ju shohin të qeshur do ju bashkangjiten, vuajtjet anash duke i hedhur.
Shoku im i dashur, buzët e tua nëse qeshin nuk kanë për të plasur,dhe asnjë fytyrë nga të qeshurit para kohe s’është plakur!Buzëqesh si shkëndijë e zjarrët, që lundron dhe vallëzon në qiellin e mjegulluar. Buzëqeshja asnjeri në këtë botë s’e përgëzon,përderisa deshi apo s’deshi ai në këtë botë vjen, dhe ashtu ngadalë dikur shkon. Buzëqesh,për derisa je gjallë dhe ende s’ke vdekur,se pasi të mbulohesh me dhe kurrë s’ke për të qeshur!..
Vazhdon....