Lëvdatat...

Nostra_22 said:

Magji i quan arritjet e tua ti lol

Mendoj se ne shqiptaret jemi njerez qe nuk ia bejme qekfin njeri-tjetrit edhe kur e meriton. Jemi fjalepak kur behet fjale per lavderime, por kompesojme dhe arrijme balancin e fjaleve kur diskutohet per te gjykuar gabimet dhe te metat.

Mendoj qe me shume e rendesishme eshte pjesa e pare tek postimi yt, sepse kur gjen njerez qe vleresojne arritjet e tua, shnderrohen ne pika te forta mbeshtetjeje dhe deshire per te ecur perpara.

Click to expand...

Jeta said:

Une kur kthehem "prapa" dhe shikoj se ne jeten time kane qene pikerisht lavdatat e dikujt qe kane ndikuar qe une te beje nje kthese te papritshme pozitive ne jeten time, kujtoj se pikerisht keto jane ndonjehere shume te rendesishme!
Po edhe e kunderta... Zakonisht nga prinderit e kam si "dhurate-bumerang" te mos me lavdojne, perkundrazi ma' ulin ate 'hovin' ose euforine qe kam... edhe kjo mund te kete ndikuar pozitivisht, qe une mos te ndalem e te kenaqem me nje sukses, duke metuar te arrij me shume... mbase qe mos t'i zhgenjej...
Si ndodh me juve?!... Sepse, te une te dyja keto kane ndikuar si me magji deri me sot, qe une te vazhdoj me tutje!

Click to expand...

Familja ime asnjehere nuk me ka lavderuar, sidomos babi, a thua se do ti marrin shpirtin nese do ta bente, (edhe ne rastet kur e kam merituar) por jo nuk eshte se me ka ber mua te ndrydhem, dhe te stepem!
Babi thoshte gjithmone: "Vetem gjenite meritojne levdata..." (me sa duket nuk isha nje prej tyre)

Pergjithsisht me kane lavderuar shume ne pune, ne shoqeri dhe gjate perjudhes qe kam qen ne universitet. Kur i degjoja te me lavderonin do te genjeja nese do thoja se nuk ndjehesha mire.
Lavderimet patjeter jane vlersim (kur jane te merituara)!

Jeta said:

Une kur kthehem "prapa" dhe shikoj se ne jeten time kane qene pikerisht lavdatat e dikujt qe kane ndikuar qe une te beje nje kthese te papritshme pozitive ne jeten time, kujtoj se pikerisht keto jane ndonjehere shume te rendesishme!
Po edhe e kunderta... Zakonisht nga prinderit e kam si "dhurate-bumerang" te mos me lavdojne, perkundrazi ma' ulin ate 'hovin' ose euforine qe kam... edhe kjo mund te kete ndikuar pozitivisht, qe une mos te ndalem e te kenaqem me nje sukses, duke metuar te arrij me shume... mbase qe mos t'i zhgenjej...
Si ndodh me juve?!... Sepse, te une te dyja keto kane ndikuar si me magji deri me sot, qe une te vazhdoj me tutje!

Click to expand...

Mua nuk me pelqejne lavderimet.Mbase per faktin se mendoj qe ne momentin kur dikush me ben nje lavde te vesh disa pergjegjesi.Te ben nje lavderim dhe ti nuk duhet te deshtosh me...Sdq varet nga njerezit qe me bejne lavde dhe motivin per te cilin mi bejne.Edhe pse se mohoj qe kur me vleresojne per diçka qe bej,ose per ate qe jam ndihem mire,serish preferoj te mos me bejne shume lavde.(me vene ne siklet)
Ne familje nuk para bejne lavde.I bejne vetem atehere kur duhen.
Kur isha ne gjimnaz i thoja vazhdimisht mamit: si moj nuk te del nje lavderim,nuk e thua nje here nje bravo edhe kur une jam ok.Mami me thoshte s'kam pse te te lavderoj une.Do te te lavderoje jeta nese ti do dish te veprosh siç duhet.
Jam e mendimit qe duhen dozuar lavderimet.Kur dike e lavderojne ne pakufi,rrezikon qe ai person te mos jetoje me me kembe ne toke.Rrezikon qe ate person ta kthesh ne te plotfuqishem (i tille do i duket vetja kur ta lavderosh shume).Ama nese nuk lavderon dike,rrezikon ti prishesh besimin ne vete.Te besh ate person te ndihet i panevojshem,apo i padobishem per ate qe ben,apo qe eshte..Nuk e di sa e qarte jam...