Gjarperesha
Anëtar i Respektuar
“Dashuria është kudo” 60 vjersha për të bukurën dhe dashurinë
Vëllimin me poezi “Dashuria është kudo”, është libri i fundit që poeti Kujtim Boriçi u jep lexuesve këto dit. Nëse nis të lexosh poezinë e parë, titullin e së cilës mbanë dhe libri, e deri tek e 60-ta, e ke të vështirë që të shkëputesh prej tij. Vjershat të rrëmbejnë, të fusin në një botë ndjenjash e dashurie njerëzore, krej natyrshëm, derdhur në vargje me ndjenja e pasion… E kur shkon tek poezia e fundit, nuk kupton se sa kohë ka kaluar, ndjenë keqardhjen përballë pamundësisë për të “notuar” më tej në këtë lëndinë njerëzore. Në fund të fundit, pasi kalon këtë “det” dashurie provon ndjesinë e gjetjes së vetvetes, pas çdo vargu, pas çdo strofe… Nga libri i parë i tij, “Këngët tona”, botuar tre dekada më parë kur ishte student, e deri tek i fundit “Dashuria është kudo”, konstatohet pjekuria në poezi. Veçanërisht tek përmbledhja e fundit. Kur lexon poezitë e këtij vëllimi, lexuesi i çdo moshe e niveli kulturor, gjen vetveten, kupton se dhe jeta në këtë kohë të trazuar ka bukurinë e saj, ka dashuri, e duhet jetuar në çdo sekondë, në çdo minutë, në çdo ditë, javë, muaj e vite… Se jeta është e shkurtër, e në këtë botë të gjithë jemi të përkohshëm, një ditë do të ikim… Në morinë e librave poetik të botuar kohët e fundit, për mendimin tim, “Dashuria është kudo”, është i veçantë. Poezi të tilla si “Ashtu si dikur, më erdhe në gjumë”, “Flokëverdha”, “Nomadi i dashurisë”, “Shiu”, “Gruas”, “Puthja”, “Dehje”, “Mbeti vegim”, “Asaj që dikur më deshi”, “Trishtim”, “Etyd”, “Fqinjës”, “Loti”, “Puthja e fundit”, etj, të rrëmbejnë… Jo vetëm për faktin se tematika e poezive është dashuria njerzore e në kuptimin e plotë të saj, por dhe për tendencën e përcjelljesh natyrshëm tek lexuesi të mesazheve të dashurisë, ndjenjës më të vjetër e fisnike njerëzore.
BallkanWeb
Vëllimin me poezi “Dashuria është kudo”, është libri i fundit që poeti Kujtim Boriçi u jep lexuesve këto dit. Nëse nis të lexosh poezinë e parë, titullin e së cilës mbanë dhe libri, e deri tek e 60-ta, e ke të vështirë që të shkëputesh prej tij. Vjershat të rrëmbejnë, të fusin në një botë ndjenjash e dashurie njerëzore, krej natyrshëm, derdhur në vargje me ndjenja e pasion… E kur shkon tek poezia e fundit, nuk kupton se sa kohë ka kaluar, ndjenë keqardhjen përballë pamundësisë për të “notuar” më tej në këtë lëndinë njerëzore. Në fund të fundit, pasi kalon këtë “det” dashurie provon ndjesinë e gjetjes së vetvetes, pas çdo vargu, pas çdo strofe… Nga libri i parë i tij, “Këngët tona”, botuar tre dekada më parë kur ishte student, e deri tek i fundit “Dashuria është kudo”, konstatohet pjekuria në poezi. Veçanërisht tek përmbledhja e fundit. Kur lexon poezitë e këtij vëllimi, lexuesi i çdo moshe e niveli kulturor, gjen vetveten, kupton se dhe jeta në këtë kohë të trazuar ka bukurinë e saj, ka dashuri, e duhet jetuar në çdo sekondë, në çdo minutë, në çdo ditë, javë, muaj e vite… Se jeta është e shkurtër, e në këtë botë të gjithë jemi të përkohshëm, një ditë do të ikim… Në morinë e librave poetik të botuar kohët e fundit, për mendimin tim, “Dashuria është kudo”, është i veçantë. Poezi të tilla si “Ashtu si dikur, më erdhe në gjumë”, “Flokëverdha”, “Nomadi i dashurisë”, “Shiu”, “Gruas”, “Puthja”, “Dehje”, “Mbeti vegim”, “Asaj që dikur më deshi”, “Trishtim”, “Etyd”, “Fqinjës”, “Loti”, “Puthja e fundit”, etj, të rrëmbejnë… Jo vetëm për faktin se tematika e poezive është dashuria njerzore e në kuptimin e plotë të saj, por dhe për tendencën e përcjelljesh natyrshëm tek lexuesi të mesazheve të dashurisë, ndjenjës më të vjetër e fisnike njerëzore.
BallkanWeb