Titulli: ALN: Hartohet Platforma e Shqiperise Natyrale
APELI HISTORIK I PLATFORMثS Sث KOاO DANAJT - Tث BASHKOHEMI, SA NUK ثSHTث BثRث VONث!
BAROMETRI KOMBثTAR
- Nuk ka asgjësend më me vlerë në këtë botë sesa bashkimi i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike. Por, si të bashkohemi se, “Kur e ke dreqin brenda, kurrnjëherë s’të gëzohet zemra”. Ky është problemi dhe, kjo është arsyeja, që doli në dritë Platforma e domosdoshme për bashkimin kombëtar shqiptar, përkatësisht për zgjidhjen përfundimtare të çështjes kombëtare shqiptare në Ballkan, e shkruar nga autori ynë i njohur shqiptar, Koço Danaj.
*** اështja madhore e bashkimit shqiptar nuk është biznis, nuk është pasion i çastit, as utopi e shkretë, nuk është pronë e askujt, por realitet i pashmangshëm, që të gjithë neve na obligon, ta përmbushim dhe, ta çojmë në vend amanetin e pashlyer të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut : “Po të jeni të bashkuar, është e bërë Shqipëria.” – Këtë e bëri edhe Koço Danaj me Platformën e tij, e cila është në funksion të bashkimit të shqiptarëve dhe të të tërë Shqipërisë Etnike.
Shikuar në retrospektivën e hidhur historike të Shqipërisë Etnike dhe të shqiptarëve në Ballkan, ideja dhe aspirata shekullore për bashkimin e kombit dhe të atdheut shqiptar, daton që nga periudha e lavdishme dhe e ndritshme historike e luftërave çlirimtare kombëtare të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut kundër pushtimit dhe të sundimit anadollak turk (pas fitores mbi hordhitë e egra osmane në vitin 1443, Skënderbeu organizoi Kuvendin e Parë për Bashkimin Kombëtar në Lezhë, më 2 mars 1444, ku morën pjesë të gjithë përfaqësuesit e principatave shqiptare).
Për vlerën, për peshën, për domosdoshmërinë, dhe për riaktualizimin historiko-politik dhe kombëtar të Kuvendit të Parë për Bashkimin Shqiptar, të quajtur “Kuvendi i Arbërit i Lezhës”, flet qartë, edhe përmbajtja historike e këtij mesazhi: “Ideja dhe nevoja për mbajtjen e një kuvendi, me përfaqësi nga të gjitha principatat e trojeve shqiptare, erdhi fill pas fitores së madhe të vitit 1443, kur Skënderbeu filloi takimet me princër e fisnikë të tjerë shqiptarë për të gjetur rrugën e bashkimit, pa të cilën s’mund t’i bëhej ballë superfuqisë ushtarake dhe politike të asaj kohe, siç ishte Perandoria Osmane”, (shih:
Shqiperia Albania - Portali Shqiptar, më 4 mars 2009).
Pikërisht ai bashkim i të gjitha fiseve dhe i principatave shqiptare, bëri që kryeheroi legjendar shqiptar, Skënderbeu me luftëtarët e tij shqiptarë, të triumfojë mbi sundimin e Perandorisë Osmane. Se në çfarë stadi është me interes dhe me rëndësi jetike bashkimi i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike, këtë, më pas, e kanë provuar me sakrificat, me luftërat dhe me veprat e tyre iluministët e Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Ndër ideatorët dhe mendimtarët e parë të pohimit dhe të mbështetjes së kërkesës së bashkimit shqiptar, pa dyshim, “janë pionierët Konstandin Kristoforidhi, Jeronim de Rada, Naum Veqilharxhi, Thimi Mitko, Zef Jubani, Vaso Pashë Shkodrani, Sami Frashëri, Naim Frashëri, Abdyl Frashëri... etj.”(اështje shqiptare 1979: 168).
Gjithashtu, Lidhja Shqiptare e Prizrenit (1878) me luftërat, me kryengritjet dhe me përpjekjet e saj çlirimtare kombëtare, si dhe me angazhimin dhe me kontributin e saj politik, diplomatik e ushtarak etj. (në përmasa kombëtare dhe ndërkombëtare), ishte arma më e fortë, më e guximshme, si dhe përfillja më konsekuente e ringjalljes dhe e përligjjes së amanetit historiko-kombëtar të Skenderbeut për çlirimin dhe bashkimin e kombit dhe të territorit shqiptar brenda kufijve të vet natyrorë etnikë, historikë, gjeopolitikë dhe shtetërorë.
Po ashtu, edhe formimi i qeverisë parë të përkohshme të Vlorës, të shpallur më 28 nëntor 1912 me flamurtarët e saj, Ismail Qemali, Isa Boletini, Luigj Gurakuqi, Hasan Prishtina... etj., ishte shtylla dhe përligjja më e fuqishme e idesë dhe e aspiratës shekullore për bashkimin e kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike. Mirëpo, ndërkohë, si rrjedhim i ndërhyrjes së fuqive të mëdha imperialiste të Evropës, dhe të shteteve imperialiste sllave të Ballkanit (Serbia, Mali iZi, Greqia dhe Bullgaria), që atëherë, e edhe sot, domethënë qe 100 e sa vjet të shkuara (1912-2009) procesi dhe projekti i bashkimit të shqiptarëve ngelën të papërfunduar, jo me fajin e shqiptarëve, por për shkak të hegjemonizmit dhe të imperializmit rusosllav ballkanik dhe të Evropës Perëndimore të dikurshme regresive, si dhe të kësaj të sotme progresive dhe demokratike.
Mund të pohohet se, që nga viti 1912 e këtej, vërtet, ideja dhe aspirata e bashkimit të shqiptarëve dhe e trojeve të etnike në një shtet të vetëm të përbashkët, më tepër ngeli vetëm si preokupim shpirtëror dhe i shprehur në letër nga patriotët nacionalistë dhe demokratë shqiptarë, do të thotë jeton vetëm në kuptimin doktrinar të veprave të aotoriale, siç janë kryeveprat letrare e politike kombëtar shqiptare të Akademikut tonë të shquar, Rexhep Qosja, si dhe të një numri shumë të vogël të historianëve shqiptarë.
Ndërkaq, kohëve të fundit, në dhjetëvjeçarin e shkuar, çështja e bashkimit kombëtar shqiptar, veç mbështetjes teorike, fitoi edhe mbështetjen praktike (por jo edhe legjitimitetin formal juridik dhe praktik nga politika dhe nga drejtësia zyrtare e qeverive shqiptare në Tiranë dhe në Prishtinë), me formimin e UNIKOMB-it dhe të PUK-ut, si dhe me formimin e FBKSH-së dhe të Lëvizjes për Bashkim.
S’ka dyshim se, lindja dhe veprimi i këtyre partive dhe i lëvizjeve për bashkim, është në përputhje të plotë me amanetin historik dhe kombëtar të brezave të shkuar, që kanë derdhur gjak, djersë dhe, që kanë bërë sakrifica të mëdha mbinjerëzore, si dhe kryengritje dhe luftëra të panumërta çlirimtare kombëtare për bashkimin e kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike, që nga 2 Marsi 1444 i Kuvendit të Arbërit të Lezhës e deri në ditët tona të shekullit XXI(dekada e parë, viti 2009).
Këtë rrugë të ndritshme dhe të domosdoshme kombëtare shqiptare, do të duhej ta ndiqnin të gjitha partitë e tjera politike shqiptare (pozitë – opozitë), sepse vetëm kjo është shpëtimi i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike.
Pavarësisht nga motivet dhe nga interesat e ndryshme personale, grupore, partiake karrieriste politike, ideologjike, tregtare, ekonomike, teokratike dhe autokratike, të gjitha ato parti politike shqiptare, të cilat në programin-platformën e tyre politike nuk e kanë sanksionuar kaptinën me nenet dhe me paragrafët e caktuar për BASHKIMIN E KOMBIT dhe të SHQIPثRISث ETNIKE, dihet se, ato janë HENIKAP në përfilljen dhe në mbrojtjen e interesit të përgjithshëm kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike, pavarësisht nga lukunia dhe pangopësia e kryeliderëve të tyre për pushtet dhe për favore të tjera pozicionale në shoqërinë shqiptare.
Gjithashtu, edhe ty akademitë e shkencave shqiptare në Tiranë dhe në Prishtinë, mbajnë përgjegjësi historike, që deri tash nuk kanë miratuar një Platformë të njësuar për bashkimin e kombit dhe të Shqipërisë Etnike. ا’është e vërteta, Akademia e Shkencave e Shqipërisë, ka nxjerrë “Platformën për zgjidhjen e çështjes kombëtare shqiptare (1998). Mirëpo, fatkeqësisht, veç fakteve, shkaqeve dhe pasojave të regjistruara historike të copëtimit, të kolonizimit dhe të aneksimit të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike në pesë shtetet fqinje sllave (Serbia, Mali i Zi, Maqedonia, Greqia dhe Bullgaria), nuk ka dhënë kurrfarë kornizash strategjike të qëndrueshme, se si duhet të zgjidhet përfundimisht çështja kombëtare shqiptare, dhe, si duhet të vihet te bashkimi i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike.
Duke parë se në planin e bashkimit kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike, deri tani, kanë dështuar si politika zyrtare , ashtu edhe të akademitë e theksuara shqiptare, këtë vakuum politik dhe kombëtar, në një mënyrë (por, pa përkrahjen e politikës zyrtare shqiptare, si dhe pa përkrahjen e institucioneve të theksuara shkencore: akademitë, institutet dhe universitet shqiptare) janë përpjkeur që ta plotësojnë disa intelektualë shqiptarë, FBKSH-ja, UNIKOMB-i, PUK-u, e së fundi edhe Lëvizja për Bashkim etj.
Në këtë kontekst, meritë të veçantë ka veprimtari i shquar shqiptar - Koço Danaj, i cili veç shumë veprave të tij, të deritashme, me temë historike, politike, juridike e diplomatike, para ca ditësh, nxori në dritë “Platformën për bashkimin e Shqipërisë Natyrale” (
:::..LAJME NET..:::, më 28.04.2009).
Koço Danaj, “E domosdoshme, Konferenca ndërkombëtare, Londra 2 për zgjidhjen e çështjes kombëtare shqiptare në Ballkan”!
Ky konkluzion i veprimtarit politik e shkencor i Koço Danaj, është jo vetëm i saktë, i qëndrueshëm, racional dhe vizional si në kuptimin kombëtar shqiptar, ashtu edhe në atë ndërkombëtar për zgjidhjen përfundimtare të çështjes kombëtare shqiptare në Ballkan, por edhe i domosdoshëm dhe tejet urgjent, që shqiptarët dhe i tërë Ballkani, njëherë e përgjithmonë, të flenë të qetë dhe të lirohen nga çizmja e hekurt kolonialiste dhe hegjemoniste serbo-ruso-sllave. Ndryshe, injorimi i organizimit të “Londra 2” që, para së gjithash, do të jetë në interes të bashkimit të shqiptarëve dhe prishjes së kufijve artificialë serbo-sllav, siç ka konkluduar Koço Danaj, atëherë, brenda një kohe shumë të shkurtër, Ballkani, do të jetë i dallgëzuar dhe i përflakur nga konfliktet e armatosura nga grabitçarët e vjetër dhe të rinj kolonialistë siç janë Serbia e Madhe, Mali i Zi, Greqia dhe Bullgaria, të mbështetura me nënën e tyre, Rusi, si kështjellë e moçme e mbrojtjes së sferës së interesit ruso-sllav në Ballkan.
Prandaj, prognoza politiko-kombëtare dhe ndërkombëtare e Koço Danajt, që sa më parë të organizohet “Londra 2”, është plotësisht e pranueshme për zgjidhjen në pako, të problemeve dhe të konflikte ekzistuese të vjetra ndërmjet popujve të hasmuar ballkanikë, jo, së pari, përfshirja e tyre në BE dhe në NATO, por zgjidhja e problemit kolonial të shqiptarëve, si dhe e padrejtësive të tjera ndaj popujve të tjerë, siç janë kroatët dhe myslimanët boshnjakë. Kjo do të thotë, së pari, zgjidha e çështjes kombëtare shqiptare brenda suazave të Shqipërisë Etnike, ashtu siç parashikon edhe Platforma e Koço Danjat, pastaj bashkim në rajon dhe në Evropë, e jo anasjelltas, sepse me integrimin e një gjysmë Shqipërie në BE dhe në NATO, për 4 milionë të tjerë shqiptarë (të lënë në gjendjen e pandryshueshme “rinfus” nëpër kënetat e moçalet kolonialiste serbo-sllave në Ballkan), është kapitullim i plotë, pa kurrfarë mbulese. Si në kuptimin real e pragmatik, ashtu edhe në atë historik, politik, juridik e demokratik, Bashkimi Evropian dhe NATO-ja kanë bazë të fortë morale, politike, demokratike dhe ligjore, që të mos i pranojnë në strukturat e tyre përkatëse as Serbinë, as Shqipërinë, as Maqedoninë, as Malin e Zi, as Bosnjë e Hercegovinën, sepse, ende nuk i kanë spastruar problemet e tyre me bagazh kolonial si në aspektin territorial, ashtu edhe në aspektin e mosgjdhjes së çështjes kombëtare, siç është Shqipëria. Gjithashtu, në këtë kontekst, edhe Greqia do të duhej të suspendohej përkohësisht nga NATO-ja dhe nga BE-ja, përderisa të mos zgjidh çështjen e اamerisë shqiptare, si dhe të marrëdhënieve kontestuese me Maqedoninë dhe me Turqinë rreth ishujve në Egje, dhe të Qipros.
Për të dalë nga humbëtira shekullore e problemeve ekzistuese, të theksuara më sipër (në formë tejet të përgjithshme), të gjithë ata roganizma, organizata, institucione, struktura politike, shoqërore dhe shtetërore kombëtare shqiptare dhe ato evropiane e ndërkombëtare, duhet të marrin në konsideratë Platformën politike, të hartuar nga Koço Danja, e cila në fokus ka organizimin imediat dhe të domosdoshëm të “Konferencës Ndërkombëtare Londra 2”, që do të jetë çelësi kryesor për ndërtimin afatgjatë dhe me perspektivë të pajtimit, të bashkëpunimit, të koekzistnecës së të gjithë popujve ballkanikë, si për qëndrueshmërinë, për paqen dhe për sigurinë në Ballkan dhe në Evropë.
“Telegrafikisht”, ja objektivat dhe parimet themelore të Platformës së Koço Danjat:
Se cili ka qenë objektivi dhe interesi jetik e parësor i sajimit të Platformës së tij për bashkimin e shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, po japim në origjinal observimet e tij, të përmbledhura në vija grosso modo, të cituara fjalë për fjalë, pa asnjë ndërhyrje “ Platforma ka 250 faqe, me tirazh prej 50 mijë kopjesh, që do të përkthet në serbisht, greqisht, maqedonisht dhe anglisht. Do të shpërndahet falas, ose do të shitet në velrën 1 euro. Platforma bazohet ne Kushtetuten e Republikes se Shqiperise qe bashkimin e Shqiptareve e konsideron si nje aspirate te ligjshme dhe shekullore. Platforma bazohet ne Kuvendin e Vlores I cili shpalli pavarsine e Shqiperise natyrale dhe jo te Shqiperise qe eshte sot. Platforma e Shqiperise Natyrale bazohet ne faktin se ne mjediset dhe qeverisjet demokratike, nuk ka tema tabu te cilat kane te bejne me thelbin e kombeve. Referendumi. Ne hapësirën mbarëshqiptare, po bëhet kapërcimi I madh i kalimit nga Pluralizëm Krahinor në Pluralizem Politik. Me vështirësi, por progresi duket, është i pranishëm. Dhe thelbi i Pluralizmit Politik është Shteti-Komb dhe jo shteti-multikomb apo shteti-principatë apo edhe shteti pa komb Platforma e Shqiprise Natyrale analizon dhe merr parasysh, ndryshimet ne gjeopolitiken rajonale, ndryshime qe shkojne ne favor te kombit shqiptar, rirregullimet e thyerjeve te se kaluares konfliktuale dhe riparimet e tyre. -Mjetet e realizimit te Shqiprise Natyrale jane dialogu dhe debati demokratik. Shqiptaret pergjate nje shekulli kane derdhur aq shume gjak sa mund te bejne disa Shqiperi. Prandaj nuk ka me nevoje per gjak Per kete arsye ne Platforme I jepet perparesi debatit, dialogut, respektimit te thelbit te demokracise qe eshte vetëvendosja e popujve dhe vecanerisht Platforma argumenton qe askush nga fqinjët nuk duhet te trembet nga Shqiperia Natyrale. Nacionalizmi shqiptar qe respekton kuluaren dhe traditat e fqinjeve, nuk eshte gje tjeter vecse nacionalizem I bukur, I deshirueshem, I padebatueshm. Platforma argumenton tezen se Shqiperia Natyrale eshte nje nocion progresist dhe duke qene e tille, progresist do ta kete edhe realitetin e saj I neserm. - Shqiperia Natyrale kërkon nje bashkim te ri, te panjohur me pare. Partizanet e Shqiperis natyrale nuk kane mall per Ahmet Zogun, por per mijra perkrahes te tij, nuk i merr malli per Enver Hoxhen, por per mijra mbeshtetes te tij, nuk i merr malli per Mitat Frasherin, por per mijra mbeshtetes te tij. Nuk i merr malli per Xhaferr Deven, por per mbeshtetesit e tij. Nuk i merr malli per Fadil Hoxhen, por per mbeshtetesit e tij. Atyre ju intereson, Shqiperia Natyrale, bashkimi I te gjalleve, prandaj edhe respektojne mitet e vdekura te te gjalleve. Shqiperia Natyrale synon shndërrimin e kombit shqiptar nga zjarrfikes sic eshte sot ne paqeberesin kryesor te rajonit te Ballkanit. Paqja ka nevoje per paqeberes dhe jo per zjarrfikës. T’i lesh kombi shqiptar rolin e zjarrfikesit do te thote se parashikon zjarre te tjere ne rajon. Prandaj ne Platforme agumentohet nevoja e nje Konference Londer-2 per te riparuar gabimet e Londres-, gabime qe I pranojne vete fuqite e medha boterore. Shqiperi natyrale do te thote, mirqenie, dinjitet qetesi dhe stabilitet ne rajon. Ato ne ua kemi borxh femijeve, niperve dhe mbesave tona. Shqiperi Natyrale do te thote sa me pak greke, maqedonas, Italian, turq me origjine shqiptare dhe sa me shume shqiptare me mentalitet europian. Prandaj na takon ta bejme sa me pare Shqiperine Natyrale. Pas botimit, ne Tirane do te behet nje promovim I gjere me pjesëmarrjen e shqiptareve nga gjitha hapësira e kombit shqiptar si dhe nga Diaspora.”(Shih:
:::..LAJME NET..:::, 28 prill 2009)
Gjysmë Shqipëria (1912) hyri në NATO, dhe po synon aderimin në BE, por çka do bëhet me mbi 4 milionë shqiptarë të tjerë, që ndodhën jashtë Shqipërisë dhe jashtë Bashkimit Evropian?
Sot, kur tërë Europa po bën përpjekje maksimale për t’i bashkuar të gjithë popujt e ndryshëm të kontinentit të saj të vjetër, duke përfshirë edhe Ballkanin, domethënë kjo strategji reformiste me përmbajtje politike, ekonomike, kulturore, tregtare, humanitare, arsimore, demokratike dhe paqësore, është e drejtë dhe e pranueshme si mbi bazën ligjore, ashtu, edhe mbi atë reformiste demokratike dhe njerëzore, sepse shpie përpara drejt avancimit dhe konfirmimit të vlerave demokratike dhe humaniste të qytetërimit në kuptimin e universales.
Në kuptimin e përgjithshëm, ky vizion strategjik i procesit të integrimeve në kuadrin e BE-së, është edhe në interes të shqiptarëve, ashtu sikurse për të gjithë popujt dhe vendet e tjera të Evropës. Mirëpo, shikuar në kuptimin e së veçantës, ky proces evropian për shqiptarët, është edhe diskutabil, për shkak se, ende nuk është zgjidhur çështja kombëtare shqiptare në Ballkan(1878-2009). Ky është problemi më i madh dhe më serioz, që mbi 6 milionë shqiptarë të Shqipërisë etnike, me të drejtë dhe me plot arsye i vë në dilemë se vetëm hyrja në Evropë e Shqipërisë (sot) dhe e Kosovës (nesër), pa 4 milionë të tjerë shqiptarë nën Maqedoni, nën Serbi, nën Mal të Zi dhe nën Greqi, është një farsë sui generis që mbyll kapakun e moszgjedhjes së çështjes kombëtare shqiptare dhe të Shqipërisë etnike në Ballkan.
Evropa po bashkohet, por politikat shqiptare po e pengojnë bashkimin kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike!? Kjo pengesë e ka bishtin shumë të gjatë, dhe me rreziqe shumë të mëdha për ekzistencën biologjike, fizike, shpirtërore, kulturore, kombëtare, ekonomike, politike, territoriale dhe shtetërore; për fatin, për ardhmërinë dhe për interesin jetik të bashkimit shqiptar-shqiptar-Shqipërisë natyrale etnike, sepse këtë domosdoshmëri të pashmangshme gjithëkombëtare shqiptare, e kanë denoncuar si “proces regresiv dhe utopist” (ashtu sikurse Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Maqedonia) si para Evropës, ashtu edhe para Amerikës.
Të gjithë ata shqiptarë me ide përparimtare, që janë angazhuar dhe, që po kontribuojnë me sukses dhe me sakrifica mbinjerëzore për bashkimin kombëtar shqiptar, tanimë i kanë shpallur “antidemokratë” dhe “antireformistë”, domethënë “jashtë rrjedhave të kohës”!? Kështu që, lirisht, dhe pa asnjë fije droje, mund të thuhet se, luftëtarët e bashkimit kombëtar shqiptar, në një mënyrë, janë edhe viktima të drejtpërdrejta të vendimeve të gabuara politike dhe diplomatike të qendrave të vendosjes, që verojnë në hapësirat e ndryshme të Shqipërisë etnike (Tirana, Prishtina, Presheva, Shkupi, Tetova, Ulqini).
Ky është problemi më i ndërlikuar në rrafshin e procsit të bashkimit të trojeve dhe të shqiptarëve të Shqipërisë etnike në Ballkan.
Mirëpo, pavarësisht nga kjo pengesë absurde dhe vetëmohuese e politikave shqiptare në trojet etnike shqiptare, e drejtë historike dhe legjitime e mbarë kombit shqiptar në Ballkan është që të kërkojë bashkimin kombëtar, territorial dhe shtetëror brenda kufijve të vet natyralë, historikë dhe gjeopolitikë, duke përfshirë të gjitha territoret e Shqipërisë Etnike, duke filluar prej Sanxhakut të Nishit, Kosovë, Iliridë, اamëri, Malësi e Madhe etj. Pasi të jetë arritur bashkimi brendashqiptar nën kulmin kombëtar, territorial dhe shtetëror të Shqipërisë etnike, atëherë, shqiptarët nuk kanë arsye për të dyshuar dhe, për t’i kundërshtuar strategjinë dhe konceptet e integrimeve (të hyjnë apo të mos hyjnë në BE) nën “ombrellën” multietnike dhe pluraliste e demokratike të Bashkimit Evropian (BE).
Një nga arsyet kryesore pse shqiptarët e gëzojnë të drejtën morale, ligjore, demokratike dhe juridike ndërkombëtare që të bashkohen në një shtet të vetëm në Ballkan-Shqipërinë etnike, është vjetërsia e tyre abrogjene me prejardhje pellazgo-ilire, që historikisht i dallon jo vetëm nga popujt më të vjetër në Ballkan, por edhe në Evropë. Këtë identitet të tyre më të lashtë në Evropë, e kanë vërtetuar në mënyrë të dokumentuar si shkencat antropologjike, etnologjike, etnografike, arkeologjike, historike, gjeografike, albanologjike shqiptare, ashtu edhe ato ndërkombëtare dhe evropiane.
Prof. Dr. Mehdi Hyseni albaniapress
