sweetzzinna
Dum spiro, spero くる
Tani ka dal nje mode e re e quajtur Adoptimi ne "distance".
Mendoj qe do ishte shume mire nqs cdo person ( cift- familje) qe ka mundesi te kujdes per nje femije, te adoptoj...edhe nqs ka femijet e vete... ne kete menyre do ulej shume numri femijeve ne shtepite feminore...
Por kjo gje nuk mund te imponohet, secili e ben kete xhest ne rastet qe jeta nuk i lejon te behen prind me menyra natyrale...
Jan shume pak ciftet qe adoptojne nje femije nqs kan femijet e tyre personal...
Por tani ka dal nje mundesi e re, te adoptosh femine ne distance. Puna qendron keshtu, ti praktikisht behen 1/2 prind sepse nuk e mer 24/24 h dhe 7/7 dite ne jave... por vetem ne fundjave ose ne dite te caktuara, dhe ke si detyrim para atij femije ta kujdesesh ( pra ta maresh ne shtepine tende 1-2 dite), dhe te kujdesesh per te ardhmen e tij nga ana materiale ( edukimi dhe shkollimi).
Problemi qendron qe si ndihet ky femije... 1-2 dite ka prinder ( edhe nqs adoptiv), 5-6 prap eshte jetim..., a nuk eshte nje traume e madhe qe i rikujton kondicionin e tij, te njeriut te abandonuar,... sa here qe kta njerez e lene perseri ne shtepine e femijeve...
Nje psikollog tha: se sa te ri perhere ne jetimore, kjo mund te jet nje shance per nje shprese jete me te mire ( per shkolle), dhe nje cik dashuri...
Por ne moshen e vogel, kur je ne formim ke nevoj per disa modele te jene baza e formimit te karakterit tend si njeri.. Dhe nqs kta prinder hyn dhe dalin ne jeten tende..cfare do kuptoj ky femije...
Se di sakt, nqs kta femije 1/2 te adoptuar, kan mundesi te jen te adoptuar definitivisht nga nje cift qe ka deshire ti ofroj nje familje permanente...sepse nqs skan me te drejte...atehere humbin rastin e reintegrimit ne shoqeri ne nje familje tamam...
Si mendoni, eshte nje gje pozitive qe kta femij te gezojne( edhe pse per pak) per ngrohtesine e nje familje?
Apo eshte me mir te presin ( edhe pse ndonjehere per tere jeten...) te jen te adoptuar?
Mendoj qe do ishte shume mire nqs cdo person ( cift- familje) qe ka mundesi te kujdes per nje femije, te adoptoj...edhe nqs ka femijet e vete... ne kete menyre do ulej shume numri femijeve ne shtepite feminore...
Por kjo gje nuk mund te imponohet, secili e ben kete xhest ne rastet qe jeta nuk i lejon te behen prind me menyra natyrale...
Jan shume pak ciftet qe adoptojne nje femije nqs kan femijet e tyre personal...
Por tani ka dal nje mundesi e re, te adoptosh femine ne distance. Puna qendron keshtu, ti praktikisht behen 1/2 prind sepse nuk e mer 24/24 h dhe 7/7 dite ne jave... por vetem ne fundjave ose ne dite te caktuara, dhe ke si detyrim para atij femije ta kujdesesh ( pra ta maresh ne shtepine tende 1-2 dite), dhe te kujdesesh per te ardhmen e tij nga ana materiale ( edukimi dhe shkollimi).
Problemi qendron qe si ndihet ky femije... 1-2 dite ka prinder ( edhe nqs adoptiv), 5-6 prap eshte jetim..., a nuk eshte nje traume e madhe qe i rikujton kondicionin e tij, te njeriut te abandonuar,... sa here qe kta njerez e lene perseri ne shtepine e femijeve...
Nje psikollog tha: se sa te ri perhere ne jetimore, kjo mund te jet nje shance per nje shprese jete me te mire ( per shkolle), dhe nje cik dashuri...
Por ne moshen e vogel, kur je ne formim ke nevoj per disa modele te jene baza e formimit te karakterit tend si njeri.. Dhe nqs kta prinder hyn dhe dalin ne jeten tende..cfare do kuptoj ky femije...
Se di sakt, nqs kta femije 1/2 te adoptuar, kan mundesi te jen te adoptuar definitivisht nga nje cift qe ka deshire ti ofroj nje familje permanente...sepse nqs skan me te drejte...atehere humbin rastin e reintegrimit ne shoqeri ne nje familje tamam...
Si mendoni, eshte nje gje pozitive qe kta femij te gezojne( edhe pse per pak) per ngrohtesine e nje familje?
Apo eshte me mir te presin ( edhe pse ndonjehere per tere jeten...) te jen te adoptuar?
Redaktimi i fundit:
