Dr. Henry Brandt, në revistën Collegiate Challenge, tha që çiftet që vijnë tek ai shfaqin një sindromë, një model të përsëritur. Ata thonë, “Në fillim seksi ishte shumë i këndshëm. Pastaj sesi fillova të ndihesha në lidhje me veten, dhe pastaj sesi fillova të ndihesha në lidhje me partneren. U zumë dhe më në fund u ndamë. Tani jemi armiq.”
Kjo sindromë është ajo që unë e quaj sindroma e mëngjesit tjetër. Ne zgjohemi dhe kuptojmë se s’kemi intimitet. Marrëdhënia seksuale nuk na kënaq më dhe kjo që kemi nuk është ajo që vërtet donim në fillim. Jemi thjesht dy njerëz egoistë që kërkojnë kënaqjen e vetes. Elementet e dashurisë dhe intimitetit të vërtetë nuk mund të arrihen “menjëherë”, dhe gjendemi në një gjendje të paekuilibruar, duke kërkuar harmoni.
Jeta jonë përbëhet nga pesë pjesë të rëndësishme: fizikja, emocionalja, mendorja, shoqërorja dhe shpirtërorja. Të pesta këto pjesë janë projektuar për të punuar së bashku në harmoni. Duke kërkuar intimitet ne e duam zgjidhjen sot, ose dje. Një nga problemet tona është se i duam gjërat “në çast”. Kur nevoja për intimitet në një marrëdhënie nuk plotësohet ne kërkojmë një zgjidhje të menjëhershme. Ku e kërkojmë? Te fizikja, mendorja, emocionalja, shoqërorja apo shpirtërorja? Te fizikja. Intimiteti arrihet më lehtë në fushën fizike sesa në katër fushat e tjera. Mund të bëhesh fizikisht i afërt me dikë brenda një ore ose më pak. Por shpejt zbulon se seksi mund të jetë vetëm një lehtësim i përkohshëm i një dëshire sipërfaqësore. Nevojat më të thella mbeten ende të paplotësuara.
Çfarë bëjmë kur entuziazmi fillestar bie dhe seksi na pëlqen gjithmonë e më pak? E arsyetojmë duke thënë, “Ne jemi të dashuruar. Vërtet të dashuruar.” Por ende ndihemi fajtorë dhe të pakënaqur. Në qendrat studentore në gjithë Amerikën shoh djem dhe vajza që kalojnë nga një marrëdhënie në tjetrën duke shpresuar, “Kësaj rradhe do të jetë e vërteta. Kësaj rradhe do të gjej një marrëdhënie që do të zgjatë.”
Unë besoj se ajo që ne duam në të vërtetë nuk është seksi. Ajo që ne duam vërtet është intimiteti.
Sot, fjala intimitet ka marrë ngjyrime seksuale. Por kuptimi i saj është më i gjerë. Ajo përfshin të gjitha përmasat e jetës sonë – po, aspektin fizik, por edhe atë shoqëror, emocional, mendor dhe shpirtëror. Intimitet në të vërtetë do të thotë ndarje e plotë e jetës me dikë. Dhe a nuk e kemi patur ne ndonjëherë dëshirën për afërsi, njëjtësi, për të ndarë gjithë jetën tonë me dikë?
Marshall Hodge shkroi një libër me titul Your Fear of Love (Frika jote nga dashuria). Në të ai thotë, “Ne kemi mall për çaste dashurie, afërsie dhe butësie, por shpesh në pikën kritike tërhiqemi. Kemi frikë nga afërsia. Kemi frikë nga dashuria.” Më poshtë në të njëjtin libër Hodge thotë, “Sa më afër dikujt të jesh, aq më shumë mundësi ka për lëndim.” Është frika nga lëndimi ajo që shpesh na pengon të gjejmë intimitet të vërtetë.
Po jepja një seri leksionesh në një universitet në Ilinoin jugor. Pas njërit nga takimet një vajzë erdhi dhe më tha, “Duhet të flas me ju për problemet me të dashurin.” U ulëm dhe ajo filloi të më tregonte problemet e saj. Pas disa çastesh ajo bëri këtë deklaratë: “Tani po ndërmarr hapa që të mos lëndohem përsëri.” I thashë, “Me fjalë të tjera, po merr hapa që të mos duash më kurrë.” Duke menduar se e keqkuptova, ajo vazhdoi, “Jo, nuk po them këtë. Thjesht nuk dua të lëndohem më. Nuk dua dhimbje në jetën time. ” I thashë, “Tamam. Ti nuk do dashuri në jetën tënde.” Sepse nuk ekziston diçka e tillë si “dashuri pa dhimbje”. Sa më afër të jesh me dikë, aq më e madhe mundësia për t’u lënduar.
Unë do të thosha se ti (dhe rreth 100% e popullsisë) do të pohonit se jeni lënduar në një marrëdhënie të mëparshme. Pyetja është, çfarë bën me atë lëndim? Për ta maskuar dhimbjen shumë prej nesh u japin të tjerëve atë që quhet “shenjë e dyfishtë.” I themi tjetrit, “Shiko, unë dua që të më afrohesh. Dua të dua dhe të më duan…por, prit një minutë, jam lënduar më parë. Jo, nuk dua të flas për këto tema. Nuk dua t’i dëgjoj këto gjëra.” Ne ndërtojmë mure rreth zemrës sonë për të mos lejuar të hyjë ndonjë nga jashtë të na lëndojë. Por i njëjti mur që s’i lejon njerëzit të hyjnë nuk na lejon as ne të dalim. Rezultati? Vetmia. Dhe intimiteti dhe dashuria e vërtetë bëhen të pamundura.
Dashuria është më shumë sesa emocione, dhe është më shumë se thjesht një ndjesi e mirë.
Jeta jonë përbëhet nga pesë pjesë të rëndësishme: fizikja, emocionalja, mendorja, shoqërorja dhe shpirtërorja. Të pesta këto pjesë janë projektuar për të punuar së bashku në harmoni. Duke kërkuar intimitet ne e duam zgjidhjen sot, ose dje. Një nga problemet tona është se i duam gjërat “në çast”. Kur nevoja për intimitet në një marrëdhënie nuk plotësohet ne kërkojmë një zgjidhje të menjëhershme. Ku e kërkojmë? Te fizikja, mendorja, emocionalja, shoqërorja apo shpirtërorja? Te fizikja. Intimiteti arrihet më lehtë në fushën fizike sesa në katër fushat e tjera. Mund të bëhesh fizikisht i afërt me dikë brenda një ore ose më pak. Por shpejt zbulon se seksi mund të jetë vetëm një lehtësim i përkohshëm i një dëshire sipërfaqësore. Nevojat më të thella mbeten ende të paplotësuara.
Çfarë bëjmë kur entuziazmi fillestar bie dhe seksi na pëlqen gjithmonë e më pak? E arsyetojmë duke thënë, “Ne jemi të dashuruar. Vërtet të dashuruar.” Por ende ndihemi fajtorë dhe të pakënaqur. Në qendrat studentore në gjithë Amerikën shoh djem dhe vajza që kalojnë nga një marrëdhënie në tjetrën duke shpresuar, “Kësaj rradhe do të jetë e vërteta. Kësaj rradhe do të gjej një marrëdhënie që do të zgjatë.”
Unë besoj se ajo që ne duam në të vërtetë nuk është seksi. Ajo që ne duam vërtet është intimiteti.
Sot, fjala intimitet ka marrë ngjyrime seksuale. Por kuptimi i saj është më i gjerë. Ajo përfshin të gjitha përmasat e jetës sonë – po, aspektin fizik, por edhe atë shoqëror, emocional, mendor dhe shpirtëror. Intimitet në të vërtetë do të thotë ndarje e plotë e jetës me dikë. Dhe a nuk e kemi patur ne ndonjëherë dëshirën për afërsi, njëjtësi, për të ndarë gjithë jetën tonë me dikë?
Marshall Hodge shkroi një libër me titul Your Fear of Love (Frika jote nga dashuria). Në të ai thotë, “Ne kemi mall për çaste dashurie, afërsie dhe butësie, por shpesh në pikën kritike tërhiqemi. Kemi frikë nga afërsia. Kemi frikë nga dashuria.” Më poshtë në të njëjtin libër Hodge thotë, “Sa më afër dikujt të jesh, aq më shumë mundësi ka për lëndim.” Është frika nga lëndimi ajo që shpesh na pengon të gjejmë intimitet të vërtetë.
Po jepja një seri leksionesh në një universitet në Ilinoin jugor. Pas njërit nga takimet një vajzë erdhi dhe më tha, “Duhet të flas me ju për problemet me të dashurin.” U ulëm dhe ajo filloi të më tregonte problemet e saj. Pas disa çastesh ajo bëri këtë deklaratë: “Tani po ndërmarr hapa që të mos lëndohem përsëri.” I thashë, “Me fjalë të tjera, po merr hapa që të mos duash më kurrë.” Duke menduar se e keqkuptova, ajo vazhdoi, “Jo, nuk po them këtë. Thjesht nuk dua të lëndohem më. Nuk dua dhimbje në jetën time. ” I thashë, “Tamam. Ti nuk do dashuri në jetën tënde.” Sepse nuk ekziston diçka e tillë si “dashuri pa dhimbje”. Sa më afër të jesh me dikë, aq më e madhe mundësia për t’u lënduar.
Unë do të thosha se ti (dhe rreth 100% e popullsisë) do të pohonit se jeni lënduar në një marrëdhënie të mëparshme. Pyetja është, çfarë bën me atë lëndim? Për ta maskuar dhimbjen shumë prej nesh u japin të tjerëve atë që quhet “shenjë e dyfishtë.” I themi tjetrit, “Shiko, unë dua që të më afrohesh. Dua të dua dhe të më duan…por, prit një minutë, jam lënduar më parë. Jo, nuk dua të flas për këto tema. Nuk dua t’i dëgjoj këto gjëra.” Ne ndërtojmë mure rreth zemrës sonë për të mos lejuar të hyjë ndonjë nga jashtë të na lëndojë. Por i njëjti mur që s’i lejon njerëzit të hyjnë nuk na lejon as ne të dalim. Rezultati? Vetmia. Dhe intimiteti dhe dashuria e vërtetë bëhen të pamundura.
Dashuria është më shumë sesa emocione, dhe është më shumë se thjesht një ndjesi e mirë.
- Nëse ky person të përgjigjej me durim, mirësi dhe nuk ishte xheloz për ty?
- Nëse ky person nuk ishte krenar apo kryelartë?
- Sikur ky person të mos ishte i pasjellshëm, egoist apo që zemërohej lehtë?
- Sikur ky person të mos i mbante mend gabimet e tua?
- Sikur ai të mos të të gënjente kurrë por gjithmonë të të thoshte të vërtetën?
- Po sikur ky person të të mbronte gjithmonë, gjithmonë të të besonte, gjithmonë të shpresonte për të mirën tënde dhe të këmbëngulte për t’i zgjidhur konfliktet me ty?
shume kerkesa ka